Page 204 - ธรรมปฏิบัติ 1
P. 204
186
อย่างสงบ และพอใจที่จะกาหนดรู้ทุก ๆ อารมณ์
ทีนี้ ที่มีปัญหาอีกอย่างหนึ่ง โยคีจะรู้สึกว่ากาหนดไม่ทันอารมณ์
หรือบางครั้งไม่เห็นอาการดับของอารมณ์ หรือไม่ทันจุดเกิดของอารมณ์ แล้วรู้สึกว่าตัวเองปฏิบัติได้ไม่ดี เมื่อครูบาอาจารย์บอกให้กาหนดรู้อาการดับ ก็จะไปดูจุดดับให้เยอะ ๆ หรือไปดูจุดเกิดให้ทัน พอไม่ทันก็จะรู้สึกไม่ดี แล้วรู้สึกว่าตัวเองทาผิด จริง ๆ ไม่ใช่ ใหม่ ๆ เราก็ทันบ้างไม่ทันบ้าง เหมือน คนหัดเดินก็ทันบ้างไม่ทันบ้าง แต่ให้พอใจที่จะดูที่จะรู้เท่านั้นเอง ทันก็ดี ไม่ทันไม่เป็นไร... ถ้าพอใจที่จะกาหนดรู้ เดี๋ยวเขาก็จะดีขึ้นเอง นั่นแหละสิ่ง ที่ต้องทา
แล้วอีกอย่างหนึ่งก็คือ “การเจาะสภาวะ” ในการเจริญวิปัสสนา คา ว่า “เจาะสภาวะ” คือ มุ่งที่จะรู้อาการเกิดดับ อย่างที่บอกไว้แล้วว่า มุ่งที่จะ รู้อาการเกิดดับของทุก ๆ อารมณ์เป็นสาคัญ อย่างเช่น ขณะที่เรานั่งหลับตา แล้วรู้สึกว่าจิตเราว่างหมด ตัวก็หาย ใจก็ว่าง ข้างหน้าสงบหรือสว่าง แล้ว มีอาการเกิดดับอย่างใดอย่างหนึ่งปรากฏขึ้นมา ยกตัวอย่าง ขณะที่ตัวหายไป รู้สึกว่าง ๆ แล้วมีอาการเต้นของหัวใจชัด การเจาะสภาวะคือทาอย่างไร ? คือเอาสติหรือจิตของเรา มุ่งเข้าไปรู้อาการเต้นของหัวใจ ที่จริงก็คืออาการ เกิดดับของรูปนั่นเอง...
เพราะอะไร ? เพราะว่าขณะที่เขาเต้นตุบ ๆ รูปร่างของหัวใจไม่มี เพราะรูปหายไปหมดแล้ว เหลือแต่อาการเต้น มีอาการเกิดดับ ปึ๊บ ๆ ๆ ตาม จงั หวะของชพี จร ตรงนนั้ ใหม้ สี ตมิ งุ่ เขา้ ไปรอู้ าการเตน้ หรอื อาการเกดิ ดบั อนั นนั้ ว่าเปลี่ยนไปอย่างไร... เขาแรงขึ้น แรงขึ้น หรือเบาลง ช้าลง เป็นกลุ่มก้อน เป็นเส้น หรือว่ามีอาการแวบหาย แวบหาย ? นั่นคือการมุ่งเข้าไปรู้ว่าอาการ เหล่านั้นเกิดดับอย่างไร
เมื่ออาการเต้นของหัวใจหรืออาการเกิดดับบริเวณรูปหายไป แล้วมี เสียงปรากฏขึ้นมา การเจาะสภาวะก็คือ มุ่งไปรู้อาการเกิดดับของเสียงที่กาลัง
