Page 36 - Cornice_Grade 6

षे
ु
षे
पुगछ भनषे कहहलषे कनै विद्ाथथी रोएको ्ठाउँमा हषेनवा पुगछ । एक ददन उसलषे चररत्रसचत्रण :
दुइटा सचपलषेहकरा घस�एर हहँडषेको दषेखछ । ्ती सचसो मन पराउनषे, समयको यस कथाका मुखय पात्र पुचू र सचपलषेहकरा हुन् । सहायक पात्रमा पप्रहनसपल,
षे
षे
ु
षे
मह�ि नराखनषे प्राणी हुनछन् । कटाकटीहरू सकलमा आउनषे बषेला मशलक्का र सकुलका विद्ाथथीहरू हुन् । पुचू कथाकी मुखय पात्र हो । ऊ
भइसकको हुनछ । उनीहरू बसबाट ओलवानासाथ कक्ामा ्झोला राखी साह्ै जज�ासु छषे । सकुलमा हुनषे हरषेक कुराबारषे उसलाई बुझ्न मन
षे
खषेलनलाई दौडनषे हुनालषे ्ती सचपलषेहकरा हकसचएर मलावान् भन्षे पुचूलाई डर लागछ । ऊ दयालु छषे । सचपलषेहकरालाई विद्ाथथीहरूलषे नदषेखषेर कुलचषेर
षे
षे
लागछ ्तर कटाकटीहरू बसबाट ओलनेपहछ उनीहरूलषे गरषेको कामलषे पुचू मालावान् भन्षे डरलषे ऊ व्तनलाई बचाउन अनषेक कोससस गछने । ऊ सकुलका
षे
ु
षे
षे
असाधयै खुसी हुनछ । विद्ाथथीसँग दौडनछ । ऊ फव्तवाली छ । सचपलषेहकराहरू पपन यस कथाका
मुखय पात्र हुन् । व्तनलाई हररयाली मन पछ र समयको कनै म्तलब
वा
ु
ु
समय िा पररिषेश : गददैनन् । ्ती सचसो ्ठाउँ मन पराउँछन् । व्तनको जीिन खानषेकराको
यो कथा वबहान ८ बजषेव्तर विद्ालय खोलनषे बषेला सुरु हुनछ । पुचू खोजीमै वबतछ । विद्ालयकी पप्रहनसपल हररयाली मन पराउँहछन् ।
सचपलषेहकरालाई बचाउन य्ताउ्ता दौपडरहषेकी हुनछ । विद्ालयको हकराफ�ाङ्ग्रा धषेरै दषेजखँदा सकुलमा हररयाली ब�ो भनषेर खुसी
षे
ँ
िा्तािरणमा रारिो हररयाली हुनछ र तयहा धषेरै हकरा-फ�ाङ्ग्राहरू हुहनछन् । उनी यस कथाकी सहायक पात्र हुन् । मशलक्का र विद्ाथथीहरू
हुनछन् । कटाकटीहरू रमाइलो गरररहषेका हुनछन् । यो कथा सकल खुलनषे पपन यस कथाका सहायक पात्रहरू हुन् । मशलक्का हकरा-फ�ाङ्ग्रा मन
ु
षे
षे
समयमा सुरु हुनछ र सकलका कटाकटीहरू बसबाट ओलनेर कक्ामा पराउँददनन् । विद्ाथथीहरू चकचकषे भए पपन जानी जानी कसैलाई हापन
ु
षे
षे
गएपहछ सहकनछ । यस कथालषे वबहानको समय ललएको छ । गददवानन् ।
भािाशैली : सनदषेश र आफनो विचार :
यो कथा धषेरै लामो छन । कक्ा एकदषेजख पाचसममका विद्ाथथीलाई पढषेर यो कथा एउटी छाउरी र सचपलषेहकराका बारषेमा हो । छाउरी सचपलषेहकरालाई
ँ
ै
ै
सुनाए बुझ्छन् भनषे कक्ा ६ दषेजख मावथका विद्ाथथीहरूलषे आफ पढषेर बुझ्न बचाउन व्तनको पहछ लागछषे । यस कथालषे अरूको मद्त, आदर गनुवापछवा
ु
स्छन् । यस कथामा धषेरैजसो ककरकी छाउरीलषे मनमनै बोलषेकी छ । यो भनषेर सनदषेश ददनछ । िा्तािरणलाई सिचछ राखन हकरा-फ�ाङ्ग्रालषे पपन
ु
ु
कथा पढदा मलाई आफनै सकलमा भएका ककरहरूको सम्झना आयो । मद्त गदावा रहषेछन् भनषेर यो कथा पढषेर ससहकनछ । यो कथा धषेरै रारिो र
ु
ु
यस कथामा ‘जज�ासु’, ‘पयावािरण’ श्दका अथवा बुझ्न मलाई गाह्ो रमाइलो छ । यो कथा पढषेर पृ्थिीमा हामी सबैको बाँचनषे असधकार छ भन्षे
लागयो । कथा पढदा मैलषे आफनो सकल सम्झेँ र मलाई रमाइलो लागयो । मशक्ा पाइनछ । यो कथा मलाई धषेरै मन पर ् यो ।
ु
– समभ्रान्तससंह थापा
Book Based Activity

by Gitika Neupane

36