Page 10 - MODUL BAHASA JAWA KARSINI XI-dikonversi-converted
P. 10

sampun  pekewet,dhi……  mangga.”  Inggih  kangmas.kulo  nuwun.”sawise  padha  satata
                   lungguh lan wis padha nyelehke gegawane,Endang enggal lumebu ing kamar njupuk unjukan
                   ,ora suwe bali metu kang ngandelake panunjukanlannyenyamikan sawetara.Dheweke uga
                   banjur melu njagong lungguh ing sacaketing Budyantoro nunggal ing sapatemon.” Rak inggih
                   sami  wilujeng  ta,rawuhipun?  Inggih  dipun  tepangakenkulo  bapakipun  ingkang  putra
                   Budyantoro nama kulo Basuki. “ inggih dhikulongaturaken pambagyya wilujeng dhumateng
                   rawuh panjenengan ing mriki lan keparenga katepangaken kemawon,awon-awon kulo punika
                   ingkang  mbakyu  piyambak,ibunipun  ing  mriki.”  “Inggih,  kangmas  tuwin  mbakyu.Saking
                   pangestu  panjenengan  sekaliyan,sowan  kulo  ing  mriki  uga  tansah  jinangkung  ing
                   kawilujengan.Boten  langkung  kulo  ugi  sakalangkung  ngaturaken  gunging  panuwun,tuwin
                   kulo  ugi  keprenga  nderek  katepangaken,waleh  waleh  punapa,kulo  punika  inggih  tiyang
                   sepuhipun ending sanyanti,nama kulo pun Martoawandoyo.”
                    “Kulo semanten ugi Bu,inggih sampun kirang ing pamengku,kulo inggih nderek ngaturaken
                   pambage sugeng dhumateng rawuhipun ibu ing mriki.” “ Hiya nak.Satekaku ing kene uga
                   tansah  keslametan  sakukuban  kulawarga  kene  rak  pada  karaharjan  kabeh  ta  ?  “  Inggih
                   mangga, dhi.sami dipun unjuk rumiyin.tuwin punika sakawontenanipun mangga sami dipun
                   sambi”
                      “ O, inggih,mbakyu matur nuwun sanget mangga,mangga kang mas.” Wong –wong mau
                   uga banjur padha bebarengan ngombe karo ngrahabi kembul mangan nyenyamikan sinambi
                   rerembugan.”Lha punika kala wau tindakipun saking sala jam pinten,dhi? Anu kang mas ,yen
                   bidhal kulo saking sala kalawau ugi ingkang dangu punika rakasih enjing sanget.namung
                   ingkang  dangu  punika  rak  antrianipun  tumbas  karcis.”  O…pancen  inggih  kok,dhi.Tumrap
                   bidhal  panjenengan  kalawau  rak  tasih  enjing  dhi,dados  dadi  sakeca.Menawi  kula  emben
                   sampun  nate,inggih  badhe  numpak  wonten  ing  stanplat  sala  mrika,wedhalipun  sampun
                   siyang sanget.Kajawi dangu tur suk- sukan nwonten ngajeng loket.Wah sampun dhi,badan
                   kula sakojur rak ngantos gumrobyos adus kringet. Punika wewahipun bis rak inggih sampun
                   kathah  sanget  bu  ngantos  matikel-tikel  kathaipun  katimbang  kaliyan  ingkang  sampun-
                   sampun.  “  Pancenipun  mekatenkedahipun,kula  dalah  ingkang  putra,dhik  Endang  punika
                   ingkang sowan dhateng ibu.Ananging ngengeti kerepotan kula ing wedhal punika utawi merit
                   saking pamrayoginipun dhik Endang,pramila malah ibu ingkang kula suwun rawuhipun ing
                   mriki punika.Pramila ingkang sadayakalawau,boten sanes inggih saking kepeksa kula,bu.
                   “Hiya ora dadi apa nak.Malahaku dhewe luwih condhong yen sing teka ing kene iki,maneh
                   aku uga rumangsa bungah atiku,dene aku rak malah bisa ketemu karo ingkang rama lan ibu
                   ing  kene,dadi  bisa  ndadekakemareming  atiku.  “Inggih  sakalangkug  kasinggihan,bu  yen
                   mekaten.”Anu kok bu,Satemenipun tepang kula kaliyan mas bud punika baresipun inggih
                   sampun dangu sanget,malah kula sampun nate pinganggih kaliyan mas bud punika ananging
                   nalika taksih sami alitipun.” “OO…jane yaw is suwe ta, ndang anggonmu weruh karo nak bud
                   iki ? la aku kok ra tau weruh yen kowe ketemu karo nak bud lan uga durung tumon yen nak
                   bud teka ana ing kampong Harjodiprajan kana. “ Inggihkok bu,Rumaos kulo piyambak anggen
                   kula pinanggih kaliyan mas bud punika inggih sawegsepisn nalikanipunndungkap sadaenipun
                   swargi bapak. Ingkangkula aturaken dhateng ibu nalika kula sakit wonten ing salebeting bis
                   mantuk  kula  saking  Semarang  dhateng  sala  kala  semanten.lajeng  dipuntulungi  tiyang
                   jaler.larenipun  la  nggih  mas  bud  punika  rumiyin.Denesalajengipun  kula  inggih  lestantun
                   nalare marang kuwi kancan kaliyan piyambakipun rak nggih prasasat saben dinten dumugi
                   ing griya mrika.Ananging nalika semantenpunika kula piyambak inggih boten ngrumaosi. Oo
                   bocah lanang sig nulungi kowe dhek semanakae nak bud iki ta,ndang? Oooo…mang…kono
                   ta ( ibune ending manggut-manggut )ora liwat hya ing panarimamu bae lo nak bud.”” La njur
                   aturmu,ndang yen nak budi iki durung suwe wis prasasat sabendina tekan ing omahe dhewe
                   kuwi nalare kepriye ?Aku babar pisan kok rumangsa durung tau ketemu lan rumangsa ora
                   mrangguli.Karo  maneh  anehe  salagine  kowe  bae  uga  matur  yen  kowe  dhewe  ya  ora
                   rumangsa iku,aku kok malah saya gumun maneh jan-jane kepriye ta ?” Pancen mekaten
                   bu,ingkang
   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15