Page 77 - ธรรมะบรรยาย2564
P. 77

เพื่อนผู้ชาย มีแต่คนสูงอายุทั้งนั้นเลย อย่างนี้คงคุยกันไม่รู้เรื่อง ก็เลยเดินไปที่มุมศาลา เมื่อเดินไป

               แล้วก็ไปนั่งอยู่คนเดียว  พอนั่งอยู่คนเดียว  เพื่อนก็ต่อมนต์นานเหลือเกิน  ก็เลยพูดในใจคนเดียว

               “อย่างนี้ไม่มาอีกแล้ว ๆ” พูดไป ๆ หายไป ๆ ไม่มาอีกแล้ว ๆ ปรากฏว่าเข้าสมาธิลึกเฉยเลย ถอด

               กายทิพย์ได้  พอถอดกายทิพย์ก็เดินออกจากร่างกายหยาบเดินออกไป  ก็ไปยืนอยู่ข้าง  ๆ  ศาลานั่น

               แหละ ประมาณสัก ๑๐ เมตร ก็มีลมพัดโชยเข้ามาที่หัวใจของท่าน โอ้ ทำไมมีความสุขขนาดนี้ คุณ

               ของพระพุทธศาสนามีมากมายถึงเชียวนี้เลยหรือ ท่านก็เลยรำพึงอยู่ในใจ ก็ยืนดื่มด่ำกับความสุขที่

               เกิดขึ้นจากการที่ได้ถอดกายทิพย์  นึกถึงคุณของพระพุทธเจ้า  คุณพระธรรม  คุณพระสงฆ์ยังมี

                                                                                       ่
               ปรากฏอยู่หนอ ท่านก็รำพึงรำพันอยู่ในความรู้สึกนั้นน่ะ เวลาผ่านไปเร็ว ท่านวาอย่างนี้ เร็วมากจาก
               ๒ ทุ่มถึงเที่ยงคืนนี่ เวลา ๔ ชั่วโมงนี่แป๊บเดียว ทีนี้หลวงปู่กงมาก็บอกว่า อ้าวโยมทั้งหลายที่มาต่อ

                                                         ั
               มนต์ หมดเวลาแล้วกลับบ้านได้ หลวงพ่อวิริยงค์เป็นเด็กที่ถอดกายทิพย์ หูก็หูทิพย์ กายก็กายทิพย์
               ตาก็ตาทิพย์ ก็ได้ยินเสียงหมดเวลาแล้ว งั้นต้องกลับเข้าสู่ร่างแล้ว ก็เดินมาเห็นร่างของตนเองนั่งอย ู่

               มุมศาลา เอ จะเข้ายังไงหนอ เดินเข้าไปดูซิ เดินเข้าไปก็สวม ก็เกิดสติขึ้นมา โอ้ ก็เลยลุกขึ้นแล้วไป

               กราบหลวงปู่กงมาว่า  ที่ผมเป็นอย่างนี้มันเกิดอะไรหลวงปู่ครับ  หลวงปู่กงมาปรบมือทันที  อู้ฮู้  วิร ิ

                                                               ิ
               ยังค์นี่  เรายังไม่ได้สอนสมาธิให้เลย  แกจิตเป็นสมาธถึงระดับนี้ไม่ใช่ธรรมดาแล้ว  แสดงว่ามีบุญเก่า
               เยอะนะนี่ อย่างเธอเป็นนี่เขาต้องทำกัน ๑๐ ปีเป็นอย่างน้อยหรือตลอดชีวิตของเขาก็ไม่ได้อย่างเธอ

               แสดงว่าเธอมีบุญเก่ามาเยอะ        นี่คือหลักฐานที่บ่งชัดว่าหลวงพ่อของเราได้สร้างบุญกุศลมามาก

               หลวงปู่กงมาเป็นผู้บอกท่าน แล้วท่านก็สามารถถอดกายทิพย์ได้ตั้งแต่อายุ ๑๓ ขวบน่ะ มันขนาด

                                                                                       ็
               ไหน ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา จิตของหลวงพ่อเรานี่ก็มุ่งมั่นที่จะบวชเป็นพระ เปนเณร อยากจะบวช
               เป็นสามเณร ก็แอบเข้ามาวัดเรื่อย ๆ จนเกิดเรื่อง เพราะพ่อของท่านไม่ยอม คิดว่าหลวงปู่กงมา มา

               หลอกเด็กชายวิริยังค์ให้เข้าวัด  หลวงปู่กงมาก็บอกว่าไม่ได้หลอก  เด็กเขาเกิดศรัทธาขึ้นมาเอง  เขา

               อยากจะเข้าวัด  เขาอยากจะสวดมนต์  เขาอยากจะนั่งสมาธิ  มันเกิดขึ้นมาเอง  ไม่ได้หลอกเขาสัก

               หน่อย อ้าวไม่ได้หลอกเด็กทำไมถึงมา อ้าวก็บอกแล้วไงว่า เขาเกิดขึ้นมาเอง เขาเกิดศรัทธาขึ้นมา

               เอง เขาอยากจะบวชเอง พ่อของท่านก็ไม่เชื่ออยู่ดี ท่านขุนก็ไม่เชื่ออยู่ดี เดือดร้อนจนกระทั่งขุนเพ็ญ

               ภาษชนารมย์จะเอาปืนมาขู่หลวงปู่กงมา ถ้ามาหลอกลูกผมอย่างนี้นี่ ยิงอาจารย์ทิ้งเลย โอ้ มันเรื่อง

               ใหญ่ล่ะ

                     เรื่องราวก็เดือดร้อนถึงไปถึงโยมเหม  ซึ่งเป็นญาติของท่านมาเกลี้ยกล่อมท่านขุน  บอกว่าโยม

                                                          ั
               เหมไปเกลี้ยกล่อมท่านขุนหน่อยว่าเด็กชายวิริยงค์เขาเกิดศรัทธา  เขาอยากจะมาบวช  อาตมาไม่ได้
               ไปหลอกเด็ก ไม่ได้หลอกเด็กชายวิริยังค์ เขามาแล้วเขาเกิดศรัทธาเอง เขาอยากจะบวชเอง ไปเกลี้ย



                                                           ๗๗
   72   73   74   75   76   77   78   79   80   81   82