Page 285 - ธรรมปฏิบัติ 1
P. 285
267
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย กาหนดอะไรไม่ได้ หาอะไรไม่เจอ จุดนี้แหละลอง สังเกตดี ๆ พอว่างปุ๊บเนี่ย ที่เราหาก็คือ จะหาอาการลักษณะที่ต่อเนื่องจาก ลมหายใจ จริง ๆ แล้วสภาวะที่เกิดขึ้นมันจะมีอย่างใดอย่างหนึ่งแน่นอน
อย่างเสียง ได้ยินไหมเสียงรอบข้าง ? อันนี้จุดหนึ่ง อีกอย่างหนึ่งความ คิด ถ้าว่างแล้ว มีความคิดนิดหนึ่ง ความสงสัยเกิดขึ้น ความคิดหรือความ สงสัยเกิดขึ้นที่ว่าจะหาอะไรดี ความรู้สึกตรงนี้เกิดขึ้น จะดูอะไรดี ? นั่นแหละ คือเป็นสภาวะ ๆ หนึ่งที่เราต้องกาหนดรู้ ลักษณะจิตดวงใหม่ที่ไปรู้ เกิดขึ้น แล้วเราไปรู้ว่า ตรงที่สงสัย ไปรู้แล้วเขาดับยังไง ? ความสงสัยเอง เรากาหนด ที่จิต ตรงนี้เขาเรียก จับที่ความรู้สึก หรือดูจิตในจิต จิตที่ทาหน้าที่รู้ใหม่
อีกอย่างหนึ่งก็คือ พอว่างแล้ว ข้างหน้ามีความสว่างหรือสลัว ? ถ้า สลัว ๆ เรานิ่ง พอเอาจิตเข้าไปในบรรยากาศหรือความว่างที่สลัว ๆ พอเรา เข้าไปปุ๊บ ความสลัวเขาเปลี่ยนยังไง ? สลัวมากขึ้น ? หรือค่อย ๆ บางไป ? ถ้าค่อย ๆ บาง เราก็รู้ไปเรื่อย บาง..บาง.. ตามรู้ไปจนเขาบาง.. จางหมด พอหมดแล้วก็นิ่งตรงกลางอีก ความว่างเนี่ยอะไรเกิดขึ้นมาดูต่อ ตรงนี้จะมี สภาวะให้เรากาหนดตลอด จะไม่มีความว่างเฉย จะไม่มีนะว่าไม่มีอะไร เกิดขึ้น แม้แต่ความว่างก็ไม่เที่ยง
เพราะฉะนั้นกาหนดดูตัวความว่างเองว่าเขาเปลี่ยนอย่างไร ถ้าเรา กาหนดอย่างนี้ เราก็จะไม่ติดกับความว่าง เพราะความว่างมีหลายขั้นตอน และมีหลายระดับ แม้แต่ความว่างเองก็ยังมีการเปลี่ยนแปลง เปลี่ยนแล้ว เขาก็จะว่างมากขึ้น ความว่างจิตเราว่างขณะนี้ พอจิต สติเรามีกาลังมากขึ้น สมาธิมากขึ้น ความว่างเขาจะเปลี่ยนไปแล้ว จะเปลี่ยนเป็นอีกแบบหนึ่ง อาจ จะใสขึ้น ถ้าใสขึ้น เราก็เอาจิตเราเข้าไปในความใสอีก เข้าไปแล้วความใสนั้น เปลี่ยนยังไง ? ขยายออก ? กว้างออก ? หรือว่าสว่างขึ้นอีก ? นิ่งมากขึ้น ไหม ? ตรงนี้ ดูการเปลี่ยนแปลง เป็นการดูจิตในจิตจริง ๆ การที่เรากาหนด การเปลี่ยนแปลง หรือเกิดดับตรงนี้ เขาเรียกดูอาการพระไตรลักษณ์
