Page 6 - AGIOS LAZAROS
P. 6

ΑΓΙΟΣ ΛΑΖΑΡΟΣ
                                                                                                      ὁ δίκαιος καί φίλος τοῦ Χριστοῦ


                                                                                                              Ἡ εὐαγγελική διήγηση
                                                                                                Ο
                                                                                                     ἱερός εὐαγγελιστής Ἰωάννης ἀρχίζει τήν ἐξιστόρηση τῶν
                                                                                                     θαυμάτων τοῦ Κυρίου μέ τό θαῦμα στήν Κανά καί τελειώ-
                                                                                                     νει μέ τό τῆς ἀναστάσεως τοῦ ἁγίου Λαζάρου, δηλαδή μέ
                                                                                                τό ἐνδιαφέρον Του γιά τήν οἰκογένεια: Στό πρῶτο, δείχνοντας
                                                                                                τή μετοχή του στή χαρά τῶν γάμων, στό τελευταῖο συμμετέ-
                                                                                                χοντας στή θλίψη τοῦ θανάτου, ὡς ἀνεκτίμητος φίλος, παρη-
                           Ἀ Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄.                                              γορητής καί χορηγός ἐκ νέου τῆς ζωῆς στόν τετραήμερο φίλο
                                       ι
                                      κ
                                     ί
                                        ο

                                           .
                                          ν
                              π
                                λ
                               ο
                                   τ
                                  υ
                                                                                                του, ἅγιο Λάζαρο. Ἐντύπωση προκαλεῖ ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο
              Τὴν κοινὴν ἀνάστασιν πρὸ τοῦ σοῦ Πάθους πιστού-                                   περιγράφει ὁ ἱερός εὐαγγελιστής τά δια τρέξαντα, παρέχοντας
              μενος, ἐκ νεκρῶν ἤγειρας τὸν Λάζαρον, Χριστὲ ὁ Θεός·                              λεπτομέρειες πού καλύπτουν ὁλόκληρο τό κεφάλαιο 11, σέ 45
              ὅθεν καὶ ἡμεῖς ὡς οἱ Παῖδες, τὰ τῆς νίκης σύμβολα                                 στίχους. Ἄς ἐμβαθύνουμε σέ ὁρισμένα σημεῖα τῆς περικοπῆς:
                                                                                                   Ὁ ἅγιος Λάζαρος, πού ζοῦσε στήν πόλη Βηθανία (= πόλη
              φέροντες, σοὶ τῷ Νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν· Ὡσαννὰ                                τῶν Φοινίκων), κοντά στό ὄρος τῶν Ἐλαιῶν, ἦταν ἄνθρωπος
              ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι                             δίκαιος καί γνήσιος φίλος τοῦ Χριστοῦ. Στό σπίτι του φιλο-
              Κυρίου.                                                                           ξενοῦσε συχνά τόν Κύριο, εἰδικότερα ὅταν Ἐκεῖνος πήγαινε ἤ
                                                                                                ἐπέστρεφε ἀπό τά Ἰεροσόλυμα (Λουκ. 10, 38-40. Ἰω. 12, 1-3).
                                                                                                Κάποτε ἀρρώστησε πολύ σοβαρά, γεγονός πού ἔκανε τίς ἀδελ-
                               Ἕ Ἕτερον. Ἦχος δ΄.                                               φές του, Μάρθα καί Μαρία, νά ἀποστείλουν ἄνθρωπό τους
                                 τερ
                                     ον.
              Συνταφέντες σοι διὰ τοῦ Βαπτίσματος, Χριστὲ ὁ Θεὸς                                πρός τόν Ἰησοῦ Χριστό, πού βρισκόταν «πέραν τοῦ Ἰορδάνου»
                                                                                                κατά τόν συναξαριστή, γιά νά τόν ἐνημερώσει ἐπειγόντως, λέ-
              ἡμῶν, τῆς ἀθανάτου ζωῆς, ἠξιώθημεν τῇ Ἀναστάσει σου,                              γοντάς του «ὁ ἀγαπημένος σου φίλος εἶναι ἄρρωστος». Ἡ ἐπί-
              καὶ ἀνυμνοῦντες κράζομεν· Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις,                                κληση τῆς φιλίας ἔγινε μέ τή σκέψη «νά κινητοποιήσουν τό
              εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου.                                       ἔλεός του». Τοῦ ὑπενθυμίζουν «τήν ἀγάπη πού εἶχε πρός τόν
                                                                                                ἀσθενῆ, ἑλκύοντάς τον μάλιστα μ’ αὐτό στή Βηθανία. Διότι
                                                                                                                                                        7
   1   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11