Page 89 - Book คู่มือดำเนินคดีเยาวชน
P. 89

88   คู่มือการด�าเนินคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ. ๒๕๖๓





                 ได้ตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๓๗, ๓๘ ไม่ต้องถูกด�าเนินคดีในศาล

                                                     ิ
                                                     ่
                 เช่นเดยวกับผู้ใหญ่ จึงได้มีการแก้ไขเพมเติม พ.ร.บ.ศาลเยาวชนฯ ตามพ.ร.บ.ศาลเยาวชนฯ
                       ี
                                                                                                 �
                                                                                        ี
                                                ิ
                        ่
                        ี
                 (ฉบับท ๕) พ.ศ. ๒๕๕๙ โดยเพ่มเติมความเป็นมาตรา ๖๙/๑ ว่า ในคดีท่เด็กกระทาการ
                                                                                     �
                                                            ั
                 อันกฎหมายบัญญัติเป็นความผิด โดยความผิดน้นกฎหมายบัญญัติให้อยู่ในอานาจเปรียบเทียบ
                 ของพนักงานสอบสวนหรือเจ้าพนักงานอื่น หากเป็นการกระท�าครั้งแรก ให้พนักงานสอบสวน
                 หรือเจ้าพนักงานอื่นนั้นเรียกเด็ก บิดา มารดา ผู้ปกครอง หรือบุคคลหรือผู้แทนองค์กรซึ่งเด็ก
                 นั้นอาศัยอยู่ด้วย มาว่ากล่าวตักเตือน ถ้าเด็กส�านึกในการกระท�า และบิดา มารดา ผู้ปกครอง

                 หรือบุคคลหรือผู้แทนองค์กรซึ่งเด็กนั้นอาศัยอยู่ด้วย สามารถดูแลเด็กได้ ก็ให้งดการสอบสวน

                 และปล่อยตัวไป


                                               ี
                           มาตรา ๖๙/๑ น ถือเป็นการหันเหคดีออกจากกระบวนการยุติธรรมในช้น
                                                                                                    ั
                                               ้
                                                    ื
                 พนักงานสอบสวนหรือเจ้าพนักงานอ่น ดังน้น เม่อพนักงานสอบสวนงดการสอบสวนแล้ว
                                                                ื
                                                           ั
                                                   ี
                                                                          �
                               �
                                                            �
                 จึงไม่ต้องส่งสานวนการสอบสวนท่ได้กระทาไปแล้วก่อนดาเนินการตามมาตรา ๖๙/๑
                 ให้พนักงานอัยการพิจารณาอีก เพราะมิใช่เป็นการงดการสอบสวนตามประมวลกฎหมายวิธ            ี
                                                                         �
                 พิจารณาความอาญา มาตรา ๑๔๐ หากพนักงานสอบสวนส่งสานวนการสอบสวนมา พนักงาน
                 อัยการต้องมีค�าสั่งไม่รับส�านวนคดีดังกล่าว


                           กำรท�ำควำมเห็นและค�ำสั่งในส�ำนวน  ส.๒


                                                             �
                                     �
                                                        ั
                           การทาความเห็นและคาส่งในสานวน ส.๒ เม่อพนักงานอัยการพิจารณา
                                                                            ื
                                                     �
                                                           ื
                 พยานหลักฐานในสานวน ส.๒ แล้วเห็นว่า น่าเช่อว่าผู้ต้องหากระทาความผิด ให้มีความเห็นและ
                                  �
                                                                            �
                                                                                     ั
                                                                            ่
                                                                                         ั
                                                                                                    ้
                                                                                            ั
                                                                     ิ
                                                                ่
                                                                        ื
                                                                           ้
                                                                           ู
                        ็
                               ่
                                 ้
                     ั
                 คาสงเหนควรสังฟองและเสนอผบญชาการตารวจแหงชาตหรอผวาราชการจงหวด จดการใหได                ้
                  �
                     ่
                                                         �
                                              ู
                                              ้
                                               ั
                                                                                             �
                 ตัวผู้ต้องหามาภายในอายุความ แต่หากพยานหลักฐานไม่พอฟังว่า ผู้ต้องหาได้กระทาความผิด
                 ให้มีความเห็นและคาส่งไม่ฟ้องผู้ต้องหา แล้วจึงเสนอผู้บัญชาการตารวจแห่งชาต หรือ
                                                                                   �
                                                                                                 ิ
                                    �
                                       ั
                 ผู้บัญชาการซ่งเป็นผู้บังคับบัญชาของพนักงานสอบสวนผู้รับผิดชอบ หรือผู้ว่าราชการจังหวัด
                             ึ
                                                                                     ี
                                                                                     ่
                 แล้วแต่กรณี โดยถือปฏิบัติตามหนังสือสานักงานอัยการสูงสุด ด่วนท่สุด ท อส ๐๐๐๗(พก)/
                                                                                ี
                                                      �
                                                                                         �
                                ี
                 ว ๑๙๔ ลงวันท ๑ สิงหาคม ๒๕๕๗ (ดูผนวก ๔๐) ด้วย และหากบุคคลผู้มีอานาจดังกล่าว
                                ่
                 มีความเห็นแย้ง ต้องเสนออัยการสูงสุดเพ่อช้ขาดคด ตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณา
                                                         ื
                                                            ี
                                                                   ี
                 ความอาญา มาตรา ๑๔๕ และมาตรา ๑๔๕/๑
   84   85   86   87   88   89   90   91   92   93   94