Page 66 - ดับตัวตน ค้นธรรม
P. 66
58
อีกอย่างหนึ่งก็คือว่า ถ้าเราดูสภาพจิตแล้ว เห็นสภาพจิตเราว่าง กว้าง สังเกตว่า ขณะที่เราเคลื่อนไหว ขณะที่ขยับแต่ละครั้ง มีความรู้สึก ว่ามีตัวตนไหม ? มีความรู้สึกว่าเป็นเราไหม ? หรือมีแต่สติที่ทาหน้าที่รู้ว่า ร่างกายมันกาลังจะขยับ จะเคลื่อนไหว เคลื่อนไป วางลง ยกขึ้น ? ลองดูสิ รู้สึกไหมเวลาจะกระพริบตา อาการกระพริบตาแต่ละครั้งเขาเป็นอย่างไร ? เออ! ไม่แน่ใจฉันกระพริบตาหรือเปล่านะ ? ตอนที่ไม่แน่ใจว่าฉัน กระพริบตาหรือเปล่า นั่งทาตาปริบ ๆ นี่ ถามว่า อยู่กับปัจจุบันไหม ? อันนี้ คือการสังเกตอาการของอิริยาบถย่อย
อีกอย่างหนึ่งก็คือว่า การกาหนดรู้อิริยาบถย่อยนี่เรารู้อย่างไร ? ที่จริงก็ไม่ต่างกับที่เรารู้อาการที่ปรากฎในอิริยาบถหลักที่เรากาหนด ลมหายใจหรือเวทนานั่นแหละ เรากาหนดว่าเวลากระพริบตาครั้งหนึ่ง เขามีอาการดับไปไหม ? พอลืมตาขึ้นมา เขาเกิดขึ้นมาใหม่ แล้วเขาก็ ดับไป... สังเกตอาการเกิดดับ เพราะฉะนั้น เวลาเราขยับมือเพื่อที่จะไป หยิบอะไรสักอย่าง ขยับปุ๊บเขาดับก่อนไหมก่อนที่จะสัมผัสถูกสิ่งของ ? เวลาเราสัมผัสถูกปุ๊บนี่ เขามีอาการดับไปก่อนไหมก่อนที่เราจะยกขึ้นมา ?
เมื่อเราเจตนาที่จะรู้อาการเกิดดับในลักษณะอย่างนี้ สติเราอยู่ กับองค์ของกรรมฐาน อยู่กับการเจริญภาวนาตลอดเวลา ไม่มีคาว่าออก จากกรรมฐานหรอก เพียงแต่เปลี่ยนอิริยาบถจากอิริยาบถหลักไปเป็น อิริยาบถย่อยเท่านั้นเอง แล้วมีเจตนาที่จะรู้ต่อเนื่องไป สติเราก็จะได้เข้า กรรมฐานเก็บอารมณ์อย่างต่อเนื่อง เรามาเข้ากรรมฐานห้าวัน มีใครบ้าง ในห้าวันนี้ไม่หลุดเลย ? ไม่มีเลยนะ ถ้าถามว่าใครหลุดบ่อยที่สุด ยกมือ พรึ่บเลยนะ สังเกตไหม หลุดจากกรรมฐาน หลุดไปไหน ? ไปไหนก็ไม่รู้ อยู่ ๆ มันก็หลุดไป
