Page 378 - ธรรมปฏิบัติ 1
P. 378
360
ทุกข์กับอารมณ์ที่จะเกิดขึ้น แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่เรารอให้กิเลสเกิดก่อน ให้ความ ทุกข์เกิดก่อน แล้วค่อยเจริญสติ ช้า ช้าไป เพราะฉะนั้นเราต้องการละความ โกรธ โกรธเมื่อไหร่เราก็ดับ รอให้โกรธก่อนค่อยดับ ไม่ทันหรอกถ้ารอให้ โกรธก่อน ความโกรธก็เกิดแล้ว ใช่ไหม ? ถ้ารอให้โกรธก่อน แสดงว่าความ โกรธเกิดก่อนสติเรา ทาไมไม่ให้สติเกิดก่อนความโกรธ ? ให้สตินาหน้า มี อารมณ์เกิดขึ้นมา มีสติรับรู้ เพื่อไม่ให้ความโกรธเกิดขึ้น ป้องกัน
ที่จริงที่พูดมาก็คือตัว “วิธีป้องกัน” ตรงนี้แหละ การที่เราสามารถ เอาจิตที่ว่างเบาไปใช้ได้ ความโกรธจะไม่เกิด จิตจะรู้สึกสงบ หรือว่าง ๆ เบา ๆ แต่ไม่ใช่ไม่รู้อะไร ต่างกันนะ ว่าง ปล่อยวางกับปล่อยทิ้ง ว่างจาก อะไร ? ว่างจากตัวตน ว่างจากความรู้สึกว่าเป็นเรา เมื่อว่างจากตัวตน ก็ว่าง จากความทุกข์ ไม่ใช่ว่างงาน งานเป็นภาระ เป็นหน้าที่ที่ต้องทา แต่ถ้าทางาน ด้วยจติทวี่า่งจติทเี่บาตรงนี้ตา่งหากสาคัญถ้าทาไดก้็จะมีประสิทธภิาพทาได้ อย่างไม่ทุกข์
และอีกอย่างหนึ่งก็คือ ที่ให้เราพิจารณาถึงว่าขณะที่จิตกว้างไม่มี ขอบเขต จิตที่เบาว่างไม่มีขอบเขต ถามว่าบอกว่าเป็นเราหรือเปล่า ? ตรง นั้นให้พิจารณา แม้จิตเองก็ไม่บอกว่าเป็นเรา แม้ตัวก็ไม่บอกว่าเป็นเราตรงนี้ คือความเป็นอนัตตา ความเป็นอนัตตาอันนี้บอกอะไรกับเรา ? สัพเพ ธัมมา อนัตตาติ ธรรมทั้งหลายทั้งปวงเป็นอนัตตา แม้รูปนามอันนี้ที่เราอาศัยอยู่ เกี่ยวข้องกันอยู่ ตลอดทุกวันทุกวินาที ยังไม่บอกว่าเป็นเราเลย แล้วสิ่งที่อยู่ รอบตัวอันไหนบ้างที่บอกว่าเป็นของเรา ?
อย่างธรรมานุสติ เราระลึกถึงอะไรเพื่อที่จะบรรเทาความทุกข์ของเรา ได้ ? มีความทุกข์ขึ้นมาให้นึกถึงธรรมะ นึกถึงธรรมะเอาไว้ นึกถึงธรรมะ ข้อไหนความทุกข์ถึงจะหายไป ? นึกถึงความเป็นอนิจจัง ไม่เที่ยง มันไม่เที่ยง เกิดขึ้นแล้วก็หายไป ดับไป นึกถึงความเป็นทุกข์ ตั้งอยู่ในสภาพเดิมไม่ได้ เราเรียกว่าเกิดดับ ลองนึกถึงความเป็นอนัตตาสิ เห็นความไม่มีตัวตนของ
