Page 160 - พระอาจารย์เทศน์เนื่องในโอกาสวันสำคัญทางพุทธศาสนา
P. 160
156
ของพระองค์ ถือเป็นสิ่งที่ควรน้อมเข้ามาใส่ตัว น้อมเข้ามาใส่ใจ เพื่อเป็น แนวทางในการดาเนินชีวิต เพื่อเป็นสิ่งที่จะเกื้อกูลให้ชีวิตเรามีความสุข มี ความสงบ
ทีนี้ถามว่า น้อมธรรมะแบบไหนเข้ามาใส่ใจของเรา ? ที่จริงแล้ว คือน้อมแนวทางในการกระทาในการปฏิบัตินั่นแหละ ทาอะไรให้เกิดขึ้น ? ทาให้สตินั้นแก่กล้าขึ้นทาให้สมาธ/ิจิตมีความสงบมีความตั้งมั่นขึ้นทาให้ ปัญญามีความเฉียบแหลมมากขึ้น มีความแก่กล้าขึ้น เพื่อที่จะรู้แจ้งแทง ตลอดในสิ่งที่เกิดขึ้น รู้ถึงคุณและโทษของสิ่งที่กาลังทาอยู่ ว่าการกระทา ทางกาย วาจา หรือใจของเรานั้น/สิ่งที่กาลังทาอยู่ เป็นคุณเป็นโทษอย่างไร แม้ที่สุดแล้วการปฏิบัติหรือการกระทาของเรานั้นเป็นตัวนาไปสู่ความดับ ทุกข์อย่างสิ้นเชิงหรือไม่ อันนี้เมื่อมีปัญญาเกิดขึ้น เราก็จะพิจารณาได้ ทาความเข้าใจในธรรมนั้น ๆ ได้
ทนี ี้ เราลองมาปฏบิ ตั /ิ มาพจิ ารณาดู อยา่ งเชน่ เราจะนอ้ มธรรมอะไร บ้างมาใส่ใจของเรา อย่างน้อย ๆ ถ้าทาอะไรไม่ได้ น้อมระลึกถึงความเป็น อนจิ จงั -ทกุ ขงั -อนตั ตา... “อนตั ตา” คอื นอ้ มระลกึ พจิ ารณาถงึ ความไมม่ ตี วั ตนอยู่เสมอ ทาอย่างไรความมีตัวตนถึงจะหายไป ? ทาอย่างไรถึงจะเห็น ถึงความไม่มีตัวตน ? หรือคาว่า “ไม่มีตัวตน” นั้นคืออะไร ? คาว่า “ตัว ตน” นั้นก็คือ ความรู้สึกว่าเป็นเราเป็นเขานั่นเอง เพราะฉะนั้น วิธีก็คือว่า ทา อยา่ งไรความรสู้ กึ วา่ เปน็ เราถงึ จะหายไป ทา อยา่ งไรถงึ จะละความรสู้ กึ วา่ เป็นเรา เข้าสู่ความเป็นอนัตตาจริง ๆ ได้... จะทาอย่างไรนอกจากการเห็น ความจรงิ ของรปู นามขนั ธห์ า้ เพราะฉะนนั้ จงึ ใหแ้ ยกรปู แยกนาม หรอื การ ทาใจให้ว่าง ทาใจให้กว้างกว่าตัว
