Page 93 - หนังสือเรื่องเล่าเมืองปทุม
P. 93
๒.๒.๔ มรดกภูมิปัญญา
ศิลปะการแสดง
>>ปี่พาทย์มอญ<<
ปี่พาทย์ หมายถึง วงดนตรีไทยประเภทหนึ่ง ที่มีเครื่องดนตรีประเภทเครื่องตีเป็นหลัก
ได้แก่ ระนาดเอก ระนาดทุ้ม ระนาดเอกเหล็ก ระนาดทุ้มเหล็ก ฆ้องวงใหญ่ ฆ้องวงเล็ก มีเครื่อง
ดนตรีประเภทเครื่องเป่า เช่น ปี่ ขลุ่ย และเครื่องกำกับจังหวะ เช่น ตะโพน กลองทัด เป็นต้น
วงปี่พาทย์แบ่งออกได้เป็น ๖ ประเภท
๑. วงปี่พาทย์ไม้แข็ง
๒. วงปี่พาทย์เสภา
๓. วงปี่พาทย์ไม้นวม
๔. วงปี่พาทย์ดึกดำบรรพ์
๕. วงปี่พาทย์นางหงส์
๖. วงปี่พาทย์มอญ
สำหรับวงปี่พาทย์มอญนั้นครูมนตรี ตราโมท ราชบัณฑิตและศิลปินแห่งชาติ สาขาดนตรีไทย
กล่าวว่าน่าจะมีมาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา พร้อมๆ กับการอพยพครั้งใหญ่ของชาวมอญตั้งแต่
สมัยกรุงศรีอยุธยา
สำหรับเมืองปทุมธานีเรียกได้ว่าเป็นเมืองปี่พาทย์มอญที่สำคัญ ปรากฏชื่อครูดนตรี
วงปี่พาทย์มอญหลายคน ได้แก่ ครูเจิ้น ดนตรีเสนาะ ครูสุ่ม ดนตรีเจริญ นายเต็ม ต้องเสนาะ
นายจ๊วด นิ่งเพราะ ซึ่งนามสกุลเหล่านี้ เป็นนามสกุลพระราชทาน จากความสามารถ
ในการบรรเลงดนตรีนั่นเอง
๘๗
เล่าเรื่องเมืองปทุม
