Page 15 - ad 20jan2018

Zaterdag 20 januari 2018 Literatuur 15
Diekmann bruchstraat en de Waalsdorper- jonge vader. Tja, dat is nu ruim

68 jaar geleden. En ik ben dus
weg. Ik herinner mij haar passe-
rende vriendjes, waarvan zij er
eigenlijk in dit hele gezelschap
één zo gek kreeg om ons gere-
hier de enige die Miep niet al-
leen zó lang heeft gekend, maar
geld op zaterdagochtend met
zijn auto in Utrecht op te halen,
terwijl zij in bed bleef en nog in
binnen én van buiten. Ook voor
haar nachtgoed rondliep als wij ook - om zo te zeggen - van
Miep zelf was dit iets wat zij in
arriveerden. Ja, in dat soort din- haar laatste dagen overdacht.
gen was Miep een kei. Als je Liggend in het bed waarin zij
wou leren hoe je anderen voor je sterven zou, met nauwelijks nog
karretje spant, kon je gerust bij de kracht om te spreken, fluiste-
haar in de leer gaan. rend: ,,Zó zijn we samen begon-
Maar de herinnering aan die nen. Jij bij mij geboren. En nu jij
tijd is vol melancholie. De sfeer bij mijn einde.”
van haar vrije leven. Haar crea- Het was bijzonder dat ze dat
tief ingerichte kamers. De rieten zei en voor mij ook heel beteke-
matten waarmee hier en daar nisvol. Want inderdaad kwam
een hoek was afgeschermd. De hiermee een cirkel rond. Zij was
geur van dat riet, gemengd met niet meer ‘Miep Diekmann’,
haar parfum. Muziek van de Ca- maar gewoon mijn moeder. Een
raïben, chansons van de vrijbui- eenvoudige, naamloze vrouw, in
ter Georges Brassens. De aanste- verbinding met haar eerste kind.
kelijkheid van haar ongetemde Bij die bevalling jong; nu oud,
levenslust. worstelend met haar pijnen en
Ik herinner mij ook, nog ver- verlangend naar het einde.
der in de tijd terug, het bizarre Maar in haar toegroeien naar
moment waarop ik hoorde dat dit einde heb ik een wonder mo-
Miep ging scheiden van mijn va- gen aanschouwen, want deze
der. [Mijn broertje] Jeroen en ik simpele, anonieme oude vrouw
waren een tijdje geparkeerd bij bereikte wat Miep Diekmann
onze grootmoeder in Nunspeet. nog nooit voor elkaar gekregen
Miep Diekmann op het balkon van haar Scheveningse balkon, 2013. FOTO AART G. BROEK Toen haalde mijn vader ons had. Zij begon haar wil om alles
weer op, met de trein, en ging onder controle te houden en te
met ons apart zitten, ergens in regisseren, los te laten. Zij be-
zo’n halletje bij de deuren, bui- gon haar afweersystemen te ont-
realiseren, maar kwamen wij Ik herinner mij Miep, een eerste maar. Het is voor de ten het bereik van meeluisteren- mantelen en gaf zich steeds
soms toch ‘een mens te kort’. paar jaar daarvoor, in mijn jong- poes.” de anderen. Het verhaal was meer over aan de liefdevolle zorg
Gelukkig zijn er ook veel goe- ste studiejaren, als vakantieop- Ik herinner mij Miep vóór die simpel: ,,Mama komt niet van mensen om haar heen.
de en gedenkwaardige herinne- pas voor mijn eerste huisdier: tijd, in haar huis in het christe- terug.” Ik weet nog goed hoe ik Met deze overgave schonk zij
ringen. Zo herinner ik mij Miep, een poes die ik Eucalypta had lijke Dordrecht, waar zij het zo’n als verdoofd was en totaal niet zichzelf precies die ene, onmis-
ergens in de jaren 70, als mijn genoemd (ik was gek op de ver- tien jaar uithield met een geta- reageerde, alsof ik het eigenlijk bare ervaring die nog aan haar
reisleidster in Tsjechië, achter halen van Paulus de Boskabou- lenteerde charmeur en rokken- altijd al geweten had. leven moest worden toegevoegd.
het IJzeren Gordijn. Wandelin- ter; ik heb altijd iets met Paulus jager. De zoete inval daar, van Hoe ver kun je teruggaan met Hiermee bereikte zij de voltooi-
gen door het magnifieke Praag, gehad en dan kom je vanzelf talloze kunstenaars en leeglo- herinneren? Tot je derde jaar? Je ing en kon zij uiteindelijk, in al-
toen nog nauwelijks toeristisch. uit bij zijn trouwe tegenspeel- pers, die steevast vlak voor tweede? Je eerste? Of nog verder le rust, dit leven loslaten.
De bruggen over de Moldau. Be- ster: de heks Eucalypta). Mijn etenstijd kwamen afzakken en terug? De geleerden zijn het er
zoeken aan kunstenaars die zij Eucalypta dus, als poes, logeert zich op haar kosten volzogen niet over eens, maar hoe dan Het schrijversprentboek over Miep
daar kende. De cafés en restau- in een zomervakantie bij Miep, met dure soorten alcohol. Ter- ook: ik kan mij wat flarden her- Diekmann, Ogen in je achter-
rants waar steevast bij de ingang op Scheveningen en wordt na- wijl zijzelf dan urenlang in de inneren van mijn geboorte bij hoofd (Den Haag, 1998), is
een boekhoudkundig ogend per- tuurlijk grootmoederlijk ver- keuken stond en haar ergernis Miep. Hoe ik naar buiten kwam, digitaal beschikbaar op de DBNL.
soon de administratie bijhield wend. Naderhand vertelt Miep verbeet. Dan de tijd daarvoor, onstuimig en vol verlangen. Hoe Over de inspanningen om tot
van verdachte kunstenaars en mij van haar avontuur bij een waarin Miep nog niet ‘gesetteld’ ik haar zag liggen, uitgeput en in een biografie van Diekmann te
intellectuelen die elkaar daar plaatselijke viswinkel, waar zij was. Gescheiden van mijn vader zichzelf gekeerd. En ik wist dat komen, zie ‘Werken aan een
troffen. Voor mij, als idealistisch vraagt naar een blikje zalm. Zegt en weer ongebonden. Van ka- zij niet al te lang zou blijven. biografie van Miep Diekmann: de
jongmens met romantische so- de visboer: ,,Welke wilt u? Deze, mer naar kamer trekkend in Maar dat gaf niet, want ik wist kenau van de jeugd- en kinderlite-
cialistische ideeën, een indruk- van één gulden, of die: twee Den Haag. De volgorde weet ik ook dat dat zo, voor dit leven, ratuur’ van Aart G. Broek (Lite-
wekkende confrontatie met de vijftig?” Zegt zij, tot groot ver- niet meer zo, maar mijn broertje was afgesproken. En ik voelde ratuur Zonder Leeftijd, 2013).
toenmalige praktijk van het maak van de visboer en alle klan- en ik kwamen bij haar op bezoek me heel welkom in de armen Geplaatst op 24 december 2017
communisme. ten om haar heen: ,,Nee, doe die aan de Zwarteweg, de Weissen- van mijn stralend-blije, trotse door Redactie Neerlandistiek

Samen met wethouder Piet Sleeking onthult Miep Diekmann in Dordrecht een plak- Bij gelegenheid van het toekennen van het erelidmaatschap van de Haagse Kunstkring,
kaat op de woning waar zij onder meer Marijn bij de lorredraaiersschreef. 8 juni 2014, werd van Miep Diekmann - in opdracht - een tekening gemaakt door Pien
FOTO H. AKKERBOOM Hazenberg; de schrijver Dolf Verroen onthulde de tekening en hield een korte rede.