Page 334 - ธรรมปฏิบัติ 1
P. 334
316
ไม่ได้ ไม่กล้าอธิษฐาน อธิษฐานถือว่าไม่ผิด ก็เหมือนคนเราเรียน ฉันจะเรียน ให้จบดอกเตอร์ ผิดไหม ? เหมือนเด็กตั้งจิตจะเรียนให้จบดอกเตอร์เนี่ย เขาก็ไม่ผิด นั่นคือเป้าหมายของเขา ไม่ใช่ลบหลู่ ถึงแม้เรียนแล้วไม่จบ ก็ไม่ใช่ความผิดของเขา แต่เป็นการตั้งเป้าหมายที่ดี เป็นการตั้งจิตที่ดีแล้ว มันก็จะเป็นตัวส่งผล ตัวผลักดัน เพราะฉะนั้นตั้งจิตให้ดี ให้ตั้งจิตด้วย ความรสู้ กึ ตวั เอง ดว้ ยความเขา้ ใจของตวั เอง ไมท่ า ตาม ๆ กนั มา แลว้ เรากต็ าม เขาไปอย่างนั้น ต้องมีเป้าหมายชัดเจน เป้าหมายของเราชัดเจนว่าเราต้องการ อะไร ตรงนั้นแหละ แล้วก็จะเห็นผล
ธรรมะนี่ปฏิบัติแล้วเห็นผลแน่นอน ถ้าทาเห็นผลแน่นอน เพียง แต่ว่าเป้าหมายแตกต่างออกไปนั่นแหละ ที่เราไม่รู้ว่าปฏิบัติแล้วได้ผลหรือ เปล่า เพราะปฏิบัติแล้วบางคนอยากให้สงบอย่างเดียว นิ่งอย่างเดียว ไม่ได้อยากได้ปัญญานะ อยากให้นิ่งอย่างเดียว อยากให้เงียบอย่างเดียว พอไม่เงียบแล้วก็ทาไม่ได้ ไม่ได้ผล ถ้าเรามีปัญญา สมาธิก็เกิดง่าย ถ้าเรา มีเมตตา สมาธิก็เกิดง่าย และตั้งอยู่นาน ถ้าเรามีความสุข สมาธิก็เกิดง่าย ปัญญารักษาสมาธิ สมาธิทาให้เกิดปัญญา ธรรมตรงไหนที่เรียกว่า ปัญญา ? เห็นบ้างหรือยัง ? ทายังไง ? มีปัญญาแล้วสมาธิเกิดง่าย เห็นหรือยัง ? ยงั นะ.. เดยี๋ วจะบอก สงั เกตไหมวา่ ทเี่ ราฝกึ อยนู่ แี่ หละเรา ใชป้ ญั ญานา ปญั ญา นาความสงบ ปัญญานาสมาธิ พอเราทาจิตให้ว่างปุ๊บเนี่ย เราใช้ปัญญา เรา แยกรูปนาม พอจิตเราว่างเบา เราก็นิ่งในความเบา สังเกตไหมว่าจิตที่เบา มีสมาธิ จิตที่เบาก็สงบ จะเกิดง่าย แต่ถ้าเรานั่งอยู่ไม่ทา ไม่แยกรูปนามปุ๊บ พอนั่งปุ๊บความคิดรุมเข้ามา จนรู้สึกว่ากว่าจะรวมจิตได้ใช้เวลานาน ใช้เวลา นานเพราะเราต้องการรวมจิต เราต้องการรวมจิต แต่เราไม่ได้ต้องการที่จะรู้ อาการ รู้การเกิดดับของจิต
อีกอย่างหนึ่ง.. นึกขึ้นได้แล้ว พูดถึงความคิดก็นึกขึ้นได้ว่า อุปสรรค ของนักปฏิบัติอย่างหนึ่งก็คือความคิด บางคนเรียกว่าฟุ้งซ่าน บางคนเรียก
