Page 282 - Reflections_over_Akamas

01 Συναίσθημα...

... είναι η αυτογνωσία. Να βρίσκομαι σε αρμονία με τα και ζοφερά, θαλπερά και ψυχρά. Τα αισθήματα μετατρέπουν

μύχια, τις αγριοτοπιές και όλα τα εύρη του εαυτού μου, το συναισθηματικό χάος στα πιο διορατικά τοπία, κομίζοντας
κόντρα σε οτιδήποτε με περιβάλλει· τόσο εσωτερικά όσο και δώρα σε κάθε κορφή και χαραμάδα, αξιώνοντας την
εξωτερικά. Έχει να κάνει με το να αισθάνομαι προτού σκεφτώ· προσήλωση και το ενδιαφέρον μας.

τα αισθήματα μού δείχνουν την πορεία· τα επιχειρήματα Αναρωτιέμαι πότε, στο πέρας της εξελικτικής διαδικασίας,
με βοηθούν να αιτιολογήσω τις αποφάσεις μου. Όπως το τα αιθέρια συναισθήματά μας θεωρήθηκαν, ως νοητική
αντιλαμβάνομαι, τα αισθήματα αποτελούν την ωμή αλήθεια λειτουργία, κατώτερα της τετράγωνης λογικής. Για
όπως αυτή καταγράφεται από το σώμα μου. Κατά ειρωνεία προσπαθήστε να δώσετε κίνητρο σε οποιαδήποτε ομάδα
της τύχης, στην προκειμένη περίπτωση, η λογική προβάλλει χρησιμοποιώντας μόνο αριθμούς και επιχειρήματα, χωρίς

ως ο εξωραϊσμός· το εξώφυλλο, αν προτιμάτε. το πάθος να καίει στην καρδιά σας, να φέγγει στα μάτια

Συχνά λέγεται ότι τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής σας, να δίνει κίνηση στα χέρια σας ή να χρωματίζει τη φωνή
μας. Στην πραγματικότητα, ολάκερο το σώμα μας αποτελεί σας. Είναι ακατόρθωτο. Είμαστε όλοι συναισθηματικά
ηχείο για τα αισθήματά μας. Μια σφικτή χειραψία, ένα απαλό όντα, ωστόσο γαλουχούμε τα παιδιά μας να αγνοούν
άγγιγμα, ένα παθιασμένο φιλί ή μία γκριμάτσα μπορεί να τα συναισθήματά τους. Πόσες φορές τους είπαμε να μην

φανερώνουν περισσότερη αλήθεια για την υπόστασή μας κλαίνε; Πώς μπορούμε να διδάξουμε ή, ακόμη καλύτερα,
από ό,τι οποιαδήποτε από τις αυθόρμητες αντιδράσεις μας. να δείξουμε στα παιδιά μας να αναγνωρίζουν τα χαρίσματα
Η καθημερινότητά μας αποτελείται από πληροφορίες και τα που μας ξυπνούν τα αισθήματά μας, ιδιαιτέρως τα
αντίστοιχα αισθήματα: ευχάριστα και δυσάρεστα, φωτεινά πιο δυσάρεστα;

«Είναι αρχές Αυγούστου. Κάνει ζέστη και βρίσκομαι στα 150 πόδια πάνω από τη δυτικότερη ακτή της Κύπρου,
ακριβώς πάνω από τον Πύργο της Ρήγαινας. Καθώς αποζητώ να βιώσω το ηλιοβασίλεμα από υψηλότερα
υψόμετρα, η χρυσοχάλκινη αντανάκλασή του που ξεπροβάλλει διευρύνει το μυαλό μου και ηρεμεί το σώμα μου.
Το αναζωογονητικό αεράκι με χαϊδεύει όσο υπερίπταμαι πάνω από ολάκερο το ακρωτήρι Αρναούτης. Σε αυτές τις
στιγμές αιωνιότητας, οι όποιες σκόρπιες σκέψεις μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα, καθώς η ευδαιμονία και η μαγεία
ανεβάζουν κι άλλο τη διάθεσή μου. Φευ! Μια κρίση ανησυχίας διακόπτει τη νιρβάνα μου με ένα σημαντικό
μήνυμα: «Αγαπητέ κυβερνήτη, το “Α” στο δείκτη καυσίμων σημαίνει “άδειο”, όχι “άφθονο”. Παρακαλώ,

ελέγξετε τα καύσιμά σας». Οι πλευρικοί άνεμοι επιδεινώνουν την ήδη ανησυχητική κατάσταση. Άραγε, πρέπει
να γυρίσω στην ασφάλεια ή να συνεχίσω να αιωρούμαι μαγεμένος; Κάθε επιλογή έχει το τίμημά της.

Έχοντας παρασυρθεί στην άλλη πλευρά του λόφου, περικυκλωμένος από τη Μεσόγειο θάλασσα,
την Ελλάδα μακριά μπροστά μου, την Τουρκία στα δεξιά και την Αίγυπτο στα αριστερά, θαυμάζω την
ποικιλομορφία της χερσονήσου των 230 τετραγωνικών χιλιομέτρων η οποία απλώνεται από κάτω. Οι
παιγνιδιάρικες κοιλάδες, οι αναρίθμητοι λόφοι και τα φαράγγια, τα χρυσοβαμμένα λιβάδια και οι κακοτράχαλες
ακτογραμμές ξετυλίγουν ένα μαγευτικό πανόραμα που σου κόβει την ανάσα. Συνειδητοποιώ ότι και το δικό μας
συναισθηματικό τοπίο αποτελείται επίσης από μεταβαλλόμενες μορφολογίες· κοιλάδες θλίψης που προξενούν

συγκλονιστικά ξεσπάσματα χαράς, μόνο και μόνο για να καταλαγιάσουν, να γαληνέψουν και να ξεθυμάνουν όσο
μία ατέρμονη σαγηνευτική πεδιάδα.

284 Reflections over Akamas