Page 343 - ธรรมปฏิบัติ 1
P. 343
325
มีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา อย่างเช่น เมื่อมีอาการอย่างใด อย่างหนึ่งเกิด ขึ้น ถ้าเราไม่รู้วิธีกาหนด เราก็จะรู้สึกว่าเหมือนบังเอิญ หรือว่าเกิดขึ้นแบบฟ ลุค เวลานั่ง ๆ นั่งนิ่ง ตามอาการ นิ่ง ๆ แล้วก็รู้สึก โล่งไป โล่ง โปร่ง ว่าง เบา สบาย ถามว่าก่อนที่จะถึงความโล่งนั้นทายังไง ? ไม่รู้ นั่งดู ๆ ไป แล้วมันก็ โล่งไปเฉย ๆ ตรงนี้เขาเรียกไม่รู้ที่มาที่ไป เกิดขึ้นโดยบังเอิญ เคยไหมอยู่ ๆ ก็ สว่างโล่งขึ้นมา ไม่รู้ว่าดูอะไรอยู่ ที่นี้เราผ่านขั้นตอนนั้นมาแล้วแต่ละคน ผ่าน ขึ้นตอนนั้นมาแล้ว
ขั้นตอนต่อไปนี่ ถึงตรงไหนแล้วขั้นตอนต่อไปของแต่ละคน ตรงไหน นะ ? เดี๋ยวอาจารย์ดูก่อน ต้องมองหน้าว่าแต่ละคนถึงไหนแล้ว อืม.. ใกล้ ๆ กัน มีอย่างหนึ่งอย่างที่บอกแล้ว เวลากาหนดทุกครั้ง เวลานั่ง ทุกครั้ง เมื่อว่างแล้ว ตัวว่างหมด ใจเราว่าง ตัวเราเบาโล่งหมด มีอะไรเกิด ขึ้นมา ? ตรงที่มีอะไรอาจารย์ยังพูดไม่ชัด เพราะว่ารู้สึกว่า คาว่า “มีอะไร ปรากฏขึ้นมา” มันจะกว้าง อะไรบ้างที่ปรากฏขึ้นมาในความว่าง ? เอากระชับ เข้ามาอีกนิดหนึ่ง แต่ว่ากระชับเข้ามาอาจารย์ก็เป็นห่วงว่า มันไม่เป็นอย่าง ที่พูด พอไม่เกิดอย่างที่พูด เราก็จะรู้สึก..ทายังไงดี เพราะไม่เป็นอย่างที่ อาจารย์บอกเอาไว้ จะกาหนดยังไงต่อ ?
ที่จริงแล้ว ก็อย่างที่บอกว่าเวลาว่างหมด ลองดูนะ พอเรายกจิตขึ้นสู่ ความว่างเหมือนเมื่อคืนที่บอกว่าให้นิ่ง ว่าง ตั้งจิตอยู่ในความว่าง ไม่มี อะไรเกิดขึ้น ที่จริงพอว่างเมื่อไหร่ ให้นิ่งในความว่าง นิ่งในความว่างแล้ว ต้องการดูอะไรบ้าง? ถ้าตัวเราว่าง ว่างในที่นี้ คาว่า “ว่าง” ตรงนี้ ไม่ใช่แค่ ว่างจากความคิดแล้วนะ ไม่ใช่แค่ว่างจากความคิด แม้แต่ตัวที่นั่งอยู่ก็หาย ไปด้วย หมายถึงตรงนี้ แม้แต่ตัวก็ว่างไปด้วย ไม่มีอะไรเลย รู้สึกว่างสนิท เหลือแต่ความว่างจริง ๆ และความว่างที่เกิดขึ้น ต้องรู้ชัดว่าใจเราว่าง ไม่ใช่ ความว่างแค่ข้างหน้า ไม่ใช่แค่ว่าข้างหน้าเราว่าง ตัวว่างหมด แล้วใจรู้สึก ยังไง ? ใจจะรู้สึกโล่ง โปร่ง เบา ไม่มีอะไรเลย ต้องรู้สึกอย่างนั้นถึงจะ
