Page 50 - Cornice_Grade 6
P. 50

युिाहरू विदषेशमा जानुभनदा सिदषेशमै

               बसनु जा्ती



               श्ीमान् सभाधयक्ज्यू,
               पनणावायक मणडलका सदसयहररू,
               गुरुजन र पयारा साथीहरू,
               हाददवाक अमभिादन !


               आजको यस प्रव्तयोवग्तामा ‘युिाहरू विदषेशमा जानुभनदा सिदषेशमै बसनु जा्ती’
                                                ु
               भन्षे शीिवाकको पक्बाट म आफनो विचार राखदै छ। युिाहरू सिदषेशमै बसनुपछ  वा
                                      वा
               र  आफनाषे  दषेशको  विकास  गनुवापछ ।  आफनै  दषेशमा  बसषेर  मा्तृभूममको  सषेिा
                    वा
                         ू
               गनुवापछ । आफलाई जनम ददनषे आमा र जनमभूमम प्राणभनदा पयारा हुनछन् ।
                                                                                           षे
                                                                         ू
                                                                                                   ु
               नषेपालमा बसषेर पपन युिाहरूलषे रारिा रारिा काम गनवा स्छन् । यसरी  काम गरषेमा आफलाई पपन दषेशका लावग कही गरषेको छ भनषेर गिवा
               लागछ । सिदषेशमै बसषेर काम गर ् यो भनषे  दषेशको प्रगव्त हुनछ । रारिा कामहरू गरषेर आफनो दषेशको नाम विशिभरर सचनाउन सहकनछ ।
               आफना पररिारबाट टाढा जानु पददैन । हरषेक सुख र दु:खमा आफना पररिारसँग बसन पाइनछ । आजका युिाहरू भनषेको भोललका कणवाधार
               हुन् । यदद युिाहरूलषे नै दषेशका लावग प्रगव्त नगरी  विदषेश पलायन भए भनषे दषेशको हह्त कसलषे गलावा ? तयसैलषे युिाहरू सिदषेशमै बसषेर
               काम गनुवा जा्ती हुनछ भनदै म आफनो भनाइ अनतय गछ । नमसकार !
                                                    वा
                                                    ु
                                                                                               - कदय जोशी
                                                                                                  ृ
               श्ीमान् सभाधयक्ज्यू,
               पनणावायक मणडलका सदसयहरू,
               गुरुजन र पयारा साथीहरू,
               नयानो अमभिादन !

               आजको प्रव्तयोवग्तामा ‘युिाहरू विदषेश जानुभनदा आफनै दषेशमा बसन जा्ती’ भन्षे भनाइको विपक्बाट म बोलदै छ । विदषेश जानुभनदा
                                                                                             ु
                                                     ु
               सिदषेशमै बसनुपनने भनाइसँग म आंमशक रूपमा सहम्त छ । विदषेश जानुका धषेरै कारण छन् । पहहलो कारण नषेपालमा भनदा विदषेशमा धषेरै
               सुविधा छन् । विदषेश जानुको अकयो फाइदा भनषेको विदषेशको मशक्ा नषेपालभनदा रारिो र उन््त छ । विदषेशमा विमभन् भािा, संसकव्त,
                                                                                                       ृ
               खाना आदद भषेट्टाउन सहकनछ । विदषेश जानुको अकयो फाइदा भनषेको विमभन् दषेशका धषेरै मापनसहरूलाई भषेट्न सहकनछ । उनीहरूको
                                         ु
                  ृ
               संसकव्त, खाना, भािा आददबारषे सबै करा सस्न सहकनछ ।
               विदषेशमा काम गनने धषेरै अिसर पाउन सहकनछ । मषेरा पूिवाितिा साथीलषे आफनै दषेशमा काम गरी दषेशको विकास गरौँ भनषेर भन्ुभएको
                                                            षे
                       ँ
               छ ्तर यहा आफनो क्म्ताअनुसारको काम पाइँदैन । आफना मानछ पदमा छन् भनषे मात्र जषे पपन गनवा सहकनषे प्रिृसत् हारिो दषेशमा छ ।
                                                                             तयसैलषे प्रव्तभा भएका वयसति पनराश भई
                                                                             विदषेश पलायन हुनछन् ।  पनषकिवामा भनदा
                                                                             विदषेशमा  धषेरै  अिसरहरू  छन् ।  तयसैलषे
                                                                             मलाई आफनै दषेशमा बसनुभनदा विदषेश जानु
                                                                             रारिो हो भन्षे लागछ । वय्त भनदै म आफनाषे
                                                                                              ु
                                                                             भनाइ यही समाफ्त गछ । नमसकार !
                                                                                              वा
                                                                                             - ररददशमा विषट


















          50
   45   46   47   48   49   50   51