Page 42 - 03_LiryDram

lata po utworzeniu Stowarzyszenia. Stowa- rzyszenie działa do dnia dzisiejszego.
W czasie 50-etniej działalności Stowarzy- szenia przewinęło się przez nie wiele osób. Należy wspomnieć m.in. wieloletnich pre- zesów – profesora Romana Lotha i Mieczy- sława Cieciurę, kronikarza Harendy Alek- sandra Zaczyńskiego. Atmosferę Harendy tworzyły przez lata niezwykłe panie ku- stosz – żona poety Maria, jej siostra Nieta, Wiesława Piotrowska – Sowadska, Maria Kogutkowa. Przez najtrudniejsze chwile lat dziewięćdziesiątych przeprowadziła mu- zeum Zdzisława Zającówna, oddając je – po 16 latach – w ręce Małgorzaty Karpiel. Obecnie organizacja której Prezesem od trzech kadencji jest Piotr Kyc liczy po- nad stu członków, mieszkających w kraju i poza jego granicami. Posiada jeden od- dział zamiejscowy, w Łodzi. Dzięki osobom działającym w Stowarzyszeniu i pracy su- miennych, obowiązkowych pracowników Harenda nadal funkcjonuje zgodnie z kon- cepcją Marii Kasprowiczowej.
Działalność Stowarzyszenia koncentruje się przede wszystkim na zapewnieniu możliwo- ści zwiedzania Muzeum Jana Kasprowicza. Liczba zwiedzających co roku się zmniej- sza. Mało jest grup szkolnych. Po zmianach w podstawie programowej kształcenia ogólnego sytuacja się jeszcze pogorszyła. Nauczyciele nie mają już motywacji, aby przywozić uczniów do domu poety, któ- rego dzieła nie figurują w wykazie lektur. Oczywiście są chlubne wyjątki. Obecnie muzeum odwiedzają głównie turyści indy- widualni. Są to ma ogół osoby świadome celu swojej wizyty na Harendzie, co stano- wi dużą motywacje do pracy dla wszystkich osób związanych ze Stowarzyszeniem.
Do roku 1990 działalność Muzeum była do- towana. Od ponad dwudziestu lat Stowarzy- szenie nie otrzymuje dotacji państwowych. Utrzymuje się z biletów wstępu, co nie za- wsze wystarcza na płace dla kustosza. Pra- ca w Zarządzie ma charakter społeczny, jest nieodpłatna. Ponadto na budżet składają się niewielkie wpływy ze sprzedaży wydawnictw, składki członkowski i środki, o które występu- jemy do Gminy Miasta Zakopane. Trzeba pod- kreślić, że dotacja Zakopanego jest najważniej- sza – umożliwia funkcjonowanie Muzeum. Jakie jest Muzeum Kasprowicza dziś? Ma- terialnie nic się nie zmieniło od 1926 roku. Elektryczność, wodociąg czy kanalizacja to „nowinki” dzisiaj oczywiste.
Udostępnia się trzy najważniejsze, frontowe pokoje – sypialnię, jadalnię i salonik. Po- mieszczenia są udostępnione zwiedzającym zgodnie z życzeniem wdowy po Poecie. Te najbardziej reprezentacyjne pomieszczenia mają charakter prywatnego mieszkania, toteż nie spotykamy tu opisu eksponatów, gablot czy plansz. Z tego powodu nie orga- nizuje się tu wystaw okresowych. Zastanie- my autentyczne wnętrze, niemal bez zmian. Meble, zasłony, obrazy na ścianach i inne materialne rzeczy od prawie dziewięćdzie- sięciu lat nie zmieniły swojego położenia. Częścią ekspozycji muzealnej jest Galeria Malarstwa Władysława Jarockiego – zięcia Jana Kasprowicza. Galeria jest czynna se- zonowo od kwietnia do listopada. Prezento- wane są w niej prace profesora Władysława Jarockiego. Przy zmianie ekspozycji poma- gają studenci i pracownicy naukowi Akade- mii Sztuk Pięknych w Krakowie. Szczegółowy opis zbiorów nie jest celem ni- niejszego artykułu, bo eksponaty i tak „żyją” tylko w konkretnych miejscach budynku.
40 LiryDram czerwiec 2014