Page 17 - เวทนา
P. 17
11
เอาพลงั บญุ พลงั พลงั ความดที ตี่ วั วั เองไดท้ า า า า า า า า า า า มาเปน็ ตวั หนนุ ในการเจรญิ กรรมฐาน พอน้อมถึงความรู้สึกดี ๆ มีความต้ังมั่นขึ้น มีความมั่นใจ มีความเด็ดเดี่ยวขึ้น เวทนาคราวที่แล้ว ปวดมากจนแทบจะทนไม่ได้ คราวน้ีต้องเตรียมเต็มท่ี พอเวทนาเกิดขึ้นมา ก็สังเกตว่าเวทนาท่ีปรากฏขึ้นมาตรงน้ีเป็นอย่างไร ต่างจากคราวที่แล้วอย่างไร
ตอนนี้พอรู้สึกปวดขึ้นมา อาการปวดแทนที่จะเป็นก้อนหรือเป็นแท่ง เหมือนคราวที่แล้ว กลับเป็นจุดขึ้นมา ที่เคยกังวลว่าจะปวดหนักจนแทบจะทนไม่ได้ ปวดแปล๊บข้ึนมาแล้วก็ หยุดไป หยุดไป หยุดไป แปล๊บขึ้นมาแล้วก็หยุดไป แปล๊บขึ้นมาแล้วก็หยุดไป แปล๊บขึ้นมาแล้วก็หยุดไป แปล๊บขึ้นมาแล้วก็หยุดไป น่ันคือ ลักษณะความเปลี่ยนแปลงความต่างไปของเวทนาท่ีเกิดขึ้น อาการของ เวทนาที่ไม่เหมือนเดิมน่ีแหละคือความไม่เที่ยง ความเป็นอนิจลักษณะ ความไม่เหมือนเดิม แปรปรวนหรือเปลี่ยนไป ลักษณะของเวทนาเปล่ียนไป จากท่ีเป็นแท่งกลายเป็นจุดขึ้นมา แต่ก็ปวดลึก ๆ ๆ แปล๊บลึก ๆ ๆ เหมือน เหมือน ถูกมีดจิ้มลงไป อันน้ีก็คือลักษณะของเวทนาที่เกิดขึ้นอย่างหน่ึง หน้าท่ี ของผู้ปฏิบัติก็ต้องสังเกตตามก�าหนดรู้ไปจนอาการเวทนานั้นหมดไปหรือ หายไป หรือจากใหม่ ๆ ๆ แค่แปล๊บ หาย หาย หาย หาย หาย แปล๊บ แปล๊บ แปล๊บ แปล๊บ หาย หาย หาย หาย หาย รเู้พลินๆพอเผลอไปจากที่แปล๊บ หายแปล๊บ หายแป๊บเดียวเวทนา เป็นก้อนเป็นแท่งข้ึนมาอีก น่ีคือสภาวธรรมท่ีเกิดข้ึน
ทพี่ ดู อยา่ งนเี้ พอื่ ใหผ้ ปู้ ฏบิ ตั นิ นั้ ไดร้ วู้ า่ า่ เวทนาทเี่ กดิ ขนึ้ เปน็ สภาวธรรม อย่างหน่ึงแค่น้ันเอง ผู้ท่ีนั่งสมาธิปฏิบัติกรรมฐานจะรู้ดีว่าเวทนานี้ เป็นเรื่องปกติเลย เวลาน่ังกรรมฐานไปสักระยะหน่ึงเวทนาก็เกิดขึ้น มีความปวด เกิดขึ้น เกิดขึ้น นั่นเป็นสภาวธรรมอย่างหนึ่งเท่านั้นเอง จนบางขณะรู้สึกว่า
