Page 276 - วารสารกฎหมาย ศาลอุทธรณ์คดีชํานัญพิเศษ
P. 276
วารสารกฎหมาย ศาลอุทธรณ์คดีชำานัญพิเศษ
ื
เน่องจากปัจจุบันการให้บริการทางอิเล็กทรอนิกส์ของผู้ประกอบการในต่างประเทศท ี ่
ิ
ั
ั
ี
ผู้ใช้บริการน้นอยู่ในประเทศไทยส่งผลให้เกิดภาระภาษมูลค่าเพ่มตามประมวลรษฎากรอยู่แล้ว
แต่ตามกฎหมายปัจจุบัน ผู้ใช้บริการเป็นผู้มีหน้าที่ในการยื่นแบบและนําส่งภาษีมูลค่าเพิ่มที่เกิด
จากการให้บริการนั้น ดังนั้น ในทางปฏิบัติ กรมสรรพากรผู้มีหน้าที่รับผิดชอบในการจัดเก็บภาษี
ิ
ี
ดังกล่าวจึงไม่สามารถท่จะจัดเก็บภาษีมูลค่าเพ่มท่เกิดจากธุรกรรมดังกล่าวได้อย่างท่วถึง
ี
ั
ิ
ี
พระราชบัญญัติแก้ไขเพ่มเติมประมวลรัษฎากร (ฉบับท่ 53) พ.ศ. 2564 จึงอาจช่วยให้
ิ
กรมสรรพากรของไทยดําเนินการจัดเก็บภาษีมูลค่าเพ่มจากการให้บริการทางอิเล็กทรอนิกส์ของ
ผู้ประกอบการในต่างประเทศได้มากข้น เน่องจากเป็นการกําหนดให้ผู้ประกอบการในต่างประเทศ
ื
ึ
หรืออิเล็กทรอนิกส์แพลตฟอร์มที่เข้าหลักเกณฑ์มีหน้าที่จดทะเบียน ยื่นแบบแสดงรายการ และ
ิ
ชําระภาษีมูลค่าเพ่มเอง แต่ภาระภาษีดังกล่าวก็ไม่ใช่ภาระภาษีโดยตรงของวิสาหกิจข้ามชาติหรือ
ี
ิ
ื
ผู้ประกอบการในต่างประเทศ เนื่องจากภาษีมูลค่าเพ่มเป็นภาษีท่ผลักภาระให้แก่ผู้ซ้อหรือ
ผบริโภค เท่ากับว่าผู้ประกอบการในต่างประเทศท่ประกอบกิจการพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ยังคงทจะ
ี
ู้
่
ี
สามารถประกอบกิจการให้บริการทางอิเล็กทรอนิกส์ในประเทศไทยโดยปราศจากภาระภาษ ี
ู
เงนได้จากผลกําไรในการประกอบกจการดงกล่าวในประเทศไทย ตราบเท่าทผ้ประกอบการใน
่
ิ
ี
ั
ิ
ต่างประเทศนั้นไม่มีสถานประกอบการถาวร (ทางกายภาพ) ตามความแห่งอนุสัญญาภาษีซ้อน
หรือไม่มีลูกจ้าง ผู้ทําการแทน หรือผู้ทําการติดต่อเช่นว่านั้นอันจะถือได้ว่านิติบุคคลที่ตั้งขึ้นตาม
กฎหมายของต่างประเทศประกอบกิจการในประเทศไทย ตามประมวลรัษฎากร มาตรา 76 ทวิ
ั
ดังน้น หากประเทศไทยจะพิจารณาจัดเก็บภาษีเงินได้ในผลกําไรของผู้ประกอบการใน
ต่างประเทศจากกิจการพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ระหว่างประเทศ ก็อาจจะต้องพิจารณาขยาย
้
ึ
ี
ั
ั
ิ
ความหมายของการประกอบกิจการในประเทศไทยของนติบคคลท่จดต้งขนตามกฎหมายของ
ุ
ต่างประเทศตามประมวลรัษฎากรให้ครอบคลุมไปถึงการปรากฏตัวทางเศรษฐกิจของผู้ประกอบ
่
การในต่างประเทศในประเทศไทย โดยคํานึงถึงเหตุปัจจัยด้านรายได้ขั้นตําในประเทศไทย การ
เข้าถึงลูกค้าในประเทศไทย และปริมาณผู้ใช้งานช่องทางอิเล็กทรอนิกส์ของผู้ประกอบการใน
ต่างประเทศในประเทศไทย ตามแนวทาง “การปรากฏตัวทางเศรษฐกิจอย่างมีนัยสําคัญ
(significant economic presence)” ของ OECD ซึ่งหลาย ๆ ประเทศได้นําไปปรับใช้และบัญญัติ
เป็นกฎหมายภายในประเทศดังได้กล่าวในหัวข้อท่ 4 แล้ว เพ่อท่ประเทศไทยจะไม่เป็นเพียง
ี
ี
ื
ึ
ี
แหล่งเงินได้ให้แก่ผู้ประกอบการในต่างประเทศ แต่กลับไม่อาจจัดเก็บภาษีในเงินได้ท่เกิดข้น
ในประเทศไทยได้เลย
274
