Page 422 - ธรรมปฏิบัติ 1
P. 422
404
เขาเกิดขึ้นแล้วดับในลักษณะอย่างไร อันนี้เป็นสิ่งสาคัญ เราปฏิบัติธรรมเพื่ออะไร ? เพื่อให้ใจเราสงบ เพื่อละกิเลส เพื่อดับ
ความทุกข์ ตรงนี้ก็ต้องรู้ชัดในแต่ละเรื่อง แต่ละขณะไป เป้าหมายหลัก ๆ คือ เป็นไปเพื่อมรรค ผล นิพพาน เพื่อความหลุดพ้นจากวัฏสงสาร หลุดพ้นจาก ความทุกข์อย่างสิ้นเชิง ในแต่ละขณะที่มีความทุกข์ขึ้นมา เราก็ต้องมีวิธีดับ ทุกข์ไปในแต่ละขณะ แต่ละเรื่องไป การที่เรามีสติอยู่กับปัจจุบัน ทาจิต ของเราให้ว่าง ทาจิตของเราให้โล่ง ให้โปร่ง ให้ใส ให้สงบ ให้จิตเรามีความ ตื่นตัวเบิกบาน ก็จะทาให้ปัญญาเรา “แตกฉาน” ในสภาวธรรมมากขึ้น เข้าใจ ธรรมชาติความเป็นไปของรูปนาม ของอารมณ์ต่าง ๆ ได้มากขึ้น แล้วจะทา ให้เราคลายอุปาทาน การยึดมั่นถือมั่นในขันธ์ ๕ ได้ดีขึ้น หรือดับอุปาทาน นั้นอย่างสิ้นเชิง เพราะฉะนั้น การปฏิบัติธรรมเป็นสิ่งสาคัญสาหรับคนเรา
การปฏิบัติธรรมทาไมถึงว่าเป็นสิ่งสาคัญ ? การปฏิบัติธรรมที่ว่าเป็น สิ่งสาคัญเพราะ เป็นไปเพื่อความดับทุกข์ในชีวิตของเรา คนเราเกิดมาทุกคน ก็เจอ “เหตุ” ที่ทาให้เกิดทุกข์ที่แตกต่างกันออกไป แต่สิ่งหนึ่งที่เหมือนกันก็ คือ “ทุกข์” ทุกข์มากทุกข์น้อย และอีกอย่างหนึ่งที่เหมือนกัน “เกิดเมื่อไหร่ก็ คือทุกข์” ความเกิดเป็นทุกข์ ความแก่เป็นทุกข์ ความตายเป็นทุกข์...
การปฏิบัติธรรมนี้เป็นไปเพื่อ “ความดับทุกข์” ปัจจุบันเราสามารถ ดับทุกข์ได้ อานิสงส์ของการปฏิบัติธรรมก็ส่งผลถึงในอนาคต เขาเรียก “อนาคตชาติ” ชาติหน้า ชาติต่อ ๆ ไป ตราบใดที่เรายังไม่บรรลุมรรคผล นิพพาน หรือยังไม่ถึงที่สิ้นสุด อานิสงส์ของการปฏิบัตินี้ จะทาให้เราไปใน สถานที่ดี ๆ ในอนาคต จิตดีก็ไปที่ดี จิตไม่ดีก็ไปที่ไม่ดี เพราะฉะนั้น การ ฝึกจิต การขัดเกลาจิตของเรา ให้เกิดความเบา ความบาง ให้กิเลสน้อยลง จึงเป็นสิ่งสาคัญ
กิเลสที่เกิดขึ้น เราจะรู้ได้ก็ต่อเมื่อกิเลสนั้นมันชัด มันมีกาลัง มีความ หนาแน่นขึ้น จนเรารู้สึกชัดแล้ว จึงได้รู้ว่า อ๋อ! อันนี้เป็นโลภะ อันนี้เป็น
