Page 100 - LCW LIFE | EYLÜL 2019

üretim - production
KELEBEK
ETKISI
Serap GÜR
Saat sabahın 5’i. Alarmı kurmamış olsaydım uçağa geç kalacaktım. Hızlıca yataktan kalktım. Kısa süre içinde ha- zırlanmam gerekiyordu. Olabildiğince çabuk davrandım ve kapının önündeki çantamı alarak evden çıktım. Sürekli saatimi kontrol ederek apartmanın önünde taksi bekle- meye başladım. Saat 9’daki Paris uçağını kaçırmamam la- zımdı. Normalde bu kadar zor olmazdı taksi bulmak ama aksilik işte biraz bekletti beni. Ve sonunda geldi. Hızlıca “Sabiha Gökçen lütfen” diyerek yolculuğa başlamıştım.
Plan şuydu, Paris diye yola çıkıp bir ay içinde gezebile- ceğim kadar çok yere gitmekti. Neresinin olduğu fark etmezdi. 1 aylık ücretsiz izni almak kolay
olmamıştı. Hatta geri döndüğümde
beni bekleyen bir işim olur mu o bile meçhuldü. Olsun hayat kazandıklarından çok deneyimlediklerinden
yürür.
Trafik olmaz yetişirim
diye kendi kendimi
kandırıyordum. Kurt-
köy civarında trafik
sıkıştı. Uçak kaçarsa
o zaman ne yapar-
dım bilmiyorum. Neyse
şimdi bunları düşünmek için
erken, az kaldı zaten. Büyük bir gürültüyle kendi iç sesimle yaptı- ğım sohbetten kopuyorum. Yok artık!
“Şoför Bey görmediniz mi önünüzdeki aracı? Ne olacak şimdi, nasıl yetişeceğim daha pasaport sırasında bekle- yeceğim ben Of! Kaçtı uçak ya...”
Kapılar kapanmıştı. Uçak gökyüzünde kusursuzca yükse- lirken ben ardından sadece el sallayabildim. Hayaller Pa- ris, gerçekler Eminönü olmasın diye en hızlı nereye bilet var hemen bakmaya başladım. Beyrut’a mı uçsam şeklin- de şeytanla bir pazarlığa giriştim. Sonunda o kazandı ve şu an biletimi almaya gidiyorum. Hadi hayırlısı...
It’s 5:00 in the morning. If I hadn’t set the alarm, I’d be late for the flight. I got out of bed quickly. I needed to get ready very quickly. I acted as quickly as possible and left my house after taking my bag that was in front of the door. I kept waiting for a taxi in front of the apartment while I was constantly check- ing my watch. I shouldn’t have missed the Paris flight at 9:00. Normally it wouldn’t be so hard to find a taxi, I had to wait a while because of misfortune. At last, the taxi arrived. I start- ed the journey by saying “Sabiha Gökçen Airport, please”.
The plan was to going to Paris and visiting as many plac- es as I could in a month. It didn’t matter where it was. Getting 1-month unpaid leave was hard to get. Even when I got back, I wasn’t sure if I would have the same job waiting for me. Never mind, the life continues with your experiences more than your earn- ings.
I was fooling myself by thinking that I could catch the flight if there is no traf- fic. Around Kurtköy, the traffic was getting worse. I don’t know what I’d do if I can’t catch the plane. Anyway now it’s too early to think about this. I’m disconnecting from my conversation with my own inner voice. No way!
“Mr. Driver, didn’t you see the car before you? What will happen now, how do I catch up while I’ll wait on the pass- port line. I think I’ll miss the plane...”
The doors were closed. I was only able to wave the plane while it was going. I immediately started to search for a place to go so that I can go quickly. I started a Faustian bargain and thought about flying to Beirut. The devil finally won and I am going to buy my ticket now. Let’s hope for the best...
BUTTERFLY EFFECT
98