Page 49 - 11_LiryDram_2016

słabości, niepewności, czy sprosta zmaga- niu się ze słowem. To łączy się z pokorą wobec poezji.
Wiersze Jana Lechickiego są oszczędne, czasami do najwyższego stopnia ascetycz- ne. Poeta niemal w każdym stara się uzmy- słowić, na czym polega jego zadanie. Czy to wiersze liryczne, czy o zabarwieniu „spo- łecznym” – wszystkie są próbą odświeżenia języka, nowego, indywidualnego spojrzenia na rzeczywistość. Jest to poezja obiektywi- zująca otaczający świat. Pozostaje w opo- zycji wobec zakłamania, fałszu, hipokry- zji. A rmuje zaś to, co naturalne, szczere, bezpretensjonalne – jak bezpretensjonalny i komunikatywny jest język tej poezji.
Osobnym i osobliwym zjawiskiem jest po- ezja Moniki Mazur. Mamy tu do czynienia z symboliką lozo czną, wiersze wchodzą w obszary meta zyki. Poprzez lozo ę pokazuje autorka naszą współczesność. Lepiej: poprzez osobliwe doświadczenie własne przekazuje w sposób symboliczny swoją prawdę o świecie.
Obrazy są konsekwentnie konstruowane, logiczne. Już to – samo w sobie – stanowi niebagatelny walor tej poezji. Najważniejsza jest niedosłowność, wie- loznaczność utworu, zarazem jego kom- pozycyjna logika, która – dając rozmaite możliwości interpretacyjne – prowadzi czy- telnika wprost do przesłania. To poezja no- watorska, ale nie epatująca udziwnieniami; naturalna, bo ściśle odpowiadająca twór- czej osobowości i wyobraźni poetki.
Natomiast dla Henryka Morawskiego cha- rakterystyczne jest utrzymanie się w tonie tradycyjnym, odnoszącym się do najlep-
szych wzorców polskiej poezji, przy czym nie ma w tym nic naśladowczego. Moraw- ski do całego bagażu literackiego na wła- sną miarę dokłada swą cegiełkę – świat dzieciństwa i rodzinnego domu, pejzaże, nawiązania do mitologii, lozo i. Są to wiersze bardzo indywidualne, w pewnym stopniu zuniwersalizowane, silnie akcentu- jące zagadnienia moralne.
Elżbieta Musiał jest jedną z najwybitniej- szych poetek. Ma na koncie, prócz licznych tomów wierszy, zbiór esejów o roli kobiety w twórczości poetów-mężczyzn. Ostatnio z powodzeniem uprawia duże formy. Po- ematy Na śmierć zegarka przejechanego zimą przez samochód, Na zdjęciu wciąż żyjemy czy Ars moriendi stały się wyda- rzeniami poetyckimi. Wszystkie te utwory łączy oryginalny język, a także wyobraźnia oraz lozo czne przesłania.
Elżbieta Musiał w swojej bogatej poezji po- kazuje różnorodność ludzkich działań. Twór- czych, ale i destrukcyjnych, które – ocalone – składają się na całość historii.
Poezja ta urzeka celną metaforyką, żywym poetyckim językiem i plastycznymi obra- zami. Precyzyjnie łączy elementy lozo i, sztuki, historii, nawet polityki, odwołuje się w wyraźny sposób do etyki, zwłaszcza w tych utworach, które dotyczą bezpośred- nio naszej współczesności.
Zupełnie osobna jest twórczość Bogusława Pasternaka. Poeta na ogół posługuje się ję- zykiem dyskursywnym, „zwyczajnym”, iro- nicznym. Ten dystans do spraw opisywa- nych, do sytuacji jest pieprzem tej poezji, może nie tyle konwencjonalnej, co nawiązu- jącej do dobrych wzorców. Pasternak potra-
kwiecień–czerwiec 2016 LiryDram 47