Page 10 - 08_LiryDram

I wtedy dosięgła ją seria z karabinu maszy- nowego. Postrzelono ją w płuco.
Leżała ranna parę godzin, dopiero w go- dzinach nocnych powstańczym patrolom sanitarnym udało się wynieść Krystynę w bezpieczne miejsce. Operowana przed północą, zmarła 2 sierpnia nad ranem. Pośmiertnie odznaczona Krzyżem Walecz- nych, została pochowana na Służewcu. Polska, bohaterska, piękna Amazonka od- dała swoje życie ojczyźnie. Tak jak Praksy- teleja, wiedząc, że nie ma szansy na wy-
granie pojedynku z nietykalnym półbogiem (jedynie wrażliwa na cios była pięta, stąd powiedzenie „pięta Achillesa”) oddała ży- cie w obronie zaprzyjaźnionej z Amazonka- mi Troi.
Patrząc na Syrenkę Warszawską, pokłońmy się bohaterskiej Poetce w hołdzie. Pamiętaj- my o niej szczególnie 1 sierpnia o godzinie 17.00, kiedy rozlegnie się alarm i dźwięk klaksonów. 1 sierpnia o 17.00 polska Ama- zonka – Syrenka – rozpoczęła walkę z wro- giem i ze śmiercią.
KRYSTYNA KRAHELSKA urodziła się 24 marca 1914 r. w Mazurkach nad rzeką Szczarą koło Baranowicz. Była córką Jana Krahelskiego, inżyniera, późniejszego oficera WP, starosty i wojewody poleskiego w latach 1926-1932 oraz Janiny Bury, biologa.
Od roku 1928 należała do ZHP, w latach 1929-1932 prowadziła gromadę zuchów. W roku 1931 uczestniczyła w składzie delegacji polskiej na Zlocie Skautów Słowiańskich w Pradze. W 1932 zdała maturę w gimnazjum im. Romualda Traugutta w Brześciu nad Bugiem. Od października 1932 studiowała geografię i historię, a następnie etnografię na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie była podopieczną Cezarii Baudouin de Courtenay Ehrenkreutz Jędrzejewiczowowej.
Kilkakrotnie wykonywała pieśni regionalne przed mikrofonami Polskiego Radia w Wilnie i Warszawie. W maju 1939 zdała egzamin dyplomowy.
Wiersze i piosenki pisała od 1928. Najbardziej znaną swoją piosenkę „Hej, chłopcy, bagnet na broń” napisała w styczniu 1943 dla żołnierzy „Baszty”. Stała się ona najpopularniejszą piosenką żołnierską Polski Walczącej i powstania warszawskiego. Tekst opublikowano po raz pierwszy na łamach konspiracyjnego pisma „Bądź Gotów” (20 listopada 1943 nr 21), a następnie przedrukowano kilkakrotnie w prasie powstańczej oraz w dwóch konspiracyjnych antologiach: Pieśni Podziemne (1944) i Śpiewnik B.Ch (październik 1944), a także w wielu antologiach powojennych.
We wrześniu 1939 w oblężonej stolicy działała w ramach obrony cywilnej, a podczas okupacji przebywała w Warszawie, a następnie pracowała w Państwowym Instytucie Gospodarstwa Wiejskiego w Puławach. Od grudnia 1939 w konspiracji w Związku Walki Zbrojnej. Łączniczka i kurierka do specjalnych poruczeń na teren Nowogródczyzny. Przewoziła broń, przeszkolona w służbie sanitarnej, a w latach 1943–1944 pracowała jako pielęgniarka w szpitalu powiatowym we Włodawie. Jako sanitariuszka jeździła do oddziałów partyzanckich i szkoliła dziewczęta do służby sanitarnej.
Od maja 1943 ponownie w Warszawie, a w powstaniu warszawskim – sanitariuszka 1108. plutonu (dowódca ppor. Karol Wróblewski ps. „Wron”) w 3. szwadronie 1. dywizjonu „Jeleń” 7. Pułku Ułanów Lubelskich AK pod pseudonimem „Danuta”.
1 sierpnia, podczas prowadzonego przez pluton od strony ul. Polnej ataku na budynek Domu Prasy przy ul. Marszałkowskiej 3/5 (m.in. siedziba redakcji i drukarni „Nowego Kuriera Warszawskiego”), w momencie ratowania rannego kolegi została trzykrotnie postrzelona w klatkę piersiową.
Została pochowana w ogródku domu przy ul. Polnej 36, a po wojnie prochy przeniesiono na Cmentarz na Służewie przy ul. Renety. Pośmiertnie awansowana do stopnia plutonowego Armii Krajowej oraz odznaczona orderami.
W latach 1936-1937 Krystyna Krahelska pozowała Ludwice Nitschowej, autorce pomnika warszawskiej Syrenki.
8 LiryDram lipiec-wrzesień 2015