Page 225 - ธรรมปฏิบัติ 1
P. 225
207
ให้ความสุขตรงนั้นแผ่ไปทั่วตัว แล้วก็ให้มันล้นจากตัว ให้ความสุขแผ่กว้าง ออกไปเต็มห้องนี้ จนล้นจากอาคารนี้ แผ่ให้กว้างออกไป ให้กว้างเท่าท้องฟ้า กว้างเท่าจักรวาล แล้วตั้งจิตอธิษฐานอุทิศบุญกุศลที่เราได้แผ่ไปแล้วนี้ ให้กับ ผู้มีพระคุณทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ ลูกหลาน ญาติสนิท มิตรสหาย เพื่อนร่วมโลกเกิดแก่เจ็บตาย เทวดาทั้งหลาย ทั้งที่อยู่ ณ สถาน ที่แห่งนี้และที่อื่น ๆ จงได้ร่วมอนุโมทนาในบุญกุศลที่เราได้แผ่ไปแล้วนี้ เมื่อ อนุโมทนาแล้ว ถ้ามีทุกข์ก็ขอให้พ้นจากทุกข์ ถ้ามีสุขก็ขอให้สุขยิ่ง ๆ ขึ้นไป ถ้ามีเวรมีภัยต่อกัน ก็ขอให้อโหสิกรรมซึ่งกันและกัน เพื่อความเจริญความ ผาสุกในชีวิตตลอดไป
สุดท้ายนี้ ก็ขออานิสงส์กุศลผลบุญต่าง ๆ ที่เราได้ทามา ไม่ว่าจะ เป็นการให้ทาน การรักษาศีล การเจริญภาวนาที่ทามาและกาลังทาอยู่นี้ จงมา เป็นตบะ เป็นพลว เป็นปัจจัยให้เราทั้งหลาย จงเป็นผู้มีความเจริญในธรรม ยิ่ง ๆ ขึ้นไป ตราบเท่าเข้าถึงมรรค ผล นิพพานด้วยกันทุกคนเทอญ
เหตุแห่งทุกข์
วันที่ ๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗
ขอความเจริญในธรรมจงมีแก่โยคีทุก ๆ คน นั่งตามสบายนะ นี่เป็น วันที่ ๔ ของการปฏิบัติแล้ว คิดว่าพูดเกือบหมดแล้ว จริง ๆ ธรรมะเน้นภาค ปฏิบัติเป็นหลัก เมื่อคืนมีโยมถามว่า ความทุกข์เกิดจากอะไร ? สังเกตดูนะ ความทุกข์เกิดจากอะไร ? เมื่อคืนบอกว่าเพราะ “ความไม่รู้” ใช่ไหม ? ไม่รู้ ว่ารูปเป็นของไม่เที่ยง เวทนาเป็นของไม่เที่ยง สัญญาเป็นของไม่เที่ยง สังขาร เป็นของไม่เที่ยง วิญญาณเป็นของไม่เที่ยง รูปเป็นทุกข์ ทุกข์แบบไหน ? ทุกข์ ที่ตั้งอยู่ในสภาพเดิมไม่ได้นั่นเอง เดี๋ยวก็ดับไปเดี๋ยวก็หายไป
แตเ่มอื่คนืลองใหพ้สิจูนด์วูา่นกึถงึเรอื่งไมส่บายใจแลว้รสู้กึหนกัหรอื
