Page 121 - ธรรมะบรรยาย2564
P. 121

ทนนท์  ประเทศไทยนะ”  “มันหนาวครับผม  อยากจะพักสักอาทิตย์หนึ่ง”  “ไม่ได้  ขาดเรียนไม่ได้

               ขาดเรียนมาก ๆ ไม่ได้ เดี๋ยวหลวงพ่อจะไปตาม”

                     ที่นี้อยู่มาวันหนึ่งผ่านไป วันที่สอง เอ๊ะ มันไม่มาจริง ๆ แล้วคนนี้ หลวงพ่อก็เลยไปตาม ไปตาม

                                             ี้
               นี่บ้านเขาก็ปิดประตูหน้าต่างยังง แต่ว่าเป็นหน้าต่างกระจก หน้าต่างกระจกเขาก็มองดูทางหน้าต่าง
                                       ็
                                  ๊
               ก็มองดู พอมองดู เอะ เหนผ้าเหลืองแวบไป เอ๊ะนั่นอะไร เขาก็จ้องมองอยู่แล้วแวบมา ตอนแรก ๆ
               หลวงพ่อก็เคาะประตูก่อน เคาะประตูปัง ปัง ปัง พอเคาะประตูเขาได้ยิน เอะใคร ก็มองดูที่หน้าต่าง
                                                                                    ๊
               ก็เห็นแวบผ้าเหลือง นั่นหลวงพ่อนี่นา ใช่หลวงพ่อแน่เลย เขาก็เปิดประตูออกไปไม่เห็น ก็ขยี้ตา เรา

               ตาฝาดไปหรือเปล่าใช่ไหม แล้วก็มานั่งอีกก็จ้องมองใหม่ ก็จ้องมองอีก หลวงพ่อเดินผ่านหน้าต่างอีก

               แวบไป  เที่ยวนี้แหละ  สงสัยหลวงพ่อมาตามเราแน่  ๆ  เลย  เขาก็เลยสตาร์ทรถ  ขับรถไปเลยที่วัด

               ราชธรรมวิริยาราม ๓ เมืองแอดมันตัน ไปหาหลวงพ่อ หลวงพ่อก็นั่งสมาธิสอนโยมอยู่ “หลวงพ่อ

               ครับ  เมื่อกี้หลวงพ่อไปตามผมใช่ไหมครับ”  “ไปตามยังไง  หลวงพ่อนั่งสมาธิอยู่นี่  หลวงพ่อสอน

               นักศึกษาอยู่นี่” “ผมเห็นนะ หลวงพ่อไปแวบ ๆ ไปที่บ้านผมนะ ผมได้ยินเสียงเคาะประตู ๓ ครั้ง

               และผมเห็นหลวงพ่อเดินแวบผ่านหน้าต่างผมไป แล้วก็แวบมาอีก ผมเห็น ๓ ครั้ง” หลวงพ่อก็ยิ้ม ๆ

                     หลวงพ่อก็ไม่ตอบ หลวงพ่อก็สอนสมาธิอยู่ที่นี่ หลวงพ่อไม่ได้ไปไหน นี่คือหลวงพ่อท่านก็บอก

               ว่า  เรานี่เมื่อทำสมาธิถึงขั้นหนึ่งก็สามารถถอดกายทิพย์ได้  การถอดกายทิพย์นี่นะ  หลวงพ่อถอด

               มาแล้วตั้งแต่เด็ก ๆ อายุ ๑๓ ขวบนะ ท่านไปกับเพอนผู้หญิงของท่าน ไปที่วัดป่าสว่างอารมณ์ สีคิ้ว
                                                              ื่
               นครราชสีมา  เพื่อนไปต่อมนต์  ท่านก็ไปนั่งอยู่มุมศาลาก็พูดว่า  ไม่มาอีกแล้ว  ๆ  ต่อมนต์นาน

               เหลือเกิน ไม่มาอีกแล้ว ๆ จิตมันเข้าสมาธิลึกและถอดกายทิพย์ออกไปยืนอยู่ด้านหน้าศาลา มันมี

               ความสุขเหลือเกิน มีลมพัดเข้ามาในหัวใจ โอ้ คุณของพระพุทธศาสนามีมากมายขนาดนี้เชียวหรือ

               รำพึงรำพันอย่างมีความสุข

                     พอถึงเที่ยงคืนหลวงปู่กงมาก็บอกว่าหมดเวลาแล้วทุกคนกลับบ้านได้  หลวงพ่อของเราถอด

               กายทิพย์  กายทิพย์มันก็ต้องมีหูทิพย์และตาทิพย์ด้วย  ได้ยินหลวงปู่กงมาบอกว่าหมดเวลาทุกคน

               กลับบ้านได้ หลวงพ่อก็เดินกลับเข้าร่าง เมื่อเข้าสู่รางแล้วจึงไปถามหลวงปู่กงมา หลวงปู่กงมาบอก
                                                              ่
                               ิ
               ว่า โอ้ เด็กชายวิรยังค์นี่เรายังไม่ได้สอนสมาธิให้เลย เธอเป็นสมาธิขนาดนี้ต้อง ๑๐ ปีขึ้นไปนะถึงจะ
               ได้หรือบางคนทำตลอดชีวิตก็ไม่ได้อย่างเธอ แสดงว่าเธอมีบุญเก่ามาเยอะนะ

                     นี่คือหลวงพ่อได้สร้างบุญกุศลมามาก  เมื่อท่านไปประเทศแคนาดา  ท่านจึงไปเรียกนักศึกษา

               มาเรียนสมาธิ มิฉะนั้นแล้ว นักศึกษาชาวแคนาเดี้ยนจะฟังหลวงพ่อสอนสมาธิได้อย่างไร หลวงพ่อ

               สอนแบบใช้พลังจิตสอนแบบพิเศษ ฝรั่งทึ่งมาก เขาถึงพูดว่า “Super man” ก็เห็นแล้ว “Super



                                                          ๑๒๑
   116   117   118   119   120   121   122   123   124   125   126