Page 237 - ธรรมปฏิบัติ 1
P. 237
219
บอกว่านิพพานชั่วขณะหนึ่ง ๆ คือจิตไม่ทุกข์ชั่วขณะหนึ่ง ๆ ฉะนั้น การดับ ทุกข์ของเรานี่ เราดับทุกข์ที่เกิดขึ้นกับใจเรา
สังเกตไหมว่า ความทุกข์ที่เกิดขึ้น ไม่ได้เกิดกับเราตลอดเวลา เกิด เมื่อมีปัญหาเข้ามาเท่านั้นเอง แต่ที่เรามาปฏิบัติมาฝึกจิตของเราเพื่อรู้เท่าทัน อารมณ์ เราปฏิบัติ “ก่อน” ที่ความทุกข์จะเกิด เรามาขัดเกลาจิตใจตัวเอง เพิ่มปัญญาของเราให้เข้าใจว่า รูปนามอันนี้เป็นเรื่องธรรมดา เกิดขึ้นมา ตั้ง อยู่ ดับไป ไม่มีใครเป็นเจ้าของแม้แต่ตัวเราเอง พอพูดถึงตัวเราเอง “ตัวเรา” อยู่ตรงไหนล่ะ ? รูปนี้ก็ไม่ใช่ของเรา แล้วตัวเราอยู่ตรงไหน ?
พ อ ร ปู น เี ้ ส อื ่ ม ส ล า ย ย ดึ ไ ม ไ่ ด แ้ ล ว้ ต วั เ ร า อ ย ต่ ู ร ง ไ ห น อ กี ? ส ว่ น ว ญิ ญ า ณ ก็เป็นขันธ์ ๆ หนึ่งของขันธ์ ๕ เขาไม่ได้บอกว่าเป็นเราเลย วิญญาณก็ไม่เที่ยง เราพิจารณาสภาวธรรมที่เกิดขึ้น นี่คือชีวิตเราจริง ๆ นะ โยมลองพิจารณาเห็น ตามความเป็นจริงสิ ลองดูสิอะไรเป็นของเรา ? แล้วเราจะไปอยู่ที่ไหน ? รูปนี้ สลายไป ยังไปเกิดต่อได้ พอไปเกิดใหม่ ถามว่า โยมจะหน้าตาเหมือนเดิม ไหม ? คิดว่าคงไม่เหมือนเท่าไหร่ล่ะนะ
ชาติหน้ากับชาตินี้ยังไกลกันอยู่ เอาชาตินี้แหละตั้งแต่เด็กกับปัจจุบัน ยังต่างกันเลย ใช่ไหม ? เป็นรูปเดียวกันหรือคนละรูปแล้วตอนนี้ ? นี่คือ ความไม่เที่ยง นี่คือการเปลี่ยนแปลง เขาเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา แล้วเราก็ ยึด สังเกตไหม อดีตเขาเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ ตลอดเวลา กังวลอนาคตมากเรา ก็ยังไปไม่ถึง เหมือนเราห่วงพรุ่งนี้ เราก็ไปตอนนี้ไม่ได้หรอก ต้องข้ามคืนนี้ ไปก่อน ใช่ไหม ? ขนาดอนาคตใกล้ ๆ เราจะเดินไปทันทีก็ไม่ได้ ต้องข้าม คืนนี้ไปก่อนถึงจะไปถึงพรุ่งนี้ได้ ทั้ง ๆ ที่ห่างกันไม่กี่ชั่วโมง
เพราะฉะนั้น การที่เราพิจารณาสภาวธรรมจึงต้องพิจารณาให้ชัด ที่ บอกว่าความคิดต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น อย่าเพิ่งกังวล อย่าเพิ่งกลัวว่าทาไมความ คิดรบกวนอีกแล้ว เข้ามารบกวนสมาธิของเรา รบกวนสติของเรา ทาให้เรา ปฏิบัติไม่ได้ มีเรื่องต่าง ๆ เข้ามารบกวนเยอะแยะมากมาย... จริง ๆ ก็คือ
