Page 269 - ธรรมปฏิบัติ 1
P. 269
251
ลดลง แต่ต้องสุขจากธรรม ไม่ใช่สุขจากการได้นะ ถ้าสุขจากการได้วัตถุ เราจะไม่รู้จักพอ เพราะสุขได้แป๊บเดียว แล้วก็อยากใหม่อีกแล้ว สุขได้แป๊บ เดียว อยากใหม่อีกแล้ว... ก็เลยอยากใหม่ไปเรื่อย ๆ ธรรมชาติของจิตของ คนเรา เวลากว้าง กว้างได้เท่าจักรวาล เอาอะไรถมไปก็ไม่เต็ม ถมไม่เต็ม เ พ ร า ะ ค ว า ม อ ย า ก เ ป น็ ด งั ่ ม ห า ส ม ทุ ร ก เิ ล ส ต ณั ห า ก ว า้ ง ใ ห ญ ไ่ พ ศ า ล ด งั ่ ม ห า ส ม ทุ ร แล้ววัตถุที่ไหนจะถมเต็ม ? แต่เวลาเต็ม อาศัยความดีนิดเดียวเขาก็เต็ม ทั้ง ที่รู้สึกว่าจิตเราใหญ่มหาศาล แต่พอมีความดีนิดหนึ่ง รู้สึกอิ่มใจ เต็มขึ้นมา และพร้อมที่จะให้ นี่คือความพิสดารของจิตเรา
เพราะฉะนั้น ถ้าอยากอิ่มอยากเต็ม จงเติมความรู้สึกดี ๆ ให้ตัวเอง อย่าให้พร่อง! ระลึกถึงความดีบ่อย ๆ ถ้านึกถึงเรื่องที่ทาเก่า ๆ แล้ว หมด ความรู้สึกดี ๆ ก็มาทาใหม่ให้ดียิ่งขึ้นอีก แล้วก็เพิ่มพลังให้ตัวเองขึ้นอีก บาง คนทาดีจนเคยชิน จนนึกแล้วก็เฉย ๆ แสดงว่าเรายังทาดีได้มากกว่านั้นอีก ก็ต้องทาดีให้ใหญ่ขึ้น จนเรารู้สึกประทับใจ และภูมิใจในตัวเอง แล้วนึกถึง เมื่อไหร่ก็อิ่มใจที่ได้ทาความดี แสดงว่ากาลังที่จะทาความดีเรามีมากกว่าเดิม เพราะฉะนั้น ต้องทาให้สมกับกาลังของตัวเอง
ถามว่า ทาอย่างไรถึงจะรู้สึกอิ่ม ? สังเกตดูง่าย ๆ เมื่อไหร่ก็ตามที่เรา ทาบุญแล้วมีความสุข เราทาด้วยใจที่พร้อมจะทาและอยากจะทา แม้เรื่องนั้น จะเป็นเรื่องเล็กนิดเดียวก็ตาม แต่เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่สาหรับจิตใจเรา ถึงแม้เรื่อง นั้นจะเป็นเรื่องเล็กสาหรับคนอื่น แต่เมื่อไหร่ที่รู้สึกยิ่งใหญ่สาหรับใจเรา เราก็ จะรู้สึกอิ่มใจเต็มใจ ไม่ต้องเทียบกับคนอื่นหรอก เพราะเป็นความรู้สึกของเรา เอง เราจะรู้ว่าเราทาอย่างไรแล้วรู้สึกสบายใจ นั่นแหละความอิ่มใจ ใจเราจะ เต็มขึ้นมาได้ เพราะเราพอใจที่จะทา เขาเรียก “ทาบุญครบ ๓ ขณะ” ก่อนทา ขณะทา และหลังจากทาแล้ว ระลึกถึงเมื่อไหร่ ก็อิ่มใจสบายใจ
ทาบุญครบ ๓ ขณะ ก่อนจะทา ขณะทาก็เต็มใจจะทา หลังจากทาก็ รู้สึกสบายใจที่ได้ทา คิดถึงเมื่อไหร่ก็มีความสุข เราทุกคนทาบุญ เมื่อให้ระลึก
