Page 126 - MPFS Diwali E-Magazine 2022

समरगा्ा

- स्ननिल िुप् े

ू
्ग
काशमीर मध्ये नुकताि बफ पडायला सुरुवात झाली टपोऱया डोळ्ात काळिी िाटन आली होती. ते बघून
होती आणर सीमेवर गस्त वाढायला लागली होती. शशांक म्राला “हो, ही काममगरी वेगळी आहे.” िोघेही
े
ु
ं
े
्ग
ु
ू
े
फॉरवड बेसवर ड्ुटी लागलल अघधकारी कटबाला परत एकमेकांच्ा डोळ्ांत डोळ घालन एकमेकांशी मनातून
ं
े
े
पाठवण्ाच्ा तयारीत होते. ल. कन्गल शशांक गुप्त एक सवाि साधत होते. शलाकाला काममगरी काय ते कळल ं
े
भारिस्त व्यक्ीमत्, तांच्ा कपनीिी व्यवस्ा पाहत होत. वतला शशांकच्ा बरोबरीने लढायि होते.अशी वेळ
ं
ं
ं
े
होते. पदहलयांिाि तांनी पत्नीला, शलाकाला तांच्ा िोन यरार आहे हे वतला माहीत होते, पर ती वेळ लनिानतर
ं
ं
वरा्गच्ा बाळाला घेऊन बोलावल होत. एक मदहना ते वतघे िोनि वरायांत यईल असे वतला आणर शशांकना वाटल ं
े
ं
ं
एकत् होते. काशमीरवरुन तांिी मुबईत बिली होरार नव्त. िोघांनी एकमेकांच्ा डोळ्ांत बघघतल, छोट्ा
ं
होती; पर अिानक एक आठवडा आधी तांना कमांड समरला छातीशी धरुन शशांक आणर शलाकाने काही वेळ
ं
ं
मुख्ालयातून बोलावर आल होत. कमांड मुख्ालयातून व्यतीत कला.
ं
े
परत आलयापासून ते गभीर झाल होते. शलाकाला काही
ं
े
ं
ं
िारवत होत म्रून वतने मनािा दहय्या करत वविारल शशांकने ताच्ा खरातून एकमुखी रुद्राक् काढला. शशांक

े
“शशांक, ठीक आहे ना सगळ? खूप काळिी वाटतेय आणर शलाका या िोघांनी एक हात तावर ठवत काही मत्
ं
ं
े
ं
ं
े
मला” शशांकनी आपलया पत्नीकड पादहल, वतला कस अगिी हळवार आवािात म्रायला सुरुवात कली. थोड्ाि
ू
सांगाव यािा ते वविार करत होते. वेळात तांच्ा हातात पकडललया रुद्राक्ामधून तेिािी
ं
े
ू
े
ं
“तुला मादहत आहे आपर इथून मुबईला परत िारार दकररे फाक लागली. शलाकाने एका सोन्ाच्ा िनमध्ये
ू
ं
होतो.” शशांक तो गुफन समरच्ा गळ्ात घातला. शलाकाने शशांकला
े
े
“म्रि? आपर िात नाहीय का?” शलाका घट् ममठी मारली. िोघेही अबोल होते. एकमेकांिी बोट ं
ं
“तस नाही, मला थांबाव लागेल, फक् मलाि नाही.” तांच्ा पाठीवर दफरत होती आणर एकमेकांना आश्ासत
ं
शशांक बोलता बोलता थांबल आणर आपलया पत्नीच्ा होती. थोड्ावेळाने भर ओसरलयावर शलाका म्राली
े
िोन्ी िडांना धरुन वतच्ा डोळ्ांत पाहून ते म्राल “ही “मी तयार आहे, आता समरला आईकड सोडायला हव".
ं
ं
े
े
ं
े
ं
काममगरी वेगळी आहे, तुला कस सांगाव यािा वविार हे ठरललि होते, ही वेळ यरारि होती आणर तशी वेळ
े
े
े
करत होतो मी” शशांक आलयावर समरला शलाकाच्ा आईकड सोडण्ािा वनिश
ते
तांनी शलाकाला िवळ घेतल, तांिा शलाकाच्ा शशांक - शलाकाला दिला होता, तांच्ा गुरुनी.
ं
ं
ं
पाठीवर दफररारा हात तांच्ा मनात वविारांि कसल ं
ं
वािळ घोंघावतय यािी अलपशी िारीव करुन ित ल. कन्गल शशांक सीओ होते तामुळ या पररस्तस्तीत ते बेस
े
े
े
ं
े
होता. शलाकाने शशांकच्ा डोळ्ात बघघतल, वतच्ा सोडन िाऊ शकत नव्ते. आमषीि एक छोट ववमान तयार
ू
े
े
झाल होते. वतने शशांक कड बघघतल आणर म्राली मी
े
े
यतेि, शशांकने मानेनेि होकार भरला. शलाका समरला
े