Page 13 - เวทนา
P. 13
7
จนทนยาก บางคร้ังทนไม่ได้ก็ต้องคลายออกไป กว่าจะผ่านพ้นเวทนาได้ ก็ใช้เวลานาน “นาน” บางคนหลายวัน หลายเดือน หลายบัลลังก์ หรือบางทีหลาย ๆ ปี ปฏิบัติมาก็เจอเวทนาตรงน้ีแหละ พอปวดข้ึนมา ก็อยากจะชนะ อยากจะชนะ อยากจะชนะ เวทนานุปัสสนา ทุกขลักษณะ อนัตตลักษณะของรูปนามขันธ์ ๕ พอเวทนาเกิดขึ้นมา หน้าท่ีของผู้ปฏิบัติคือ การเปล่ียนแปลง ถึงการเกิดข้ึน-ตั้งอยู่-ดับไป เวทนาท่ีเกิดขึ้นกับจิตที่ท�าหน้าที่รู้เป็นคนละส่วนกัน อันนี้เป็นจุดส�าคัญเลย เพราะเม่ือไหร่ก็ตามที่เห็นเป็นส่วนเดียวกัน ก็กลายเป็นว่าเวทนานั้น เป็นเรา เป็นเรา เป็นเรา ความปวดนั้นเป็นเราเป็นของเรา เราเป็นผู้ปวด ความปวดเป็นเรา ก็กลายเป็นมีอุปาทานเข้าไปยึดว่าเป็นตัวเราของเราอยู่เสมอ ลองสังเกตดูสิว่า เมื่อไหร่ที่คิดว่าเป็นเราเป็นของเรา เวทนาท่ีบีบค้ันจิตใจเป็นอย่างไร ? ยกตัวอย่างง่าย ๆ อย่างที่เคยให้พิจารณาว่า การที่เราแยกรูปนาม เอาความรู้สึก ว่าเป็นเราออกจากตัว ว่าเป็นเราออกจากตัว แค่เอาจิตหรือความรู้สึกว่าเป็นเราออกจากตัวที่นั่งอยู่ ออกไปในที่ว่าง ๆ ถามว่า ใจรู้สึกเป็นอย่างไร ? ? รู้สึกเบา แล้วตัวรู้สึก อยา่ งไร งไร ? ? ทตี่ วั วั กร็ สู้ สู้ กึ กึ เบาเชน่ เดยี วกนั พอเอาความรสู้ กึ กึ วา่ เปน็ เรามาไวท้ ตี่ ตี่ วั วั ตัวก็จะมีความหนักข้ึนมาโดยปริยาย ทั้ง ๆ ที่ไม่มีเวทนาอย่างอื่นเลย ก็ยังรู้สึกมีความหนักเกิดขึ้น เพราะมีความเป็นเรา มีเราเป็นเจ้าของรูป
ความเป็นเรานี้เกิดจากอะไร ? ? เกิดจากทิฏฐิหรือความเข้าใจว่า เป็นตัวเราเป็นของเรา ? ? เพราะต้ังแต่เกิดเลย ถ้าเรายังไม่ได้พิจารณาก�าหนดรู้ถึงความเป็นคนละส่วนของรูปนาม แล้ว ก็ยังรู้สึกว่ารูปนี้เป็นตัวเราของเราอยู่เสมอ มีความเชื่อม่ันว่า
