Page 412 - ธรรมปฏิบัติ 1
P. 412
394
สังเกตว่า ความว่างที่เกิดขึ้นนั้น เป็นความว่างของจิตเรา หรือเป็นความว่าง ของบรรยากาศข้างนอกเฉย ๆ ? เป็นยังไงก็ให้รู้อย่างนั้น เน้นที่ “รู้อยู่กับ ปัจจุบัน” ไม่ว่าอาการอะไรเกิดขึ้นมาก็ตาม ให้รู้ให้ชัด รู้ชัดในรู้ คือ การ กาหนด คาว่า “พุทโธ” หรือ “พองยุบ” เป็นคาบริกรรม การกาหนดอารมณ์ ต้อง “รู้ชัดในรู้” เพราะการรู้ชัดหมายถึง การมีสติรู้อยู่กับปัจจุบันจริง ๆ จะ ไม่มีอาการกาหนดรู้แบบเคลิบเคลิ้ม เพราะการเคลิบเคลิ้มครึ่งหลับครึ่งตื่น สติเราก็อ่อน แต่ถ้าเรามี “ความตื่นตัว” ที่จะรู้ชัดในอารมณ์ปัจจุบันที่เกิดขึ้น อันนั้นเป็นการกาหนดรู้อย่างมีสติจริง ๆ จึงจะอยู่กับปัจจุบันจริง ๆ
ให้ตามรู้สภาวะของเราเองให้ชัดว่าขณะนี้เป็นอย่างไร ไม่ว่าจะเป็น อาการของลมหายใจ เป็นอาการของเวทนา เป็นความคิด หรือมีสี แสงต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นข้างหน้า มีความสว่าง มีความมืด มีหมอก ๆ ที่เกิดขึ้นข้างหน้า ก็ ใหม้ สี ตเิ ขา้ ไปกา หนดรอู้ าการเหลา่ นนั้ วา่ เขามกี ารเกดิ ขนึ้ และดบั ไปในลกั ษณะ อย่างไร มีการเปลี่ยนแปลงเคลื่อนไหว หรือนิ่ง ๆ เฉย ๆ ไม่ว่าจะมีอาการ อย่างไรก็ตาม ให้มีสติเข้าไปกาหนดรู้ เมื่อเอาสติเข้าไปกาหนดรู้ หรือเอา ความรู้สึกเข้าไปกาหนดรู้แต่ละครั้ง อาการที่เห็นอยู่ข้างหน้านั้นเขามีการ เปลี่ยนแปลงไปในลักษณะอย่างไร
วิปัสสนาเน้นการกาหนดรู้ถึงการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป หรือดูการ เปลี่ยนแปลงของอารมณ์ที่เกิดขึ้นอยู่เฉพาะหน้าในขณะนั้นจริง ๆ ว่ามีการ เปลี่ยนแปลงในลักษณะอย่างไร มีการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วดับในลักษณะ อย่างไร คาว่า “ดับในลักษณะอย่างไร” ก็อย่างที่พูดแล้ว อาจจะเกิดขึ้น ผุด ขึ้นมา พุ่งเข้ามา ลอยเข้ามา เลื่อนมาแล้วก็เลื่อนไป เลือน ๆ ไป หายไป หรือ พุ่งไปแล้วก็หาย แตกกระจายไป หรือว่าค่อย ๆ บางลง บางลง หรือพุ่งไป ข้างหน้าเหมือนรถวิ่งไปข้างหน้า แล้วแต่ว่าสภาวะเขาจะเกิดอย่างไร สภาวะนี่ แต่ละคนอาจจะเห็นไม่เหมือนกัน เพราะฉะนั้น ไม่ต้องเป็นห่วงว่าสภาวะที่ เกิดขึ้น สิ่งที่เห็นอยู่ข้างหน้าเรา เป็นสภาวะหรือเปล่า ทุกอย่างที่เกิดขึ้นใน
