Page 289 - Reflections_over_Akamas
P. 289

08 Όνειρο...













                  ... είναι να πραγματώνουμε το δικαίωμά μας να δίνουμε καινούργιο νόημα στη ζωή.
                  Τι  είναι  μία  έμπνευση  αν  όχι  ένα  όνειρο  που  διεγείρει  τη  φαντασία;  Τι  είναι  μια
                  καινοτομία αν όχι ένα όνειρο που πραγματώνεται; Εάν μπορούμε να ζούμε και να
                  καλλιεργούμε τον προορισμό μέσα στο μυαλό μας, τότε είναι πέραν από βέβαιο ότι

                  θα τον τιμήσουμε και στην αληθινή μας ζωή.

                  Tις προάλλες, για παράδειγμα,
                  περπατούσα κατά μήκος του ρυακιού. Μάζεψα ένα φύλλο.
                  Προσέξατε ποτέ τα νεύρα του;
                  Τα οποία το καθιστούν το μοναδικό φύλλο που είναι;

                  Άξαφνα, μεταφέρθηκα στο μέσο μιας παρέλασης. Πιο πολύ, καρναβάλι
                  θύμιζε. Ο καθείς φορούσε το κοστούμι του, έκανε τα δικά του· όμως,
                  όλοι έσμιγαν και πάλι χώριζαν. Αυτές είναι οι στιγμές της ζωής μου.
                  Αναρίθμητες στιγμές που με καθιστούν αυτόν που είμαι σήμερα. Η

                  περιέργεια υπερίσχυσε. Κι αν αποφασίσω να ξεφορτωθώ όλες τις
                  δυσάρεστες στιγμές που μου προκάλεσαν τόσο πόνο και θλίψη;                            Είναι τρεις, ή μήπως τέσσερις, το
                  Ποιος θα ήμουν χωρίς αυτές;                                                           χάραμα; Μετά από έναν περίπου
                  Θα ένιωθα ολοκληρωμένος;                                                              μήνα ανάρρωσης, ανάμεσα σε

                  Πόση αυτοπεποίθηση θα είχα στο χειρισμό δύσκολων καταστάσεων;                         χειρουργικές επεμβάσεις, η ώρα
                                                                                                        δεν έχει και μεγάλη σημασία.
                  Ακριβώς εκείνη τη στιγμή το φάντασμα του Σωκράτη μού υπενθύμισε την περίφημη
                                                                                                        Ειδικότερα, όταν δεν εγκαταλείπεις
                  ρήση  του:  «Εν  οίδα  ότι  ουδέν  οίδα».  Πώς  είναι  δυνατόν  να  ξέρω  τι  οδηγεί  σε  τι;
                                                                                                        το όνειρό σου να τρέχεις σε
                  Πώς  μπορώ  να  προβλέψω  τι  ευκαιρία  μού  επιφυλάσσει  η  σημερινή  τραγωδία;
                                                                                                        μαραθώνιους, να πετάς· αυτό του
                  Πώς μπορώ να αποκλείσω το ουδέν κακό αμιγές καλού; Όλα είναι μέσα στη ζωή,
                                                                                                        επιχειρείν. Η ακινησία, ωστόσο,
                  σωστά;  Συνεπώς,  ό,τι  και  να  μας  λάχει  στη  ζωή,  ευχάριστο  ή  δυσάρεστο,  ας  το
                                                                                                        με κατέστησε εύκολη βορά στην
                  υποδεχόμαστε με ένα χαμόγελο, διότι δεν είναι εγγενώς καλό ή κακό, εκτός και εάν
                                                                                                        κατάθλιψη και την απάθεια,
                  εμείς το προσδιορίσουμε έτσι.
                                                                                                        αδελφές του βασικού άρπαγα.
                  Είναι  απλό,  μολονότι  βαθυστόχαστο.  Η  τροφή,  το  νερό  και  ο  αέρας  συντηρούν   Αυτό δεν ήταν επιλογή. Θα έπρεπε
                  το ζην· η αγάπη, η καλοσύνη και το γέλιο διατηρούν το ευ ζην. Ωστόσο, είναι τα        να γίνουν προσαρμογές στο

                  όνειρα, τα δάκρυα και ο ιδρώτας που δημιουργούν χαρακτήρα και μας καθιστούν           νοσοκομειακό κρεβάτι τελευταίας
                  πιο δυνατούς, πιο ανθεκτικούς και σίγουρους για να κουμαντάρουμε τη ζωή με ό,τι       τεχνολογίας. Μια οριζόντια μπάρα
                  μας επιφυλάσσει.                                                                      στα αριστερά μου, την πλευρά με το
                                                                                                        μόνο λειτουργικό άκρο, αρκούσε.

                                                                                                        Έλξεις: 1, 2, 3, 100, 1.000 – ποιος

                                                                                                        μετράει όταν διακυβεύεται ένα
                                                                                                        όνειρο ζωής;






                                                                                                                                             291
   284   285   286   287   288   289   290   291   292   293   294