Page 111 - Τεύχος

μόνο νοηματικά όπως έως και τον 18ο αι., αλλά πλέον και με τις φυσικές του
ιδιότητες μέσω της συνθήκης της ιδιωτικής ιδιοκτησίας. Πλατείες, δρόμοι, πάρκα
και κτιριακές υποδομές αλλάζουν ιδιοκτησιακό καθεστώς και μετατρέπονται από
δημόσιοι σε ημιδημόσιους ή και εξ ολοκλήρου ιδιωτικούς χώρους με στόχο την
αύξηση της ελκυστικότητας των περιοχών.

Εισάγεται ο όρος της ιδιωτικοποίησης, που αποτελεί βασικό παράγοντα
μετασχηματισμού του χαρακτήρα του δημόσιου αστικού χώρου, τόσο
νοηματικά όσο και πρακτικά. Η ελεύθερη χρήση, έκφραση και προσβασιμότητα
αμφιταλαντεύονται μεταξύ των ορίων της ιδιωτικής και δημόσιας ιδιοκτησίας.
Οι άνθρωποι έχουν όχι μόνο αποξενωθεί αλλά παράλληλα χάνουν το δικαίωμα
στην πόλη τους. Το αναφαίρετο δικαίωμα να κινούνται, να χρησιμοποιούν, να τη
μετασχηματίζουν όπως εκείνοι επιθυμούν. Στις σύγχρονες πόλεις, ο δημόσιος
χώρος καθοδηγεί το χρήστη, παρά αποτελεί μέσο των πολιτών να εκφράζουν τις
ανάγκες τους και να τον μεταβάλουν σύμφωνα με αυτές. Από την άλλη, η εικόνα του
σε πολλές τέτοιες περιπτώσεις βελτιώνεται, προσελκύει περισσότερους χρήστες
και δημιουργεί νέες κοινωνικές συνθήκες. Η έννοια του δεν είναι σίγουρα η ίδια
με το παρελθόν. Διέπεται από νέες συμβάσεις και κανονισμούς που αποκλείουν
ορισμένες κοινωνικές ομάδες από την χρήση των δημόσιων χώρων, όπως εκείνοι
επιθυμούν και ταυτόχρονα προσφέρουν νέες λειτουργίες σε ένα βελτιωμένο
Εικόνα 114 - διάγραμμα: Οι ποιότητες των δράσεων μεταξύ δημόσιας αστικής ζωής και αστικό περιβάλλον. Και στις δυο περιπτώσεις, στόχο αποτελεί η μεγιστοποίηση
πλαισίου λειτουργίας των εμπορικών κέντρων του κέρδους και η ροή του κεφαλαίου.

Πολλά εμπορικά κέντρα του 20ου αι. γνώρισαν σταδιακά την παρακμή Με την έλευση της νέας χιλιετίας, η τεχνολογία και οι πόλεις αναπτύσσονται
και με στόχο να επιβιώσουν στο αυξανόμενα ανταγωνιστικό περιβάλλον της με ακόμα ταχύτερους ρυθμούς, εισαγόμαστε σε νέες πραγματικότητες
αγοράς, ωθήθηκαν στην υιοθέτηση νέων αρχών που προάγουν το αρχικό όραμα με την ψηφιοποίηση των διαδικασιών να κατακτούν όλο και περισσότερο
δημιουργίας τους, την έκφραση της κοινωνικής δημόσιας ζωής, πιο ανοικτές δομές έδαφος, μεταβάλλοντας τον τρόπο με τον οποίο κινούμαστε στην πόλη,
στην πόλη, μικτών χρήσεων που θα αποτελέσουν ως σύνολο, τόπους εμπορίου κοινωνικοποιούμαστε, αγοράζουμε και τελικά ένα γενικότερο πλαίσιο στο οποίο
και κοινωνικής συναναστροφής ταυτόχρονα. Εφόσον ο 20ος αι. αποτέλεσε μια διαβιούμε. Το περιβάλλον της πόλης αλλάζει συνεχώς με έργα μικρής και μεγάλης
έκρηξη κατανάλωσης και ανάδυσης των αρνητικών πλευρών της Βιομηχανικής κλίμακας, βελτιώνοντας οπτικά την εικόνα της πόλης και εμπλουτίζοντάς την με
επανάστασης σε οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό και περιβαλλοντικό επίπεδο, νέες λειτουργίες. Την ίδια στιγμή παρατηρούνται τεράστιες κοινωνικές ανισότητες
τότε μπορεί να θεωρηθεί λογική μια αντίδραση και επιστροφή προς συνθήκες και συρρίκνωση της δημόσιας ζωής, που προβάλλονται στα αστικά περιβάλλοντα
που προάγουν την επαφή και αλληλεπίδραση του κοινωνικού συνόλου. Εφόσον ο με αντιπαραβαλλόμενα σκηνικά βελτίωσης και παράλληλα σε άλλες περιπτώσεις
καταναλωτισμός δεν αποτελεί πλέον κάποια νέα, καινοτόμα τάση, αλλά αντιθέτως πτώσης του βιοτικού επιπέδου.
είχε ριζώσει στις συνειδήσεις των ανθρώπων, επιθυμούν να βιώσουν μια άλλη
εμπειρία, πιο κοντινή στην αναμφισβήτητα έμφυτη ανάγκη του ατόμου για Τι εξέφρασαν τελικά σε ένα γενικότερο πλαίσιο της ανθρώπινης ιστορίας οι
κοινωνικοποίηση. μετασχηματισμοί που εκφράστηκαν από την αρχαιότητα ως σήμερα στους χώρους

εμπορικών συναλλαγών; Είναι μήπως το ζητούμενο ο σύγχρονος άνθρωπος,
Στο πλαίσιο αυτό, στο επίκεντρο του δημόσιου χώρου βρίσκεται η όπως και εκείνοι όλων των προηγούμενων ιστορικών περιόδων να διατρέχουν
οικονομική ανάπτυξη. Ο δημόσιος αστικός χώρος βρίσκεται να διεκδικείται όχι μια πορεία ιστορικά, χωρικά και κοινωνικά με σκοπό να προβλέψουν το βέλτιστο

109 Συμπεράσματα Συμπεράσματα 110