Page 5 - 03_ac98mag_feb10

“Έντεκα αετοί του Ολύμπου και του Κισσάβου τα καμάριααα,
που πετούν αγκαλιασμένα με της νίκης τα φτερααα...”! Αμέτρητες
είναι οι φορές που έχουμε τραγουδήσει αυτούς τους στίχους
και έντονη η ανατριχίλα που νιώθουμε κάθε φορά που ακούμε
τον ύμνο. Στο γήπεδο, στο ραδιόφωνο, στους ήχους κλήσης
των κινητών τηλεφώνων. Ποιος τον έγραψε άραγε; Ποιος τον
τραγούδησε; Πότε έγινε η πρώτη ηχογράφηση; Αυτά και άλλα
πολλά ερωτήματα μας έκαναν να αναζητήσουμε τους ίδιους
τους δημιουργούς του ύμνου της ΑΕΛ και έτσι δεν αργήσαμε
να εντοπίσουμε τον τραγουδιστή του ύμνου, τον Βάκη
Γιαννούλη, ο οποίος άνοιξε την καρδιά του στο περιοδικό μας...
AC: Κύριε Γιαννούλη καλησπέρα. Καταρχάς θα ήθελα να σας ευχαριστήσω πάρα
πολύ για τη μεγάλη τιμή που μας κάνετε, σε όλους εμάς, σε όλα τα μέλη του
Athens Club αλλά και σε όλους του φιλάθλους της ΑΕΛ, είτε ζουν στη Λάρισα είτε
όχι, που δέχεστε να μιλήσετε μαζί μας. Να είστε σίγουρος ότι αυτά που θα μας
πείτε δεν ενδιαφέρουν μόνο εμάς, ενδιαφέρουν πάρα πολύ κόσμο και ιδίως τα
μικρά παιδιά της παιδικής κερκίδας και τη νέα γενιά που δεν έχει τη χαρά να σας
γνωρίσει, όπως και πάρα πολλοί από εμάς δεν σας κρύβω ότι τραγουδάμε τον
ύμνο και δεν γνωρίζουμε ποιος τον λέει, ποιος τον έγραψε, πότε γράφτηκε, δεν
έχουμε πολύ καλή πληροφόρηση πάνω σε αυτό το κομμάτι. Θα ‘θελα καταρχάς
πριν ξεκινήσουμε να ακτινογραφήσουμε την ιστορία του ύμνου, να μας πείτε
λίγα λόγια για σας, να γνωρίσουμε τον ερμηνευτή.
Β.Γ: Φίλε μου καλέ… Πριν πολλά χρόνια, βρεθήκαμε τρεις φίλοι και κάναμε αυτόν
τον ύμνο. Ο κύριος Τσανακάς , οποίος δυστυχώς δεν υπάρχει στη ζωή και ο κύριος
Τσιλικίδης κι αυτός δεν υπάρχει στη ζωή.
AC: Α, οι δύο στιχουργοί έχουν «φύγει»..
Β.Γ.: Ο κ. Τσανακάς ήταν ο μουσικός, ο συνθέτης.

AC: Το όνομά του?
Β.Γ: Γιάννης Τσανακάς. Και ο Λάζαρος ο Τσιλικίδης. Είμασταν τρεις φίλοι ωραίοι που...
επειδή πρέπει να τα πω χύμα τώρα…

AC: Να τα πείτε!
Β.Γ: Θα πρέπει να πω ότι ηχογραφείται η συνομιλία μας και δεν έχω κανένα μα κανένα
λόγο να μην ηχογραφηθεί, αλλά αυτά που θα πω θέλω να γραφτούνε σίγουρα έτσι
όπως θα τα πω.

AC: Να είστε σίγουρος ότι θα γραφτούνε ακριβώς όπως θα τα πείτε και θα
δημοσιευτούνε στο περιοδικό που εκδίδει ο Σύνδεσμός μας.
Β.Γ: Ξέρεις γιατί σου το λέω αυτό? Φαίνεται κι από το ύφος μου ότι είμαι πικραμένος,
στεναχωρημένος λίγο. Δεν μπορείς βέβαια να πεις πως ο λόγος είναι κάτι το τόσο
ιδιαίτερο, καμιά φορά τα δραματοποιούμε εμείς οι καλλιτέχνες…
Ας ξεκινήσουμε όμως από τα παλιά. Το ’71, ’72, δεν θυμάμαι πότε, πέρασε και ο
καιρός τώρα, βρεθήκαμε οι τρεις φίλοι, αυτοί που σου είπα. Με δικά μας έξοδα και
κατηφορίσαμε για την Αθήνα.
5