Page 127 - MPFS Diwali E-Magazine 2022

े
े
घेउन ववमानात बसली, ववमानाने पुर शहराकड उड्ार वातावररात बिल होऊ लागले. एक अिस्त् असा ढग
े
े
े
कल. साधारर िोन तासात ववमान पुण्ाला उतरल. आमषीिी िीपच्ा समोर येऊन थांबला होता. कधी िीप ढगाला
िीप तयार होतीि. शलाका समरला घेऊन आईच्ा घरी मागे लोटत होती तर कधी ढग िीपला. ले. कन्गल िेशमुख
े
पोिली. वति वडील शहीि मेिर िनरल होते. शलाकाने ते पाहत होते, काही वेळाने िीप ढगामध्ये णशरली. आत
े
े
े
े
समरला मालतीबाईंकड, आईकड सोपवल. एकिा ताच्ा स्ोट होत होते पर तो ढग पुढ यऊ शकत नव्ता.
े
गालािा पापा घेतला आणर आईला सांमगतल, “समरिा आत स्ोट होत होते आणर ती िीप ता ढगासकट पुढे
े
े
पािवा वाढदिवस असेल तादिवशी पहाट मगरनार िालली होती. एका ववणशष् दठकारी तो ढग थांबला आणर
े
पव्गतावर समरला घेऊन िा." लक आणर िावई िशाच्ा स्ोटांिी मामलका ता ढगात दिसत होती. तुलयबळ लढाई
े
काममगरीवर िात आहेत एवढीि मालतीबाईंना मादहती होत होती, शेवटी एक भयानक स्ोट झाला तात तो ढग
होती आणर याबद्दल आधी तशी तांिी तयारी शलाका आणर ती िीप िोन्ी अदृशय झाले. ले. कन्गल िेशमुखांच्ा
शशांकने करुन घेतली होती. शलाकाने वाकन आईला डोळ्ातून िोन अश्रू वनखळले, छातीशी उिवा हात नेत “
ू
नमस्ार कला, मालतीबाईंनी आपलया लकीला छातीशी िय गुरुिेव ” म्रत तांनी मानवंिना दिली.
े
े
े
े
कवटाळल, वतच्ाकड पहात साश्रू नयनांनी वतच्ा
डोक्ावर हात दफरवत तांनी आणशवा्गि दिला “यशस्वी िुसऱया दिवशी आमषीच्ा प्रथेप्रमारे घडी घातलेला झेंडा
व्ा ” शलाकाने मनात आलला उमाळा आईला दिसू नय आणर शशांकिी बॅग घेउन आमषीिा एक अघधकारी
े
े
ू
म्रून वाकन आईच्ा पायाला हात लावत परत नमस्ार मालती बाईंच्ा समोर उभा रादहला. मोठ्ा धीराने
ु
े
े
कला आणर वतच्ाकड न बघता घराबाहेर पडली. नािक ता सामोऱया गेलया. नवरा, लेक आणर िावई, होय
नातांनी कत्गव्यपूतषीमध्ये अडथळा नको म्रन शलाका शलाका आमषी मेदडकल कोअर मध्ये होती. या वतघांना
ू
बाहेर पडली होती. ती तडक िीपमध्ये बसली आणर िीप गमावलयावर समरला आमषीपासून िूर ठेवण्ािा तांनी
ववमानतळाच्ा दिशेने वनघाली. मध्यरात्ीिी वेळ होती, वनरय घेतला आणर समरला घेऊन ता मुंबईला रहायला
्ग
मालतीबाई िाराऱया िीपकड टक लावून बघत होता, गेलया. समर मोठा होत होता, िांगला सुदृढ होता. तािा
े
तांच्ा डोळ्ांतून अश्रू वाहत होते, ते हातातलया समरच्ा पािवा वाढदिवस िवळ आला होता आणर लेकीिे शब्
े
गालावर पडताि ताने िळबुळ कली, ताने मालतीबाई आठवून मालती बाईंनी मगरनारला िाण्ािी तयारी के ली.
ु
े
भानावर आलया आणर समरला उद्दशून म्रालया “हो, समरच्ा वाढदिवसाच्ा आिलया रात्ी ता मगरनार िढू
ं
नाही रडरार आता.” िरकाही समरला ते कळल होत, लागलया. याआधी कै कवेळा ता मगरनारला गेलया होता,
ं
ू
ताच्ा िहऱयावर गोड हसू उमटल. ते पाहून ताला समरिेखील उत्ाहाने िढत होता पर यावेळि वातावरर
े
े
ं
े
े
ु
छातीशी घेत मालतीबाईंनी स्वामींि नामस्मरर सुरु कल. वेगळेि होते. िोन ग्प फक् उतरताना दिसले पर, िढत
े
कोरीि नव्ते. ित्ियती असूनही कोरी िढताना दिसत
ं
े
शलाकाि ववमान काशमीर बेस वर पोिल होते. ववमानतळ नव्ते यािे मालती बाईंना आश्िय्ग वाटले, पर ता पुढे
े
े
गाठला. ल. कन्गल शशांक यांना तांिा पिभार ल. कन्गल िालत राहीलया. समरिा िन् ित्ियंतीिा होता, तामुळे
े
े
े
ु
िशमुख यांच्ाकड सोपवण्ािा हुकम आला होता, तािी समरला ित्गुरूं बद्दल वेगळेि आकर्गर होते. िेवघरातलया
अंमलबिावरी करुन ते आपलया पत्नीिी वाट बघत होते. ित्ाच्ा तसवबरीकडे तो तासनतास बघत बसायिा. पहाटे
आता शलाका आपलया नवऱयाच्ा खांद्ाला खांिा लावून अडीिच्ा सुमारास मालती बाई समरला घेऊन पािुकांच्ा
े
काममगरीसाठी तयार होती. भगवी वस्त्े लवून िोघे तयार िवळ पोिलया. वतथे कोरीही नव्ते आणर गुरुंिी माया
े
झाल, तांिी िीप घेऊन ते एका गुहेच्ा दिशेने वनघाल.
े
बेसवरून तांिी िीप िाताना दिसत होती. अिानक