Page 146 - ธรรมะบรรยาย2564

เอาสิ่งที่ดี ๆ เข้าสู่จิตของเรา เรียกว่า “ภาวนา” ทำยังไงให้เกิดขึ้น ทำยังไงให้จิตผ่องใส ทำยังไงให้

จิตเบิกบาน ทำอย่างนี้บ่อย ๆ ทำแล้วทำอีก ๆ ถ้าไม่ทำความขุ่นของจิตจะเข้ามาเรียกว่า “กิเลส”

สิ่งที่จะทำให้จิตของเรามัวหมองมืดมนมันจะเข้ามา เหมือนเราไม่อาบน้ำ เราไม่แต่งตัว เราไม่สระ

ผมหรือว่าทำความสะอาดร่างกาย เราเดินไปนี้ขี้ฝุ่นเยอะแยะ ฝุ่นละอองก็เยอะแยะ อย่างเช่นใน

ปัจจุบันโรคระบาดเรียกว่าโควิด เราไม่ใส่หน้ากากดูสิ คนนั้นก็ว่าให้ คนนี้ก็ว่าให้ คุณทำไมไม่ดูแล

ตัวเอง คุณไม่รักตัวเองหรือ อย่ามาแปดเปื้อนฉันนะ อย่ามาติดฉันนะว่าไป จิตของเราก็ขุ่นแล้ว

เพราะฉะนั้น เราป้องกันไว้ดีที่สุด เมื่อป้องกันแล้วก็เอาสิ่งที่ดี ๆ เข้าไป เมื่อเราใส่หน้ากากดี

ร่างกายของเราก็ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ มันก็สุขภาพดี จิตของเราก็เหมือนกัน เราต้องเอาสิ่งดี ๆ

เข้าไป เมื่อจิตได้สิ่งดี ๆ มันก็เป็นวิตามิน โปรตีน บำรุงจิตให้แช่มชื่น ให้เบิกบาน เพราะฉะนั้น

พระพุทธเจ้าเสด็จบังเกิดขึ้นมาในโลกนี้มาแต่ละพระองค์จึงยากมาก ต้องบำเพ็ญบารมีมานับภพนับ

ชาติไม่ถ้วน สี่อสงไขยแสนกัปก็ว่าไป อันนี้ก็ที่นับได้ แต่ที่นับไม่ได้ก็เยอะแยะ เพราะว่าพระองค์ก็ได้

เป็นสุเมธดาบสมาก่อน ก็มีอิทธิฤทธิ์แล้ว เหาะเหินเดินอากาศได้ มีบารมีมาแล้ว จึงมาต่อยอดอีก

เห็นพระพุทธเจ้าทีปังกรเสด็จมา ท่านก็อธิษฐานว่าอยากเป็นพระพุทธเจ้าพระองค์ใดพระองค์หนึ่ง

ในอนาคต ท่านก็อธิษฐานแล้วก็บำเพ็ญบารมีมาตั้งแต่โน้น ทีนี้เมื่อบารมีเต็มแล้ว เมื่อประสูติมาก็

เปล่ง “อาสภิวาจา” เลยว่า “อคฺโคหมสฺมิ โลกสฺส” เราจะเป็นผู้เลิศที่สุดในโลก “เชฎโฐหาสฺมิ

โลกสฺส” เราจะเป็นผู้เจริญที่สุดในโลก “เสฎโฐหาสฺมิ โลกสฺส” เราจะเป็นผู้ประเสริฐที่สุดในโลก

“อยมนฺติมา ชาติ นตฺถิทานิ ปุนพฺภโว” การเกิดครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายเราจะไม่เกิดอีก นี่คือการเปล่ง

วาจาของผู้เลิศจึงได้เปล่งออกมาอย่างนี้ เราเกิดมาเรารู้ไหมว่าเราจะเกิดมาเป็นอย่างไร เราเกิดมา

่
ในตระกูลไหน พ่อแม่ของเราเป็นอยางไร เรายังไม่รู้เลย เกิดมาแล้วยังไม่รู้ทิศทางของชีวิต แต่
่
พระพุทธเจ้ารู้แล้ววาเราจะเป็นผู้ยอดเยี่ยม รู้ทิศทาง เกิดมามีเป้าหมายที่ชัดเจน เราจะไม่เกิดอีก
อย่างนี้ อันนี้คือชัดเจน เราจะเป็นผู้เลิศที่สุดในโลกก็ชัดเจน เราจะเป็นผู้เจริญที่สุดในโลกก็ชัดเจน

เราจะเป็นผู้ประเสริฐที่สุดในโลกก็ชัดเจน และท่านก็ทำได้ แล้วในที่สุดก็ตรัสรู้ในวันวิสาขาบูชา นี่

คือเลิศที่สุดแล้ว ไม่มีศาสดาใดที่เท่าเทียมพระพุทธเจ้า

เพราะฉะนั้น ท่านจึงเป็นศาสดาเอกของโลก และการดับขันธ์ของพระพุทธเจ้าก็ดับอย่างผู้

ี
เบิกบาน เรยกว่าไม่กังวล ท่านได้โปรดญาติพี่น้อง พุทธมารดา พุทธบิดาหมดสิ้น เมื่อเป็นเช่นนี้ก็ไม่
มีความห่วงหาอาลัย เพราะญาติพี่น้องก็โปรดหมดแล้ว ก็เป็นพระอริยบุคคลหมดแล้ว ตัวท่านเองก็

เป็นพระอรหันต์แล้ว ญาติพี่น้องก็เป็นพระอรหันต์หมดแล้ว เรียกว่าหมดกิเลสตัณหาด้วยกันทั้งนั้น

ั
แล้วจะกลับมาเกิดทำไม ก็ไม่ต้องกลับมาเกิด เพราะว่าความห่วงหาอาลยก็หมดแล้ว จึงดับกิเลส

๑๔๖