Page 10 - 03_ac98mag_feb10

(συνέχεια από σελίδα 7)

AC: Τότε ήταν μετά το Πρωτάθλημα ακριβώς. ’88 το Πρωτάθλημα, ’89 στις
Βερσαλλίες.
Β.Γ: Ναι. Όμως ξέρεις τι γίνεται φίλε μου καλέ? Ότι δεν ήρθε ένας, όπως με συγκίνησες
εσύ τώρα που ήρθες, δεν ήρθε ένας να πει ρε παιδί μου πως είναι αυτός ο άνθρωπος,
ζεί? τι μούτρα έχει? πως είναι? Και τότε που ημουν και πιο νέος, να έρθει να πει «α,
εσύ είσαι ο τραγουδιστής?». Δηλαδή τέτοια αδιαφορία...
AC: Δεν έχει έρθει κανείς?
Β.Γ: Όχι, όχι!

AC: Το τραγούδι βγήκε το ’72 περίπου
απ’ ό,τι ξέρουμε.
Β.Γ: Ναι, ναι απο το ’72.

AC: Η επίσημη ΠΑΕ δεν έχει...
Β.Γ: Τίποτα, τίποτα!

AC: Για ένα ρετρό, ένα αφιέρωμα...
Β.Γ: Τίποτα!

AC: Η «Ελευθερία»?
Β.Γ: Η «Ελευθερία» έκανε μια προσωπική
παρουσίαση δικιά μου, σαν καλλιτέχνη,
όχι για τον ύμνο. Μάλιστα θυμάμαι την
Κυριακή που με είχε η εφημερίδα ήταν οι
εκλογές επί Παπαδόπουλου το «Ναι» ή
«Όχι». Επί δικτατορίας.

AC: Α, επί Χούντας. Το δημοψήφισμα!
Β.Γ: Μπράβο. Εμένα με είχαν στείλει
φύλακα σε ένα εκλογικό κέντρο και μάλιστα ένας κρατούσε την εφημερίδα και κοιτούσε
την εφημερίδα, κοιτούσε εμένα, κοιτούσε την εφημερίδα, κοιτούσε εμένα και του λέω
«εγώ είμαι, μην κοιτάς». Ήμουν φαντάρος τότε.

AC: Από πότε τραγουδάτε?
Β.Γ: Από πότε τραγουδάω? Πριν γεννηθώ! (γέλια)
Έχω σπουδάσει πάρα πολύ... Διπλώματα... Είμαι πολύ γνωστός στο νυχτερινό
κύκλωμα, είμαι συνθέτης, ενορχηστρωτής και μαέστρος... Και φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
και σχολικές ορχήστρες... Πολλά.

AC: Παρόλα αυτά από την άνοδο της ΑΕΛ το 2005...
Β.Γ: Τίποτα, τίποτα. Θα σου πω ένα συμβάν. Θα κατηγορήσω την ομάδα, την επίσημη
ΠΑΕ. Με πήραν ένα τηλέφωνο όταν ανέβηκε η ομάδα...
AC: Το 2005?
Β.Γ: Ναι, το 2005. Με παίρνει ο κύριος Τσανακάς, ο γιος του συνθέτη. Μου λέει κύριε

10