Page 282 - พระอาจารย์เทศน์เนื่องในโอกาสวันสำคัญทางพุทธศาสนา
P. 282
278
แตส่ ภาวธรรมอยา่ งหนงึ่ ทบี่ อกวา่ ไมร่ วู้ า่ มาจากไหนแตป่ รากฏเกดิ ขนึ้ มาใน ค ว า ม ว า่ ง ถ า้ ส งั เ ก ต ด ี ๆ ส ต -ิ ส ม า ธ -ิ ป ญั ญ า แ ก ก่ ล า้ ข นึ ้ เ ร า จ ะ ร ว้ ู า่ ส ภ า ว ธ ร ร ม ที่กาลังปรากฏในความว่างเป็นอารมณ์ที่ละเอียด เป็นอารมณ์ที่ “เพิก บัญญัติ” ละความเป็นรูปร่าง/ความเป็นกลุ่มก้อน/ความเป็นเรื่องราวของ อารมณต์ า่ ง ๆ ทเี่ ปน็ ของหยาบ พอมาเปน็ อารมณท์ ลี่ ะเอยี ด จงึ รสู้ กึ แคเ่ ขา ผุดขึ้นมาแล้วก็ดับไป ผุดขึ้นมาแล้วดับไป มีแล้วหมดไป มีแล้วหายไป เห็นอาการพระไตรลักษณ์ อายุอารมณ์จึงสั้น
เพราะฉะนั้น สภาวธรรมที่ละเอียดเหล่านี้ปรากฏเกิดขึ้นมาเพราะ ก า ร ก า ห น ด ร อ้ ู า ร ม ณ ป์ จั จ บุ นั ท เี ่ ก ดิ จ า ก ก า ร พ ฒั น า ส ต -ิ ส ม า ธ -ิ ป ญั ญ า แ ก ก่ ล า้ ขึ้น สภาวธรรมตรงนี้เหมือนกับไม่ได้อาศัยรูปแต่มีอาการเกิดดับปรากฏ ขึ้นมา ไม่ได้อาศัยเสียงแต่เป็นอาการเกิดดับปรากฏขึ้นมา... แต่ถ้าเรา สังเกตให้ดี มีสติกาหนดรู้โดยแยบคาย ก็จะรู้ที่มาที่ไปของสภาวธรรมที่ เกิดขึ้น แล้วเป็นสภาวธรรมที่เราปรุงแต่งให้เกิดไม่ได้ จะปรากฏเกิดขึ้น เมื่อมีสติ-สมาธิ-ปัญญาแก่กล้าพอสมควร สภาวธรรมที่ปรากฏขึ้นมา เหล่านี้ ไม่มีเรา ไม่ใช่ของเรา ไม่มีตัวตน เป็นอนัตตา เป็นเพียงสภาวธรรม ทกี่ า ลงั ปรากฏเกดิ ขนึ้ และกา ลงั เปน็ ไปตามเหตตุ ามปจั จยั อยเู่ ปน็ เรอื่ งปกติ แต่การได้เห็นถึงความเป็นจริงตรงนี้จะทาให้เรามีปัญญา จิตคลายจาก อุปาทาน ละความเป็นเรา ละความเข้าใจว่าเป็นของเที่ยงเป็นอยู่อย่างนี้ ตลอดไป
ทีนี้อย่างที่บอกตั้งแต่แรกว่า การพิจารณากาหนดรู้อาการทางกาย กา หนดรเู้ วทนา กา หนดรจู้ ติ จนสภาวธรรมเหลา่ นเี้ กดิ ขนึ้ ได้ ถา้ เราพจิ ารณา เราจะเห็นว่า ตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงสภาวธรรมปรากฏขึ้นชัดเจนในความว่าง ผ ป้ ู ฏ บิ ตั จิ ะ ต อ้ ง ม สี ต คิ อ ย ก า ห น ด ร อ้ ู ย เ่ ู น อื ง ๆ จ น ส ต -ิ ส ม า ธ -ิ ป ญั ญ า แ ก ก่ ล า้
