Page 96 - หนังสือเรื่องเล่าเมืองปทุม
P. 96
อาจสันนิษฐานได้ว่า ฆ้องมอญ
โบราณ ไม่ได้มีเพียงวงเดียว ในการอพยพ
ของชาวมอญเข้ามายังไทยนั้น บรรดา
ตระกูลครูดนตรีของมอญต่างพยายาม
รักษาสมบัติของตระกูลตัวเอง ด้วยการ
ถอดแยกฆ้องออกเป็นชิ้น เพื่อสะดวก
ในการขนย้าย ส่วน “หน้าพระ” และ
“หางแมงป่อง” เป็นงานฝีมือชั้นสูงและ
เป็นของมงคลที่ต้องรักษาไว้นั่นเอง
ทุกวันนี้วงปี่พาทย์มอญเกิดขึ้น
แพร่หลาย ไม่เฉพาะคนมอญเท่านั้น
คนไทยเองก็ตั้งวงดนตรีปี่พาทย์มอญ
ขึ้นมาเป็นจำนวนมากเช่นกัน ในจังหวัด
ปทุมธานี จึงมีวงปี่พาทย์มอญมากถึง
๔๗ วง อาทิ วงดนตรีเสนาะ วงดนตรีเจริญ
วงประสานมิตรบรรเลง วงทรัพย์สังวาลย์
วง ส.สุวัฒน์ เป็นต้น
๙๐ เล่าเรื่องเมืองปทุม
