Page 37 - เวทนา
P. 37
31
คือมีเวทนาเป็นใหญ่ มีเวทนาเป็นอารมณ์หลักนั่นเอง เพราะเหตุนี้แหละ จึงไม่สามารถที่จะเลือกไปรู้อย่างอื่นได้ หรือถึงแม้จะเลือกเปลี่ยนอารมณ์ ก็เปล่ียนได้แค่นิดหนึ่ง ๆ ๆ เป็นระยะ แต่ยังไงเวทนาก็ยังปรากฏ ถ้าโยคี หรือผู้ปฏบิ ัติพิจารณาดี ๆ ๆ จะเห็นว่าในขณะที่พยายามเปล่ียนอารมณ์หรือ ก็ไม่ได้หมายความว่าเวทนาตรงนั้น หายไปแล้ว
และกว่าจะมีอารมณ์หลักอย่างอื่นชัดขึ้นมาเวทนาก็เบาลงด้วย กา กา ลงั ของสตทิ เ่ี พมิ่ ขนึ้ แลว้ ถงึ แมจ้ ะพยายามกา หนดรอู้ ารมณอ์ น่ื ในขณะท่ี เวทนาปรากฏอยู่ก็ตาม บางครั้งผู้ปฏิบัติจะเห็นว่าบางทีใช้เวลาเป็นช่ัวโมง กว่าที่เวทนาน้ันจะบรรเทาเบาบางลงและสามารถอยู่กับอารมณ์อ่ืนได้ ท่ีใช้เวลาเป็นช่ัวโมงเพราะอะไร ? การที่ใช้เวลาเป็นชั่วโมงในการพยายาม นั่นคือความเพียร ในการมีสติรู้อยู่กับปัจจุบัน เมื่อมีความเพียรมีสติรู้อยู่กับปัจจุบันเป็น ชั่วโมงขนาดน้ัน สติ-สมาธิก็แก่กล้าขึ้น แก่กล้าข้ึน เวทนาก็บรรเทาเบาบางไป เด่นชัดขึ้น ๆ แล้วก็สามารถอยู่กับอารมณ์นั้นได้ นี่คือเหตุปัจจัยหนึ่งว่า บางคร้ังไม่ได้สังเกตถึงจุดน้ีว่า มีความเชื่อมโยงมีความต่อเนื่องกัน
แต่อย่างที่บอก ถ้ามีขันติ มีความอดทน มีความตั้งมั่น มีความเด็ดเดี่ยว ที่จะก�าหนดรู้ถึงอาการเกิดดับของเวทนาท่ีแก่กล้าจนแทบจะทนไม่ได้น้ัน บางครั้งใช้เวลาต่อไปอีกไม่ถึง ๒๐ เวทนานั้นก็บรรเทาเบาบางลงเช่นเดียวกัน นี่คือเหตุปัจจัยหนึ่งที่เกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม ถ้าพิจารณาก็จะเห็นว่า ความพยายามที่จะมีสติรู้อยู่
