Page 176 - Advande_Management_Ebook
P. 176
174 เอกสารประกอบการสอน : การจัดการขั้นสูง
ปัจจุบันนี้ ยังได้น�าไปเป็นปัจจัยตัวชี้วัดที่ส�าคัญในการวัดค่าของการบริหารจัดการ
องค์กรในยุคปัจจุบันนี้ และยังสอดคล้องกับ Jeffery D.Sachs Director of the
Center for Sustainable Development, Columbia University และ Director
of the UN Sustainable Development Solutions Network ได้ให้ความเห็นว่า
“การจะยกระดับรายได้ประชากรไทยให้อยู่ในระดับสูง ขั้นตอนส�าคัญคือ ต้องพัฒนา
ความรู้พัฒนาคนพัฒนาเทคโนโลยีเพื่อน�าไปสู่ประสิทธิภาพในการใช้นวัตกรรมและ
น�าไปสู่การผลิตสินค้าที่มีคุณภาพ” (ประริชาติ บุญเอก. 2561: 15)
ภายใต้กฎการตัดสินใจให้คล่องตัว (Agile Decision Rules) ของ Dan
Montgomery ซึ่งได้กล่าวไว้ในงานสัมมนาของสถาบันส่งเสริมกรรมการบริษัทไทย
(IOD) ว่า 1) ห้ามที่จะวิเคราะห์เกินความจริง 2) พยายามท�าให้ถูกต้องมากในราย
ละเอียด 3) สร้างสรรค์ปัจจัยหรือการตัดสินใจที่ดีกว่าเมื่อต้องการที่จะรู้ข้อมูลเพิ่มเติม
4) ห้ามยอมรับในแผนที่ก�าหนดระยะไกลไปยังอนาคต 5) อนุโลมการตัดสินใจจน
กระทั่งถึงช่วงสุดท้ายของความรับผิดชอบ 6) การรวมศูนย์ของการควบคุมส�าหรบการ
ตัดสินใจซึ่งเกิดขึ้นน้อยต่อผลกระทบทั้งองค์กรหรือแบ่งระบบเศรษฐกิจเป็นสัดส่วน
7) การกระจายอ�านาจในการตัดสินใจอื่นๆ ทั้งหมด ตลอดเวลาการพัฒนาร่วมระหว่าง
สองฝ่ายของหน่วยหรือองค์กรที่อยู่ในสถานที่เดียวกันโดยเฉพาะฝ่ายพัฒนาและฝ่าย
ปฏิบัติการณ์มีวัตถุประสงค์ในการด�าเนินกิจการร่วมกัน และรัฐบาลอันเป็นกลไก
ทางการเมืองยังยึดติดกับเรื่องเก่าไม่สามารถมีการเปลี่ยนแปลงได้ตลอดจนยังไม่
สามารถที่จะเข้าถึงได้อย่างแท้จริงในการเปลี่ยนแปลงอันเกิดขึ้นจากเทคโนโลยีที่เกิด
ขึ้นใหม่ตลอดเวลา ดั่งเช่น ค�ากล่าวในบทสรุปของ Peter F.Drucker ในหนังสือ
Innovation and Entrepreneurship ของเขาว่า หนึ่งในการเปลี่ยนแปลงขั้นพื้นฐาน
ในมุมมองของโลกและการรับรู้ถึงช่วงยี่สิบปีที่ผ่านมา ซึ่งเป็นสิ่งที่น่าสังเกตอย่างยิ่งคือ
การตระหนักว่านโยบายและหน่วยงานของรัฐเป็นของมนุษย์แทนที่จะเป็นแหล่ง
ก�าเนิดความศักดิ์สิทธิ์และนั่นเป็นเหตุในเรื่องบางอย่างเกี่ยวกับพวกเขาจะล้าสมัยค่อน
ข้างเร็ว อย่างไรก็ตาม การเมืองยังยึดสันนิษฐานว่าสิ่งใดก็ตามที่รัฐบาลมีอยู่ในขอบเขต
ของสังคมมนุษย์และเป็นเช่นนั้น “ตลอดไป” เป็นผลให้ไม่มีกลไกทางการเมือง จน
กระทั่งเพื่อขจัดสิ่งต่างๆ จากยุคเก่าที่ล้าสมัยและไม่ก่อให้เกิดผลก�าไรในรัฐบาลอีกต่อ
ไป (Perter F.Drucker. 1993: 259)
