Page 199 - ธรรมปฏิบัติ 1
P. 199
181
ไม่เลอะเลือน ความเจริญความงอกงามในธรรมก็จะเกิดขึ้นมา มีความพอใจ ในการกาหนดรู้ เห็นอะไร ถึงแม้ไม่อยากแต่ก็พอใจที่จะดู ถึงแม้ไม่ชอบแต่ ก็ต้องเติมความพอใจที่จะทา ไม่อยากทาเมื่อถึงเวลาก็ต้องทา
ทาอย่างไรเราถึงจะไม่รู้สึกอึดอัด ไม่รู้สึกราคาญ ไม่รู้สึกเหนื่อย หรือ ไม่เกิดอกุศล ? ก็เปลี่ยนใหม่ด้วยการทาความรู้สึกของเราให้พอใจที่จะทาใน สิ่งที่จาเป็นต้องทา ไม่ใช่ทาด้วยความชอบ แต่พอใจในสิ่งที่จะทา ถึงแม้เรา ไม่ชอบแต่ขณะนั้นให้พอใจ เพราะถึงแม้ไม่พอใจเราก็จาเป็นต้องทาอยู่ดี ถ้า เราไม่พอใจที่จะทาแล้วจาเป็นต้องทา ความไม่สบายใจก็เกิดขึ้น ความขุ่น มัวความเศร้าหมองของจิตก็เกิดขึ้น แต่ถ้าเราเปลี่ยนนิดหนึ่ง เปลี่ยนเป็น ความพอใจที่จะทา ความขุ่นมัวความเศร้าหมองก็หายไป เหลือแต่ “สติ” กับ “ปัญญา” พิจารณาในสิ่งที่เราทา รู้ในสิ่งที่เราทา ถ้าทาได้อย่างนี้ก็จะทาให้ ความทุกข์น้อยลงไปได้ เพราะฉะนั้น การกาหนดอารมณ์ ถ้ากาหนดอย่าง ไม่มีตัวตนได้ก็จะดี
กลบั มาถงึ เมอื่ กที้ บี่ อกวา่ “การเอาความรสู้ กึ วา่ เปน็ เราออก” ทา อยา่ งไร ? ก่อนอื่นต้องรู้ว่า เมื่อมีเราขึ้นมาความรู้สึกว่าเป็นเราอยู่ที่ไหน ? สังเกตนะ ความรู้สึกว่าเป็นเรา คาว่า “เรา” อยู่ที่ไหน ? อยู่ที่รูปอันนี้ หรืออยู่ที่อื่น ? อยู่บริเวณนี้แหละที่รูปอันนี้ ลองดูนะ ถ้าเอาความรู้สึกว่าเป็นเราออกจากตัว แล้วไปตั้งอยู่ในที่ว่าง ๆ รู้สึกเป็นอย่างไร ? พอเอาความรู้สึกว่าเป็นเราออก จากตัวปุ๊บ ทาให้ที่ตัวเรารู้สึกเป็นอย่างไร ? รู้สึกหนักหรือเบา ? รู้สึกเบานะ ทีนี้ลองพิสูจน์ดู ถ้าเอาความรู้สึกว่าเป็นเรามาใส่ที่ตัว รู้สึกเป็นอย่างไร ? หนักนะ... วิธีดับตัวตนอย่างหนึ่ง “เอาความรู้สึกว่าเป็นเราออก” ความเป็น เราก็หายไป เหลือแต่จิตที่รู้สึกเบา ๆ ว่าง ๆ
อีกวิธีหนึ่งก็คือ “ขยายจิตของเราให้กว้าง” แค่ปล่อยจิตของเราให้ กว้าง ความรู้สึกว่าเป็นเราก็จะหายไป อย่างเช่น เมื่อวานที่บอกว่า ขยายความ รู้สึกให้กว้างให้โล่ง ความรู้สึกที่ว่างโล่งเขาบอกว่าเป็นเราหรือเปล่า ? ตอนที่
