Page 293 - ธรรมปฏิบัติ 1
P. 293
275
กาหนดรู้อาการเกิดดับ ปัญญาตรงนี้เป็นตัวขัดเกลาจิตใจของเรา ให้เกิด ความบริสุทธิ์ สะอาด ผ่องใส แล้วก็เย็น เนี่ยเกิดขึ้นในขณะเดียวกัน
เพราะฉะนั้นเวลากาหนดสภาวะ เวลาเราปฏิบัติ หรือว่าพอใจที่จะรู้ อาการเกิดดับ เป็นเรื่องมหัศจรรย์อย่างหนึ่ง ถ้าเราสังเกตดี ๆ แค่รู้อาการ เกิดดับของรูปนาม สภาพจิตโดยรวมของเราเปลี่ยนไป ความโกรธลดลง โดยอัตโนมัติ โดยที่เราไม่ต้องไปคิดว่า ฉันจะดับความโกรธ ฉันจะไม่โกรธ ไม่ต้อง ถ้าเรารอที่ว่าฉันจะดับความโกรธ รอให้ความโกรธเกิดแล้วค่อย ไปดับ อันนั้นช้ามาก เพราะมันเกิดแล้ว แต่ถ้ารู้อาการเกิดดับของรูปนาม ที่เป็นปัจจุบันในขณะนั้น ๆ ไม่เกี่ยวกับความโกรธ ความชอบ ไม่ชอบ พอใจ ไม่พอใจ รู้การเกิดดับของทุก ๆ อารมณ์ เขาจะหายไปเองโดย อัตโนมัติ นี่คือความมหัศจรรย์คาสอนของพระพุทธเจ้า
เพียงแต่พระพุทธเจ้าตรัสว่า เวลาโกรธทาให้เราทุกข์ บอกอย่างนั้น แน่นอน..อกุศลกรรมทั้งสามอย่างเนี่ย มันเป็นอกุศลมูล เป็นเรื่อง เป็นราก เหง้าของอกุศลต่าง ๆ เมื่อมีสิ่งนี้เกิดขึ้น มีโลภะเกิดขึ้น อะไรจะตามมา ? มีโทสะเกิดขึ้น อะไรจะตามมา ? ตรงนี้.. มันก็จะเป็นตัวตาม อันนั้น เป็นผลที่ตามมาทีหลัง โทสะทาให้เราทากรรมอะไรต่อไป ? โลภะทาให้เรา ทากรรมอะไรต่อไป ? ซึ่งกรรมที่ทาต่อจากโลภะ หรือโทสะ ตรงนั้น จะพา เราไปในแนวทางไหน ? ซึ่งเป็นกรรมใหม่ แต่เมื่อไหร่ที่เราดับตัวโทสะ หรอื โลภะได้ กรรมตรงนเี้ ขาเรยี กกรรมฐาน กรรมตรงนดี้ บั ไป อกศุ ลกรรมดบั อะไรเกิดขึ้น ? กุศลกรรมก็เกิดขึ้นโดยอัตโนมัติ ถึงแม้จะเป็นอพยากต- ธรรม ธรรมที่เป็นกลาง ๆ ก็ยังจัดเป็นกุศลอยู่ เพราะไม่ทุกข์ ไม่ขุ่นมัว ไม่เศร้าหมอง แต่เมื่อจิตเราดับอกุศลได้ สิ่งหนึ่งที่เราประจักษ์ชัดก็คือ ว่า จิตของเราจะรู้สึกอิสระ ไม่ถูกพันธนาการด้วยอารมณ์ต่าง ๆ ไม่ว่า จะเป็นเกิดทางกาย วาจา หรือใจ ตรงนั้นน่ะ จิตจะอิสระ ถ้าจิตเราอิสระ อย่างนี้ จะอยู่ที่ไหนก็อิสระ ไม่ถูกผูกมัดด้วยอารมณ์ต่าง ๆ ตัวที่ยึดติด
