Page 323 - ธรรมปฏิบัติ 1
P. 323
305
เวทนา เราก็จะเห็นชัดว่าเวทนานั้นมีการเปลี่ยนแปลงในลักษณะอย่างไร บางครั้งมีอาการหมุนเป็นเกลียวแน่นขึ้น แรงขึ้น แรงขึ้น ปวดมากขึ้น แต่ ในขณะเดียวกันเขาก็มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ ตรงที่เปลี่ยนแปลงนี่คือ ความไม่เที่ยง มีอาการบีบคั้น แปรปรวน เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา เป็น ลักษณะของความไม่เที่ยง หรือว่าเรียกว่าอนิจจลักขณะ ลักษณะของความ ไม่เที่ยง อนิจจัง.. ความไม่เที่ยง ลักษณะของความไม่เที่ยงคืออนิจจลักขณะ ก็คือ ลักษณะที่มีการเปลี่ยนแปลง แปรปรวนตลอดเวลา เราไปรู้ตรงนั้น เมื่อรู้ตรงนั้น ถ้าความรู้สึกที่ทาหน้าที่รู้ว่าง เราเอาเข้าไป เอาจิตที่ว่างเข้าไป เพื่อจะเห็นว่า จากที่แน่น ๆ จากที่หมุนมาก ๆ ขึ้น เขาเปลี่ยนยังไง ? ค่อย ๆ เบาลง หรือว่าหมุนแล้วก็ขาดช่วงไป ขาดช่วงไป แล้วก็ชัดขึ้น แล้วก็ว่างไป หายไป เป็นขณะ ๆ ตรงนี้สติเริ่มมีกาลังมากขึ้น
อานิสงส์ของการกาหนดเวทนา หนึ่ง.. ทาให้สติเรามีกาลังมากขึ้น จิตเราตื่นตัวขึ้น ใครก็ตามที่กาลังจะหลับ ถ้ามีเวทนาเกิดขึ้น หลับไม่ลง หลับไม่ลงแน่นอน อันนี้คืออานิสงส์ของเวทนา และอีกอย่างหนึ่งก็คือ เมื่อไหร่ที่เราพอใจที่จะกาหนดเวทนา จิตเราจะใสขึ้น และการที่เราพอใจ ที่กาหนดเวทนาโดยที่เราไม่ปฏิเสธ ขันติจะเกิดขึ้นโดยอัตโนมัติ โดยที่เรา ไม่ต้องกัดฟันทน แต่มีความพอใจ กาหนดเวทนาด้วยความสุข เห็นไหม.. ทางกายเป็นความทุกข์ แต่ใจเบิกบาน ยิ่งกาหนดยิ่งใส ยิ่งกาหนดยิ่งรู้สึก มีความสุข สนุกกับการรู้การเปลี่ยนแปลง รู้อาการเกิดดับ ตรงนี้ที่เราพอใจ เรียกมีตัวฉันทะ หรือมีความพอใจที่จะกาหนดรู้อาการพระไตรลักษณ์ การ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไปของเวทนานั้น ๆ ไม่ใช่ว่าแย่แล้ว เกิดขึ้นไม่เอาแล้ว ไม่ไหวแล้ว เกิดขึ้นนิดเดียวยังไม่สู้เลย ยอมเขาแล้ว ไม่เข้มแข็ง นะ..
อานิสงส์อีกจุดหนึ่ง ถ้าเรากาหนดอย่างนี้แล้วที่โยมถาม ใครนะ ถาม ? ถ้าเกิดถึงวาระสุดท้ายนี่ ถ้าเรากาหนดเวทนาแบบนี้ แยกแบบนี้ ก่อนที่คนเราถึงวาระสุดท้ายของทุกคน ไม่มีใครหรอก น้อยคนนักจะหลับ
