Page 99 - หนังสือเรื่องเล่าเมืองปทุม

ในจารึกวัดปรมัยยิกาวาส กล่าวถึงงานฉลองสำคัญของกรุงรัตนโกสินทร์ โดย

พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๕ โปรดฯให้จารึกไว้ดังนี้
มหรสพครบเครื่องฟ้อน ประจำงาน
โขนหุ่น ละครขาน พาทย์ฆ้อง

มอญรํา ระบำการ จำอวด เอิกเอย
ครึกครื้น กึกปี่ก้อง จวบสินการฉลอง

มีความน่าสนใจในส่วนของประวัติรํามอญ ซึ่งช่วงก่อนหน้านั้นชาวมอญถูกพม่า
กวาดล้างและพยายามกลืนชาติไม่ให้มอญได้แสดงออกในศิลปวัฒนธรรมของตน

นาฏศิลป์ ปี่พาทย์ รํามอญ จึงได้เลือนหายไปมาก หลังอังกฤษเข้าปกครองพม่าได้เปิด
โอกาสให้ชนชาติต่างๆ ในพม่าได้แสดงออกในศิลปวัฒนธรรมของตนได้อย่างเสรี
้
ี
์
ิ
ี
ึ
้
ี
่
ื
่
ี
่
ั
ั
็
่
ึ
คนมอญจงรวมกนฟนฟนาฏศลป ดนตรของตนขนอกครง แตกยงมบางสวนทเลอนหายไป
ั
ู
ื
้
จึงติดต่อมายังมอญเมืองไทยเพื่อนําปี่พาทย์มอญไปเป็นแบบปรับปรุงที่พม่า

รํามอญของชุมชนมอญปทุมธานี และนนทบุรีแม้มีความใกล้เคียงกันมาก แต่ก็
แตกต่างกันบ้างในเรื่องของเพลงบางเพลง และท่ารําในบางท่า กล่าวคือ เพลงมอญ และ
ท่ารํามอญของมอญนนทบุรีเดิมได้มาจากเมืองมอญ ๑๐ เพลง ๑๐ ท่า ภายหลังมาอยู่

เมืองไทยจึงแต่งเพลงและคิดท่ารําขึ้นเพิ่มเติมอีก ๒ ท่า เพื่อให้สอดคล้องกับชุดการแสดง
๑๒ ภาษาของไทย ส่วนรำมอญปทุมธานีจะมี ๑๓ เพลง ๑๓ ท่ารํา ความแตกต่างจะอยู่

ในเพลงที่ ๘ และเพลงที่ ๑๐ ในส่วนของท่ารําแต่ละเพลงก็มีทั้งที่เหมือนและแตกต่างกัน
โดยรำมอญของปทุมธานีได้ประกาศขึ้นบัญชีมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม
ประจำปี ๒๕๖๒ แล้ว

๙๓
เล่าเรื่องเมืองปทุม