Page 32 - Perfection_Book
P. 32

26                       [อรรถาธิบายคำาว�าอภิธรรมู]


                                                                 ุ
                                                              �
            ยถา จ สัตฺุเตุน สังฺคหิตุาน ปุปฺผู้าน น    อนง เหมูือนดิอกัไมู้ทำ่เขาคมูไว้ดิ้วยเสั้นดิ้ายอัน
                                        ิ
                                                  ึ
                                                  �
                                 ิ
                    ุ
                                                  �
              ฺ
                       ฺ
          วิกั่ริยนตุิ น วิทำฺธำสัิยนตุิ เอวเมูเตุน สังฺคหิตุา อตฺุถา  ลมูให้เร่ยรายกัระจัดิกัระจายไมู�ไดิ้ฉันใดิ ประโยชัน์
                                                    �
                                  ุ
          ฯ เตุเนตุเมูตุสัสั วจนตฺุถโกัสัลลตฺุถำ วตฺุตุำ   ทำังหลายทำ่ทำรงประมูวลไว้ดิ้วยพระสัตุรนยอมู
                   ฺ
                                              �
                             ฺ
                                                                       ู
                                                                          ่
                                                                          �
                                                                           �
                                                �
                                                                     �
                                             ไมู�เร่ยราย ไมู�กัระจัดิกัระจายฉันนัน. ดิ้วยเหตุุ
                                             นัน เพือความูเปนผู้้ฉลาดิในอรรถาธิบายคำาแหง
                                                                             �
                                                           ู
                                                        ็
                                                  �
                                              �
                                                    �
                                                    ่
                                             พระสัตุรน ข้าพเจ้าจึงกัล�าวคาถาประพันธ์น่ไว้ว�า
                                                                         �
                                                 ู
                         ุ
                                      ู
                          ุ
                                                           �
                                                       ู
            อตฺุถานำ สัจนโตุ สัวตฺุตุโตุ สัวนโตุถ สัทำนโตุ   “พระสัตุร ทำานกัล�าวว�า สัตุร เพราะ
                   ู
                                                                    ู
                                     ุ
                                         ฺ
                                ุ
                                                                          ู
                   ุ
          สัตฺุตุาณา สัตฺุตุสัภาคโตุ จ สัตฺุตุำ สัตฺุตุนตุิ     บ�งถึงประโยชัน์ เพราะมู่อรรถอันพระผู้้มู่
           ุ
               ฺ
          อกัฺขาตุนตุิ ฯ                        พระภาคเจ้าตุรัสัดิ่แล้ว เพราะเผู้ล็ดิ
                                                ประโยชัน์ เพราะหลั�งประโยชัน์ เพราะ
                                                 ้
                                                ปองกัันดิ้วยดิ่ และเพราะมู่สัวนเสัมูอดิ้วย
                                                                  �
                                                      �
                                                ดิ้าย ดิังน”.
                                                      ่

            อิตุโร ปน                           สัวนพระอภิธรรมูนอกัน่ �
                                                 �
                                                          �
                                                               �
                          ฺ
                     ุ
                                       ู
                                                                      �
            ยำ เอตฺุถ วฑฺฒิมูนโตุ สัลกัฺขณา ปชัิตุา     “ดิ้วยเหตุุทำ่ธรรมูทำังหลาย ทำ่มู่ความู
                                                                      �
          ปริจฺฉนนา วตฺุตุาธิกัา จ ธมฺูมูา อภิธมฺูโมู เตุน     เจริญ ทำ่มู่ความูกัำาหนดิหมูายทำ่บุคคล
                                                      �
              ิ
               ฺ
                   ุ
                                                                         �
                                                        �
                                                                          �
                                                 ู
          อกัฺขาโตุ ฯ                           บชัาแล้ว ทำ่บัณฑิตุกัำาหนดิตุัดิ และทำ่ยิง
                                                อันพระผู้้มู่พระภาคเจ้าตุรัสัไว้แล้วในพระ
                                                      ู
                                                           �
                                                อภิธรรมูฉะนั�น ทำานจึงกัล�าวว�า อภิธรรมู”.
                                                       �
            อยำ  หิ  อภิสัทำฺโทำ  วฑฺฒิสัลกัฺขณปชัิตุ   กั็อภิศัพทำ์น ยอมูปรากัฏิในอรรถว�าเจริญ ว�า
                                                       ่
                                                         �
                            ุ
                                        ู
             ิ
               ฺ
                      ฺ
                                                                    ู
                    ุ
          ปริจฺฉนนาธิเกัสั ทำิสัสัตุิ ฯ      มู่ความูกัำาหนดิหมูายว�าอันบุคคลบชัาแล้ว ว�าอัน
                                             บัณฑิตุกัำาหนดิตุัดิแล้ว และว�ายิง.
                                                                  �
            ตุถา  เหสั  พาฬฺหา  เมู  ทำุกัฺขา  เวทำนา     จริงอยางนัน อภิศัพทำ์นมูาในอรรถว�าเจริญ
                                                                ่
                                                                �
                                                     �
                                                       �
          อภิกัฺกัมูนตุ่ตุิอาทำ่สั วฑฺฒิยำ อาคโตุ ฯ ยา ตุา   ในคำาเปนตุ้นว�า ทำุกัขเวทำนากัล้า ยอมูเจริญแกัเรา
                ฺ
                       ุ
                                                                    �
                                                  ็
                         ุ
                                                                           �
                                   ุ
          รตฺุตุิโย อภิญฺญาตุา อภิลกัฺขิตุาตุิอาทำ่สัสัลกัฺขเณ ฯ  ดิังน. มูาในอรรถว�ามู่ความูกัำาหนดิหมูายในคำาเปน
                                                                            ็
                  ฺ
                                                �
                                                ่
                                                         �
                    ุ
          ราชัาภิราชัา มูนชัินโทำตุิอาทำ่สั ปชัิเตุ ฯ  ตุ้นว�า ราตุร่เหล�านันใดิ อันทำานร้กัันแล้ว กัำาหนดิ
                              ู
                            ุ
                      ฺ
                                                                   ู
                                                                �
                                             หมูายแล้ว ดิังน่. มูาในอรรถว�าอันบุคคลบชัาแล้ว
                                                       �
                                                                         ู
                                                                            ู
                                                           ็
                                                                   ู
                                             ในคำามู่ว�า พระองค์เปนพระราชัาผู้้อันพระราชัาบชัา
                                                             ็
                                                        ุ
                                                  ็
                                             แล้ว เปนจอมูมูนษุย์ เปนอาทำิ.
   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37