Page 625 - บทความทางวิชาการหลักสูตร ผู้พิพากษาหัวหน้าศาล รุ่นที่ 21
P. 625

๖๑๓



                                                                                                     ิ
                 ขาดอายุความการบังคับคดีแล้วให้ลดค่าปรับได้ไม่เกินร้อยละ ๕๐ ของวงเงินประกัน โดยให้ปรึกษาผู้พพากษา
                 หัวหน้าศาล และให้ช าระค่าปรับให้ครบถ้วนภายใน ๖ เดือน
                               (๓) การผ่อนช าระค่าปรับ

                                                                                 ั
                               กรณีผู้ประกันยื่นค าร้องขอผ่อนผันช าระค่าปรับ หากมีเหตุอนสมควรให้ผ่อนช าระค่าปรับให้
                 อนุญาตผ่อนช าระค่าปรับไม่เกิน ๕ ปี
                               (๔) กรณีการใช้ดุลพินิจแตกต่างจากหลักเกณฑ์ข้างต้น

                                                     ิ
                               หากมีเหตุหรือพฤติการณ์พเศษอื่นเฉพาะคดีที่จะก าหนดแตกต่างจากหลักเกณฑ์ดังกล่าวให้ใช้
                 ดุลพินิจตามสมควรแก่กรณี หรือปรึกษาผู้พิพากษาหัวหน้าศาล

                        อนึ่ง แนวปฏิบัติแนวปฏิบัติประกอบการใช้ดุลพนิจในการสั่งงดการบังคับ หรือลดจ านวนเงินตาม
                                                                 ิ
                 สัญญาประกันศาลจังหวัดสุราษฎร์ธานีตามที่กล่าวมาข้างต้นนี้ประกาศ เมื่อวันที่ ๒๐ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๖๑ ซึ่ง
                 เมื่อศาลจังหวัดสุราษฎร์ธานีได้มีการใช้แนวปฎิบัติดังกล่าวแล้ว ท าให้คดีที่เกี่ยวกับการบังคับคดีนายประกัน

                 มีประสิทธิภาพในการปฎิบัติงานมากยิ่งขึ้น
                        อย่างไรก็ตามการบังคับคดีนายประกัน มีปัญหาหลายประการ ดังนี้

                        ๑. ปัญหาการใช้ดุลพินิจของผู้พิพากษาเกี่ยวกับการบังคับคดีนายประกัน

                                         ่
                                   ิ
                        ค าว่า “ดุลพนิจ” (อานว่า ดุน-ละ-พิ-นิด) ประกอบด้วยค าว่า “ดุล” กับค าว่า “พนิจ” ดุล แปลว่า
                                                                                             ิ
                 เท่ากัน เสมอกัน เท่าเทียมกัน พินิจ แปลว่า การพิจารณา ดุลพินิจ จึงมีความหมายว่า การวินิจฉัยที่สมควร การ
                  ิ
                                                                                             ๒๘
                 พจารณาด้วยความเที่ยงธรรม ค าว่า ดุลพนิจใช้ในเรื่องที่เกี่ยวกับความยุติธรรมในการตัดสิน  ส าหรับการใช้
                                                    ิ
                              ิ
                                                            ิ
                 ดุลพนิจในการพพากษาอรรถคดี ต้องเป็นการใช้ดุลพนิจที่บริสุทธิ์ยุติธรรมมีความเหมาะสม และปราศจากอคติ
                     ิ
                 หรือความล าเอียง การใช้ดุลพินิจในการรับฟังข้อเท็จจริงเป็นดุลพินิจที่วินิจฉัยว่า จ าเลยกระท าตามที่โจทก์ฟอง
                                                                                                         ้
                 หรือไม่ แล้วน าข้อกฎหมายมาปรับกับการกระท านั้น อย่างไรก็ดี มีหลายปัจจัยที่อาจส่งผลหรือเป็นข้อขัดข้องใน
                                                                                                       ๒๙
                 การใช้ดุลพินิจของผู้พิพากษา เช่น ผู้พิพากษาที่มีประสบการณ์การท างานที่ต่างกันย่อมใช้ดุลพินิจที่ต่างกัน
                         (๑) ปัญหาการใช้ดุลพินิจของผู้พิพากษาในการย่นหรือขยายระยะเวลาการบังคับคดีนายประกัน

                                                                          ิ
                         ระยะเวลาการบังคับคดีนายประกัน ประมวลกฎหมายวิธีพจารณาความอาญา มาตรา ๑๑๙ วรรคสี่
                                                                         ิ
                                                                                       ่
                 บัญญัติให้การบังคับคดีผู้ประกันถือปฏิบัติตามประมวลกฎหมายวิธีพจารณาความแพงโดยนุโลม การบังคับคดี
                 นายประกันจึงต้องกระท าภายใน ๑๐ ปี นับแต่วันที่ศาลมีค าสั่งปรับ  แต่ระยะเวลาการบังคับคดีนายประกัน
                                                                         ๓๐



                        ๒๘  ส านักงานราชบัณฑิตยสภา, “ดุลพินิจ”, ๑๘ สิงหาคม ๒๕๖๔. เข้าถึงจาก ส านักงานราชบัณฑิตยสภา | ดุลพินิจ

                 (๒๙ ตุลาคม ๒๕๕๓) - ส านักงานราชบัณฑิตยสภา (orst.go.th),
                        ๒๙  ทิพชฎา วิรยศิริ, “การน าแนวคิดทฤษฎีทางอาชญาวิทยามาใช้ในการวางเกณฑ์รอการลงโทษ”, ดุลพาห, ปีที่ ๕๓
                 เล่ม ๓ (กันยายน-ธันวาคม ๒๕๔๙), น. ๑๙๑.

                        ๓๐  ค าพิพากษาศาลฎีกาที่ ๑๔๙๖/๒๕๕๕.
   620   621   622   623   624   625   626   627   628   629   630