Page 287 - Reflections_over_Akamas

06 Παιγνίδι...

... είναι στη φύση μας. Υπήρξα κάποτε παιδί· το ξέρω. Και η επιστήμη το ξέρει.Σκεφτείτε

το φαγητό και τον ύπνο. Το παιγνίδι είναι εξίσου σημαντικό στην ανάπτυξή μας.
Σωματικά, συναισθηματικά, πνευματικά. Για τον άνθρωπο και για πολλά έμψυχα όντα
επίσης, το παιγνίδι κάνει τη μάθηση διασκεδαστική, ενδιαφέρουσα, συναρπαστική.

Δυστυχώς, το αντιμετωπίζουμε ως κάτι επουσιώδες, μία ανούσια ενασχόληση. Δεν
είναι να απορεί κανείς που το προσφέρουμε σαν δώρο· σαν επιβράβευση όταν
επιτυγχάνουμε σε πιο «διαπρεπείς» τομείς της ζωής. Εξ ου και η επικρατούσα
ιδεολογία θεωρεί το παιγνίδι ως το αντίθετο της εργασίας. Άπαξ και εισέλθουμε στο
εκπαιδευτικό σύστημα, το παιγνίδι μπαίνει σε δευτερεύουσα μοίρα.

Με ρωτάς ποιο είναι το αγαπημένο μου μάθημα.
Χαζεύω την αυλή. Ξεφυσώ!

Με ρωτάς τι θα ‘θελα να γίνω σαν μεγαλώσω.
Τα μάτια μου φέγγουν στη στιγμή: Αστροναύτης! Άστραψα. Χαμογελάς.
Μου λες να έχω το θάρρος της γνώμης μου και θα βρω το δρόμο μου.
Τολμάω να πω ότι το παιγνίδι είναι ο δρόμος μου.
Μπορώ να πάω να παίξω τώρα;

Αυτό που ενστικτωδώς γνώριζα όλα αυτά τα χρόνια αποδείχτηκε πρόδηλο: ό,τι
χρειαζόταν να ξέρω, το έμαθα μέσα από το παιγνίδι. Αλήθεια! Είναι εντάξει να πέφτεις,
φτάνει να ξανασηκώνεσαι στα πόδια σου. Είσαι ο μοναδικός ήρωας της δικής σου

ιστορίας. Ναι, ναι, ναι! Εξακολουθείς να προχωράς· αυτό είναι δράση. Παγιδεύτηκες
αλλά εξακολουθείς να μάχεσαι· αυτό είναι αγωνία. Σταματάς. Εγκαταλείπεις· αυτό
είναι το τέλος. Αυτού του επεισοδίου. Και η αρχή του επόμενου. Το παιγνίδι μού
δίδαξε τις πιο πολύτιμες δεξιότητες. Δημιουργώ ομάδες από τα καλύτερά μας χρόνια

στην ηλικία των έξι, που κυμαίνονται από μικρά (παιδιά) για διελκυστίνδα μέχρι
μερικές εκατοντάδες ενήλικες (παιδιά) για τον όμιλο EuroAsia Interconnector.

Οι Αρχαίοι Έλληνες μετέτρεψαν το σεβασμό τους προς το παιγνίδι σε θεσμό.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Ολυμπία προήγαγαν τον υγιή ανταγωνισμό.
Τιμούσαν τους αθλητές που υπερέβαλλαν εαυτούς για να συμμετέχουν στον
αγώνα με μία σπουδαία αίσθηση ανθρώπινης επαφής. Η ευγενής άμιλλα
ήταν στο επίκεντρο των αγώνων· οι αθλητές συναγωνίζονταν μεταξύ τους
όχι για τη δόξα, αλλά για την εξέλιξη του αγωνίσματός τους. Στο επίκεντρο
βρισκόταν η προαγωγή του πνεύματος τού ευ αγωνίζεσθαι· όπως ακριβώς

ένα οποιοδήποτε παιδί θα προσκαλούσε ένα άλλο για να συμμετάσχει
στη χαρά.

289