Page 150 - ความขัดแย้ง การเจรจาและการแบ่งสรรปันอำนาจ
P. 150
รองศาสตราจารย์ ดร.ชนินท์ทิรา ณ ถลาง, อาจารย์ ร้อยเอก ดร.จารุพล เรืองสุวรรณ
ของรัฐในการยุติความขัดแย้งได้ ในลักษณะเดียวกัน รัฐบาลฟิลิปปินส์ได้มีการเปิดรับ บทบาทของฝ่ายต่างๆ ในขั้นตอนของการเจรจาและการสังเกตการณ์ในมินดาเนาจน นําามาสู่ข้อตกลงทางสันติภาพกับกลุ่ม MNLF และ MILF ทั้งน้ีรัฐบาลอินโดนีเซียและ ฟิลิปปินส์ยังถืออําานาจในการกําาหนดบทบาท รวมทั้งระยะเวลาในการปฏิบัติหน้าที่ ของตัวแสดงภายนอกท่ีมีบทบาทในกระบวนการสันติภาพ หรือกล่าวอีกนัยหนึ่ง ตวั แสดงภายนอกไมไ่ ดม้ กี ารแทรกแซงในกจิ การภายในไปเกนิ ขอบเขตหนา้ ทร่ี ฐั กาํา หนด ไว้
ด้วยทัศนคติเชิงบวกต่อบทบาทของฝ่ายที่สาม รัฐบาลอินโดนีเซียและ ฟิลิปปินส์จึงไม่ได้มีปัญหาในการเรียกสถานการณ์ในอาเจะห์หรือในมินดาเนาว่าเป็น ความขดั แยง้ หรอื เรยี กชอื่ กลมุ่ กอ่ ความไมส่ งบตามชอ่ื อยา่ งเปน็ ทางการของกลมุ่ โดย สามารถพิจารณาได้จากเอกสารอย่างเป็นทางการต่างๆ เช่น ข้อตกลงในการหยุดยิง และข้อตกลงสุดท้ายเพ่ือยุติความขัดแย้ง จะมีการระบุชื่อของกลุ่ม GAM ในกรณีของ อาเจะห์ และ MNLF และ MILF ในกรณีของมินดาเนา แต่ที่น่าสนใจ คือ รัฐบาล ฟิลิปปินส์ได้มีการระบุถึงการดําาเนินการภายใต้กรอบของปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิ มนุษยชน (Universal Declaration of Human Rights, UDHR) และกฎหมาย มนษุ ยธรรมระหวา่ งประเทศ ในบนั ทกึ ความตกลงรว่ มกนั เกย่ี วกบั อาณาเขตทเี่ ปน็ ของ บรรพบุรุษ ปี 2544 (Memorandum of Agreement on the Ancestral Domain 2001, MOA-AD 2001) ท่ีรัฐบาลฟิลิปปินส์ลงนามร่วมกับกลุ่ม MILF
ประสบการณ์ในการแก้ปัญหาความขัดแย้งในอาเจะห์และมินดาเนา ทําาให้ เหน็ วา่ รฐั บาลไทยมคี วามกงั วลตอ่ โอกาสในการยกระดบั ปญั หาและการแทรกแซงมาก จนเกินไป แต่ท่ีสําาคัญจากตัวอย่างของท้ัง 2 กรณีได้แสดงให้เห็นว่า การเปิดโอกาสให้ ฝ่ายที่สามได้มีส่วนร่วมในการสนับสนุนกระบวนการสันติภาพไม่ได้แปลว่าจะนําาไปสู่ การแทรกแซง หรือจําากัดอําานาจการตัดสินใจของรัฐเสมอไป นอกจากน้ี การยกระดับ ปัญหาไปสู่สากลอาจจะไม่ได้มาจากการกระทําาหรือความต้ังใจของฝ่ายที่สาม แต่มา จากสาเหตุอื่น เช่น ความรุนแรงท่ีขยายตัวจนทําาให้นักสิทธิมนุษยชนแสดงความเป็น ห่วงต่อสถานการณ์และผลกระทบต่อประชาชนในพ้ืนท่ี ด้วยเหตุนี้ นาง Miriam
140
