Page 146 - ความขัดแย้ง การเจรจาและการแบ่งสรรปันอำนาจ
P. 146
รองศาสตราจารย์ ดร.ชนินท์ทิรา ณ ถลาง, อาจารย์ ร้อยเอก ดร.จารุพล เรืองสุวรรณ
3. โครงสร้างระหว่างประเทศมีการสร้างเง่ือนไขหรือบังคับให้รัฐท่ีประสบ กับความขัดแย้งภายในต้องมีการกระจายอําานาจปกครองหรือไม่ การจัดสรรและการ กระจายอําานาจการปกครอง ในฐานะเป็นเครื่องมือในการบรรเทาสถานการณ์ความ ไม่สงบจะมีผลทําาให้เกิดการแบ่งแยกดินแดนหรือไม่
ในการอภปิ รายเพอื่ ตอบคาํา ถามท่ี 1 จะเหน็ ไดว้ า่ การใชค้ าํา วา่ “สถานการณ”์ เรียกแทน “ความขัดแย้ง” และการเรียก “ตัวแสดงในพ้ืนท่ี” ว่าเป็น “ผู้กลุ่มเห็นต่าง จากรฐั ” ไมม่ ผี ลในปอ้ งกนั การยกระดบั ปญั หาในพน้ื ทจ่ี งั หวดั ชายแดนภาคใตไ้ ปสสู่ ากล เพราะถา้ ตวั แสดงภายนอกจะมคี วามสนใจในปญั หาภายในประเทศนา่ จะมาจากปจั จยั อื่นๆ ท่ีมีผลกระทบต่อความม่ันคงของมนุษย์ เช่น สถานการณ์ที่รุนแรง การละเมิด สทิ ธมิ นษุ ยชน การลภี้ ยั ของผคู้ นเปน็ จาํา นวนมาก หรอื การทสี่ ถานการณพ์ ฒั นาไปสขู่ นั้ วิกฤตทางมนุษยธรรม ในทางกลับกัน ถึงแม้ว่ารัฐบาลไทยจะเปลี่ยนคําาท่ีใช้เรียก กลุ่มเห็นต่างจากรัฐมาเป็น “กลุ่มติดอาวุธ” หรือ “กลุ่มผู้ก่อความไม่สงบ (Insur- gents)” หรอื การใชช้ อื่ ของตวั แสดงตา่ งๆ ในพน้ื ทจ่ี งั หวดั ชายแดนภาคใตต้ ามชอ่ื เรยี ก อยา่งเปน็ทางการของเขาอยา่งเชน่ บอีารเ์อน็ หรอืพโูลกไ็มน่า่จะมผีลในการยกระดบั ปญั หาไปสสู่ ากล หรอื เปน็ การเปดิ โอกาสใหฝ้ า่ ยทสี่ ามไดเ้ ขา้ มาแทรกแซงกจิ การภายใน ของรัฐได้ ซึ่งเห็นได้จากการดําาเนินการของรัฐบาลฟิลิปปินส์และรัฐบาลอินโดนีเซีย (โปรดพิจารณาจากบทท่ี 3)
ดังท่ีกล่าวมาในบทท่ี 2 กฎหมายมนุษยธรรมระหว่างประเทศมีการนิยาม ขอบเขตของ “ความขัดแย้ง (Conflict)” ซึ่งสามารถแบ่งออกเป็น 2 ประเภท แต่ท่ีสร้างความกังวลต่อรัฐต่างๆ รวมทั้งรัฐบาลไทยด้วย คือ ประเภทของการขัดแย้ง ทางอาวุธท่ีไม่ใช่ระหว่างประเทศ อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาในรายละเอียดแล้วจะ เห็นได้ว่า เง่ือนไขของกฎหมายจะเอ้ือต่อฝ่ายรัฐและการรักษาอําานาจอธิปไตยของรัฐ มากกว่า กล่าวคือ ในกรณีที่มีการยอมรับว่าสถานการณ์เป็นความขัดแย้ง และมีการ ยอมสถานะความเป็น “ผู้ก่อความไม่สงบ” หรือ “คู่สงคราม” ของฝ่ายตรงข้ามรัฐ ซ่ึง สง่ ผลทาํา ใหก้ ฎหมายระหวา่ งประเทศมผี ลผกู พนั ตอ่ กลมุ่ กอ่ ความไมส่ งบในชว่ งสงคราม
136
