Page 98 - หนังสือเรื่องเล่าเมืองปทุม
P. 98
“ปัวฮะเปิ่น” จึงหมายถึงการแสดงที่อาศัยตะโพนเป็นหลัก ในการแสดงนั้นนักดนตรีและ
ผู้รำจะต้องเข้าใจกันโดยผู้รำจะต้องทิ้งมือให้ลงกับจังหวะของตะโพนการเคลื่อนไหวร่างกาย
ใช้การกระถดเท้าไปมา ไม่มีการยกเท้าพ้นพื้นเด็ดขาด ข้อนี้เชื่อกันว่าเป็นเพราะรํามอญ มักแสดง
ในราชสำนักจึงไม่มีการยกเท้า
ี
ี
ความเป็นมาของการแสดงรํามอญในเมืองไทยน้นคาดว่ามีท่มาไม่ต่างจากวงป่พาทย์มอญ
ั
ด้วยรํามอญก็ต้องอาศัยปี่พาทย์มอญในการรำ ซึ่งรํามอญปรากฏอยู่ในประวัติศาสตร์ไทย
ครั้งแรกในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช เมื่อครั้งอัญเชิญพระแก้วมรกตขึ้นมา
ประทับแรมที่เมืองสามโคกเมื่อวันที่ ๕ มีนาคม พ.ศ. ๒๓๒๒ แล้วจัดให้มีการจัดงานเฉลิมฉลอง
อย่างยิ่งใหญ่และรํามอญก็ได้บรรจุให้เป็นหนึ่งในการแสดงในครั้งนี้
๙๒ เล่าเรื่องเมืองปทุม
